มาร์คกล่าวอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าเวนดี้คือ ลูกสาวของดอว์สัน งั้นเราฝืนต่อคืนนี้ไม่ได้ ยังไงก็ตาม อย่าไปกลัว ไม่ว่าดอว์สันมีอำนาจมากแค่ไหน มันจะยื่นมือเขามาช่วยถึงบรัคเลยงั้นเหรอ? ถ้ามันกล้าให้ยืมมือช่วย ฉันจะตัดมันออกเอง!”
มาร์คหัวเราะและแสดงท่าทีที่ร้ายกาจขณะที่พูดว่า “ฉันยังคงหวังว่าเวนดี้คือลูกสาวของมันจริง ๆ!”
“นายน้อยไซออน คุณช่วยอธิบายเรื่องนั้นให้ละเอียดหน่อยได้ไหม?” สตีฟถาม
“เจดับเบิ้ลยู เรียล เอสเตท ใช้เงินจำนวนมากหมดไปกับการซื้อที่ดินนั่น ไร้การอนุมัติของตระกูลไซออน มันจะกล้าเริ่มการพัฒนาได้งั้นเหรอ? เป็นไปไม่ได้ ถ้าเวนดี้คือลูกสาวของมัน งั้นมันต้องทำให้เวนดี้มาหาฉันเพื่อต่อรอง”
“ฮึฮึฮึ ถ้าฉันได้เป็นลูกเขยของดอว์สัน ก็ไม่มีปัญหาอะไรที่จะปล่อยให้มันพัฒนาที่ดินนั่นเพราะว่ามันจะเป็นของฉันด้วยเข่นกัน”
สตีฟมองมาร์คที่กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ตาของเขาเป็นประกาย และเขาฝังความอยากได้ในตัวเวนดี้ลึกลงไปในใจเขา เขาชูนิ้วโป้งขึ้นและพูดว่า “ช่างเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้ นายน้อยไซออน ทุกคนจะวางแผนบางอย่างในขณะที่พวกเขาเดินไปข้างหน้า แต่คุณดูจะนำหน้าไปในอนาคตก้าวหนึ่งกับทุกก้าวที่คุณเดินนะ”
“แม้ว่าหลังจากที่เอาทั้งจังหวัดมาพิเคราะห์ดูแล้ว ใครหน้าไหนจะดีไปกว่าคุณ นายน้อยไซออน นับประสาอะไรกับที่นี่ในเมืองบรัคนี้ล่ะครับ?”
โรงแรมมาริออทอยู่ติดกับชายหาด และมีพื้นที่ขนาดใหญ่พื้นที่หนึ่งเป็นชายหาดส่วนตัวของพวกเขา
แม้ว่ามันคือหาดส่วนตัว ตราบใดที่พวกเขาเป็นลูกค้าของโรงแรมมาริออท พวกเขาก็เป็นอิสระที่จะอยู่ที่นั่น
แม้ว่านั่นคือเรื่องจริง สภาพแวดล้อมแถวนี้นั้นดีกว่ามากเมื่อเทียบกับชายหาดสาธารณะ
พวกเขากำลังจับมือกันและเดินไปบนชายหาด เวนดี้ถอดรองเท้าออก เท้าที่แสนสวยของเธอเยียบลงบนชายหาดที่เปียกโชกไปด้วยกระแสน้ำ ทิ้งรอยเท้าเป็นทางไว้เบื้องหลัง
คลื่นน้ำซัดขึ้นบนชายหาแต่ไม่ได้ไกลกว่าเท้าของเวนดี้ ประสบการณ์ที่หนาวเย็นและน่าตื่นเต้นทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าของเวนดี้ไม่จางหายไปแม้แต่ครั้งเดียว
“อากาศที่นี่ดีมากเลยค่ะ” เวนดี้กล่าวและรู้สึกดื่มด่ำไปกับมัน
แจสเปอร์ปล่อยมือของเขาออก ปล่อยให้เวนดี้กระโดดขึ้นลงขณะที่เหยียบไปบนคลื่นน้ำ เขาตอบกลับด้วยรอยยิ้มหลังจากที่ได้ยินเธอพูด “ถ้าคุณชอบแบบนี้ เราจะเลือกที่สงบ ๆ สักที่นึง ซื้อมันซะ และสร้างวิลล่าพักร้อนที่นั่นเนาะ”
แม้ว่าแจสเปอร์จะรู้สึกประหลาดใจมากที่ได้ยินคำแนะนำนี้ เขายังคงตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
“ได้เลยครับ”
“มาหาเวลาตอนหิมะกำลังตกไปเยี่ยมชมเมืองต้องห้ามกันเถอะค่ะ” เวนดี้กล่าวเบา ๆ
เธอคงไม่เคยบอกแจสเปอร์เรื่องที่เธอได้ยินจากคนอื่นว่าพระราชวังเก่าแก่จะถูกเรียกว่าเมืองต้องห้ามเมื่อหิมะตกเท่านั้น ตำนานกล่าวไว้ว่า ถ้าใครมาพร้อมกับคนรักและเดินรอบ ๆ เมืองต้องห้ามภายใต้หิมะตก โดยไม่ให้อีกคนรู้ตัว พวกเขาจะแก่ไปด้วยกัน...
หลังจากที่เหนื่อยจากการเดินแล้ว พวกเขาเอนตัวลงบนเก้าอี้นั่งเล่นที่ถูกตั้งอยู่บนชายหาดใกล้กับโรงแรม พวกเขาสั่งบริกรให้เสิร์ฟเครื่องดื่ม ทั้งแจสเปอร์และเวนดี้กำลังรู้สึกผ่อนคลายเป็นอย่างมาก
“คุณวางแผนจะทำอะไรกับพวกน่าขยะแขยงสองคนนั้นคะ?”
“ภายในสามวัน ผมจะทำให้พวกมันคุกเข่าต่อหน้าคุณและยอมรับความผิดของตัวเองซะ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่ ไปให้สุด
ต่อหน่อยคร๊าฟ...
รออัพอยู่นะคะ เดือนเศษแล้ว จะมีต่อไหมคะ...