เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 15

ทันทีที่คำพูดนี้ดังขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึง คนที่เยาะเย้ยเขาก่อนหน้านี้หัวเราะไม่ออกอีกต่อไป

สถานที่นั้นเต็มไปด้วยเสียงพะงาบตกใจ

ซื้อมา 500,000 ขายได้ 35 ล้าน!

35 ล้าน!

ในขณะนี้ แม้แต่คนรวยอย่างนั้นก็ยังอิจฉา

คนที่ไม่เชื่อมากที่สุดคือเพเนโลเป้และริชตัน

ใบหน้าของพวกเขาบิดเบี้ยวด้วยความอิจฉา

ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพวกเขาเพราะพวกเขาได้เห็นแจสเปอร์ซื้อจี้ทับทิมนี้ในราคา 500,000 ในเวลานั้นพวกเขาถึงกับหัวเราะเยาะแจสเปอร์เพราะเขาโดนโกง

ปรากฎว่าจี้ทับทิมมีมูลค่า 35 ล้านจริง!

หัวใจของเพเนโลเป้แทบจะมีเลือดไหลออกมา พวกเขาทั้งคู่รู้สึกว่าเครื่องประดับชิ้นนี้ควรเป็นของพวกเขา และ 35 ล้านก็ควรเป็นของพวกเขาด้วย!

“แจสเปอร์ เลน ทำไมนายไม่บอกเลยว่าทับทิมชิ้นนี้มีค่ามาก?” เพเนโลเป้ชี้ไปที่แจสเปอร์และกรีดร้อง

“เป็นบ้าเหรอ หรือมีอะไรผิดปกติกับสมอง?” แจสเปอร์พูดอย่างเย็นชาว่า “ทำไมผมต้องบอกคุณว่ามันมีมูลค่ามากแค่ไหน?”

“นายมีเงินมากแล้วตอนนี้ นายต้องให้ฉันอย่างน้อยครึ่งหนึ่ง!” เพเนโลเป้พูดอย่างโกรธจัด

“โง่เอ๊ย!” หลังจากพูดออกไป แจสเปอร์ก็ไม่รำคาญเธอ หลังจากที่พูดออกไป แจสเปอร์ก็ไม่อยากรำคาญเธออีกแล้ว

เพเนโลเป้รู้สึกราวกับมีแมลงพิษจำนวนมากเข้ามาแทะจิตใจของเธอ นั่นมัน 35 ล้านเลยนะ เธอควรจะมีส่วนได้ด้วย เธอเคยเป็นแฟนของแจสเปอร์จนเกือบจะแต่งงานกัน!

ฮิวจ์หรี่ตามองแจสเปอร์และพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “นายเป็นเด็กที่โชคดีนะ”

ฮิวจ์ไม่ได้สนใจเงิน 500,000 แต่ไม่ใช่กับ 35 ล้าน

คงไม่มีใครสงสัยในความเป็นมืออาชีพของคุณแลนดอน ถ้าเขาบอกราคามาแบบนั้น มันก็คือเรื่องจริง

“ยังเดิมพันอยู่ไหม?” แจสเปอร์พูดอย่างไม่ใส่ใจ

ฮิวจ์พูดอย่างเยาะเย้ย “ในเมื่อมาถึงขนาดนี้แล้วทำไมต้องปฏิเสธล่ะ? ไปเอาคอมพิวเตอร์ทั้งสองเครื่องมา!”

หลังจากพูดจบ ฮิวจ์ก็หยิบสมุดเช็คออกมาทันที เมื่อเขียนแล้วเขาก็ฉีกและเอามาวางไว้บนโต๊ะพลางเยาะเย้ย “นี่เช็ค 35 ล้าน”

แจสเปอร์ไม่ลังเลที่จะวางจี้ทับทิมไว้ข้าง ๆ และพูดว่า “เริ่มเลย”

ฮิวจ์รู้สึกว่าแจสเปอร์กำลังแจกเงินให้เขา แต่ทำไมแจสเปอร์ไม่รู้สึกเหมือนกัน?

