เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 244

“ก็ได้...ก็ได้...ก็ได้...ผมจะไปหาพวกเขาตอนนี้…”

มาร์คสัมผัสได้ถึงความโกรธจากพ่อของเขา เขาไม่กล้าที่จะเสียเวลาแม้วินาทีเดียวและพยักหน้าตกลงในทันที

เขาเริ่มเคลื่อนไหวเพื่อตามหาเวนดี้เพื่อขอโทษ

หลังจากรับประทานอาหารกับแจสเปอร์ เวนดี้วางแผนอย่างมีความสุขที่จะลากเขาไปดูหนังกับเธอ อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่าจะเจอคนที่เธอไม่ปรารถนาจะเจอ

มาร์ค ไซออน! เขากำลังยืนอยู่ที่ทางของห้องในโรงแรมของพวกเขา

ดูท่าทางแล้ว ดูเหมือนว่าเขายืนอยู่ตรงนั้นมาสักพักแล้ว

“นายมาทำอะไรที่นี่?”

มาร์คที่ได้ยินเสียงอันเยือกเย็นของเวนดี้ กัดฟันเงียบ ๆ อย่างไรก็ตาม เขายิ้มทางสีหน้าพยายามทำให้เธออารมณ์ดี

“มิสชูเลอร์...ฉ-ฉันมาที่นี่วันนี้เพื่อขอโทษ”

“ฉันได้คิดเรื่องนั้นแล้วและรู้ว่าทัศนคติของฉันเมื่อคืนนั้นมันแย่มาก ฉันทำตัวอวดดีเกินไป เพราะงั้น ฉันมาที่นี่โดยมีจุดประสงค์ที่จะขอโทษเธอ มิสชูเลอร์ ฉันหวังว่าเธอจะใจกว้างพอที่จะให้อภัยฉัน”

มาร์คพยายามอย่างที่สุดเพื่อลดความทะนงของเขาลงขณะที่โพล่งคำพูดที่ถ่อมตนที่สุด ถึงอย่างนั้น เขาสบถด้วยคำหยาบภายในใจ

ตลอดทั้งชีวิตของเขา เขาไม่เคยเจอเรื่องน่าขายหน้าเช่นนี้มาก่อน เขาสลักเหตุการณ์ทั้งหมดในใจของเขาและสาบานที่จะแกแค้น ‘ฉันจะทำแน่!’

เวนดี้มองที่มาร์คอย่างเยือกเย็น แน่นอนว่า เธอรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่คนคนนี้จะยอมรับความผิดของตัวเอง

‘ดูเหมือนว่าวิธีของแจสเปอร์ได้ผลแล้ว บังคับให้เขาโผล่หน้ามาและขอโทษ’

เวนดี้ยิ้มอย่างเยือกเย็นออกมา หลังจากนั้น เธอหันหลังไปมองที่แจสเปอร์

เวนดี้ไม่เคยตัดสินใจใด ๆ เลยเมื่อต้องจัดการกับพวกคนนอก เช่นนั้นแล้ว เธอยกการตัดสินใจสุดท้ายให้กับแจสเปอร์

แจสเปอร์ยิ้ม หลังจากที่เปิดประตูห้อง เขาเข้าไปพร้อมกับเวนดี้

ตั้งแต่แรกเริ่ม เวนดี้และแจสเปอร์ไม่มีปฏิกิริยาต่อการขอโทษของมาร์ค

พวกเขาไม่พูดถึงการให้อภัยเขาเลยสักคำแต่ก็ไม่ได้ออกความเห็นว่าพวกเขาจะไม่ยกโทษให้เขาด้วยเช่นกัน

พวกเขาแค่ทิ้งมาร์คไว้หน้าประตู!

เวนดี้มองที่มาร์คอย่างเยือกเย็น หลังจากนั้น เธอปอกแอปเปิ้ลเป็นชิ้นเล็ก ๆ อย่างระมัดระวังและใช้ส้อมจิ้ม เธอป้อนมันให้กับแจสเปอร์

ท่าทางนั้นอธิบายทุกอย่างแล้ว

มาร์คกัดฟัน สายตาที่ทั้งเย็นชาและแค้นเคืองจ้องไปที่ทั้งแจสเปอร์และเวนดี้

ในความคิดเห็นของมาร์ค เวนดี้ตั้งใจที่จะใช้คนบางคนที่เกาะผู้หญิงกินอย่างแจสเปอร์เพื่อทำให้เขาขายหน้า

‘ส่วนแจสเปอร์ มันคือไอ้กร๊วกอวดดีที่เกาะผู้หญิงกิน นั่นน่าขยะแขยงมากไปอีก!’

“ฉันได้ยินว่าบริษัทต่อเรือของตระกูลนายกำลังมาถึงทางตันงั้นเหรอ?” แจสเปอร์กล่าวเบา ๆ

‘ก็แหงสิวะ!’

มาร์คกำหมัดแน่นขณะที่ท่าทีของเขาดูเคร่งเครียด ‘ก็แหงแหละ คู่รักน่าโง่นี่คือคนที่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้’

มาร์คสูดหายใจเข้าลึก ๆ เขาปล่อยมันออกมาและพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ครั้งนี้ ฉันยอมรับความพ่ายแพ้ ถ่มถุยมาซะว่าแกอยากให้ฉันทำอะไร ฉันขอแค่ว่าแกปล่อยธุรกิจของตระกูลไซออนไป!”

“ก็ได้ ดีเลย การที่นายพูดประโยคนี้ได้ก็อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้ว่าพ่อของนายไม่อยากเสียความพยายามเพื่อเลี้ยงดูนายในหลายปีมานี้” แจสเปอร์กล่าวด้วยรอยยิ้ม