เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 28

ดิกสันรู้เรื่องของจอห์น แจ็คสัน ท้ายที่สุดเงินกู้ของบริษัทของเขาอยู่ภายใต้ธนาคารพาณิชย์ มีอยู่สองสามครั้งที่เขาต้องการทำความรู้จักกับประธานผู้ทรงอิทธิพลคนนี้ แต่จอห์นเป็นคนมีเกียรติ เขาไม่มีโอกาสได้เข้าไปในห้องทำงานของเขาด้วยซ้ำ

อย่างไรก็ตาม การดูการกระทำของจอห์นในการพยายามญาติดีกับอีกฝ่าย ทำให้มุมปากของดิกสันกระตุก เขาพบว่าพฤติกรรมและการแสดงออกค่อนข้างคุ้นเคย นั่นคือการแสดงออกที่ต่ำต้อยที่เขาทำเมื่อเผชิญหน้ากับจอห์น

“คุณแจ็คสัน”

แจสเปอร์ประหลาดใจเช่นกันที่ได้พบจอห์นที่นี่และจับมือเขาด้วยรอยยิ้ม

“คุณเลน คุณมาซื้อบ้านเหรอครับ?” จอห์นถาม

แจสเปอร์พยักหน้าและมองดูฝูงชน พูดด้วยท่าทีสงบนิ่งว่า “ใช่ครับ! ตอนแรกคิดว่าจะไปดูบ้านและถ้ามีบ้านที่เหมาะสมก็ซื้อ แต่บริการที่นี่ทำผมผิดหวัง เพียงเพราะคนสองคน พวกเขาต้องการไล่ผมออกไป ผมเลยกำลังจะออกไปจากที่นี่ครับ”

ความคิดเห็นของเขาอาจฟังดูสงบ แต่จริง ๆ แล้วมันมีด้านมืดอยู่

ผู้จัดการของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เกือบจะคุกเข่าลงและยอมรับว่าจอห์นเป็นพ่อของเขา เพียงเพื่อกู้เงิน สำหรับดิกสัน เขาไม่มีโอกาสได้รู้จักจอห์นด้วยซ้ำ

ในขณะเดียวกัน จอห์นก็แสดงความเคารพและระมัดระวังต่อหน้าแจสเปอร์

จากสถานการณ์ที่ชัดเจนนี้เห็นได้ชัดว่าใครเหนือกว่ากัน

ผู้จัดการโจนส์ของบริษัทอสังหาริมทรัพย์เป็นคนที่มีเหตุผล เมื่อเห็นว่าจอห์นกำลังจะโกรธ เขาก็ทรุดตัวลงคุกเข่าทันทีก่อนที่แจสเปอร์ หัวใจเต้นแรง เขาก้มลงกราบขอโทษ ทุกท่าทางสำเร็จในเสี้ยววินาที

“คุณเลนครับ เป็นความผิดของเราจริง ๆ ที่ไม่ให้การต้อนรับอย่างเหมาะสม ผมจะไล่พนักงานขายทั้งหมดเหล่านี้ออก นอกจากนี้เราจะให้บริการกับคุณเป็นการส่วนตัว ผมจะให้ส่วนลดและโปรโมชั่นที่ดีที่สุดให้คุณ แทนคำขอโทษจากใจของเรา”

‘เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม’

แจสเปอร์มองเขาด้วยรอยยิ้ม แต่เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการโจนส์เข้าใจเขาผิด หลังจากคิดสักพักเขาก็หันกลับมาและตะคอกใส่ดิกสันและเจนิส “ฝ่ายขายกำลังให้บริการลูกค้าที่มีเกียรติ เราจะปิดให้บริการในตอนนี้ คุณสองคนเชิญออกไปด้วยครับ!”

‘ใช่ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ !’

ครั้งนี้แม้แต่เวนดี้ก็คิดเช่นนั้นเช่นกัน

ในที่สุดดิกสันและเจนนิสก็สัมผัสได้ถึงความอึดอัดอย่างที่สุด

เขาสามารถหาปัญหาหลักได้โดยมีเพียงรายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่นคือเหตุผลที่ แจสเปอร์คิดว่าผู้จัดการโจนส์เป็นคนที่ยอดเยี่ยม

เมื่อผู้จัดการโจนส์กำลังจะเรียกเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่พวกเขาออกไป แจสเปอร์ก็พูดขึ้นมา

“ลืมไปได้เลย หากพวกเขาเต็มใจที่จะยืนอยู่ที่นี่ก็ปล่อยเขาไป คุณมาที่นี่เพื่อดำเนินธุรกิจของคุณ คุณแต่ละคนจะต้องปฏิบัติงานตามหน้าที่”

หลังจากพูดเสร็จ แจสเปอร์ก็พาเวนดี้ไปข้าง ๆ และนั่งลงบนโซฟาในห้องลูกค้า

จอห์นและผู้จัดการโจนส์ติดตามพวกเขาทันที กลุ่มพนักงานขายที่ถูกไล่ออกมีหน้าตาที่น่าสงสารบนใบหน้าของพวกเขา พวกเขาทั้งหมดจ้องมองไปที่ทั้งดิกสันและเจนิส พวกเขาจะไม่มีวันบริการสองคนนั้น

แม้จะไม่ถูกไล่ออก ทั้งดิกสันและเจนิสก็รู้สึกทุกข์ทรมานมากขึ้นไปอีก

“เด็กเหลือขอคน นั้นมันพยายามทำให้เราดูแย่!” เจนิสโกรธมากจนกัดฟัน “ดิกสันกลับไปกันก่อนเถอะ วันหลังเราค่อยคิดวิธีแก้แค้น”

เจนิสเป็นคนโง่ แต่ดิกสันไม่ใช่คนโง่ ถึงแม้ว่าการยืนอยู่ตรงนั้นจะน่าอับอายมากกว่าการ เดินออกไป แต่เขาก็รู้ว่ายังไม่ควรออกไป