เพียงเพราะแค่ตลาดน้ำมันดิบยังไม่เริ่ม ทุน 12 ล้านของแจสเปอร์ก็ยังน้อยเกินไป

ด้วยเงินที่เพิ่มเข้ามา 35 ล้าน เขาสามารถสะสมทุนได้ในทันที และเริ่มแผนการต่อไปในธุรกิจได้เลย

การเดิมพันหุ้นนี้แจสเปอร์นำความทรงจำในอดีตมาใช้ เขาสามารถฆ่าฮิวจ์ได้ภายในไม่กี่วินาทีที่หลับตา

ไม่ช้า ก็มีคนมาพร้อมกับแล็ปท็อปสองเครื่อง ห้านาทีก่อนตลาดจะเปิด

ทุกคนรวมตัวกัน นี่เป็นการเดิมพันครั้งใหญ่โดยมีเงิน 70 ล้าน แม้ว่าพวกเขาจะรวยกันทั้งหมดแต่ก็ยังตกตะลึงกับเงินจำนวนนี่

เดิมพัน 70 ล้าน คนธรรมดาไม่มีทางกล้าคิดแน่นอน

“แจสเปอร์ ระวังตัวด้วย”

จอห์นเดินไปหาแจสเปอร์และพูดอย่างกังวลว่า “ฮิวจ์โชคดีมาจากตลาดหุ้น การมองการณ์ไกลของเขามันมีประสบการณ์มามาก เขาไม่ค่อยผิดพลาดเท่าไหร่”

“ทำไมเราไม่แค่ทำลืม ๆ ไป? ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลยที่จะเสียศักดิ์ศรีเล็กน้อย นายยังมีโอกาสนะ ไม่คุ้มเลยที่จะมาล้มลงที่นี่”

แจสเปอร์รู้ว่าจอห์นมีน้ำใจเป็นห่วง แต่สุดท้ายแล้ว ไม่มีใครมองโลกในแง่ดีว่ามันเป็นโอกาสของเขาหรอก รวมถึงจอห์นด้วย เขากล่าวอย่างมั่นใจว่า “ไม่ต้องกังวลไป ผมมั่นใจ”

“ถ้าใช่แล้วมันยังไง?”

“ฉันไม่รู้ว่าทำไมคุณถึงเกลียดชังแจสเปอร์ขนาดนั้น แต่ฉันอยากเตือนคุณในฐานะเพื่อนผู้หญิงด้วยกันว่าไม่ควรเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นผู้หญิงที่ไร้เหตุผลและใจร้ายนะ!”

“และอย่ารังแกคนโดยอาศัยอำนาจของคนอื่น! นั่นจะทำให้คนอื่นดูถูกคุณมากขึ้นเท่านั้น”

เมื่อเห็นเพเนโลเป้หน้าซีดกับสองประโยคนั้น เวนดี้ก็มั่นใจมากขึ้น นี่เป็นครั้งแรกที่เธอก้าวไปข้างหน้าเพราะเธอไม่เห็นด้วยกับการกระทำของคนอื่น

เธอไม่เข้าใจความขุ่นเคืองระหว่างเพเนโลเป้และแจสเปอร์ แต่เธอเห็นว่าเพเนโลเป้วางแผนมา

“ถ้าผู้หญิงไม่มีแม้แต่ศักดิ์ศรี จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณสามารถเอาชนะใจผู้ชายได้? นั่นก็แค่การทำทานชั่วคราวจากคนอื่น!”

คำพูดของเวนดี้เป็นเหมือนมีดในหัวใจของเพเนโลเป้

แม้ว่าจะเงียบลง แต่ผู้ชายส่วนใหญ่ที่ส่งเสียงเชียร์เวนดี้จากก้นบึ้งของหัวใจ

ในยุคนี้ คนส่วนใหญ่ที่ยืนอยู่ที่นี่เป็นรุ่นแรกที่ร่ำรวยซึ่งเริ่มต้นจากศูนย์ พวกเขาเข้าใจความยากลำบากในการเริ่มต้นจากศูนย์

คำพูดของเวนดี้เรียบง่ายและตรงไปตรงมา แต่อธิบายความจริงที่ง่ายที่สุด

ตัวอย่างเช่น ผู้หญิงอย่างเพเนโลเป้ ฮันท์ มีค่าอะไรไหม?

อาจพูดได้ว่าไม่มีชายคนใด รวมทั้งฮิวจ์ ลูวอิส จะมองว่าเธอเข้าตา

พูดตรง ๆ เธอเป็นแค่คนพาลเพราะเธอได้รับการสนับสนุนจากคนอื่น

"เธอ!"

เพเนโลเป้กัดฟันอย่างโกรธจัด เธอชี้ไปที่เวนดี้และกรีดร้องว่า “เธอเป็นใครถึงมาพูดแบบนี้กับฉัน? ดีมากเหรอ?”

“ก็เป็นแค่คนหน้าตาดีอีกคนไม่ใช่เหรอ? ฉันล่ะสงสัยจริง ๆ ว่านอนกับผู้ชายมากี่คนแล้ว? ทุกคนกำลังปีนขึ้นไปบนเตียงของผู้ชายทั้งนั้น แล้วทำไมเธอถึงคิดว่าสูงส่งกว่าฉันล่ะ?”