เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 32

“ก็ได้! พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน ฉันขอลาหยุดหนึ่งวัน”

เวนดี้พยักหน้า จากสถานการณ์ปัจจุบันของพ่อเธอ เหมือนว่าเขาจะเป็นคนติดต่อขอความช่วยเหลือจากแจสเปอร์แทน

อย่างไรก็ตาม เธอกังวลมากเกี่ยวกับเหตุการณ์ของพ่อ นั่นคือเหตุผลที่เธออยากให้แจสเปอร์เจอเขาเร็วที่สุด

“แน่นอน!”

แจสเปอร์ตกลงทันที

หลังจากกลับถึงบ้าน แจสเปอร์ไม่ได้พักผ่อน เขายังรื้อฟื้นความทรงจำเพิ่มเติมอีก เพื่อให้ก้าวต่อไปในการทำตามแผนการของเขาสมบูรณ์แบบยิ่งขึ้น!

เวนดี้มาถึงบ้านของแจสเปอร์ในเช้าวันถัดมา แล้วก็ตรงไปยังตัวจังหวัด

ดอว์สันตัดสินใจเรื่องเวลาและสถานที่สำหรับพวกเขาที่จะพบกันโดยเวนดี้เป็นคนจัดเตรียม

พวกเขาไม่ได้พบกันที่บ้านหรือบริษัท แต่พบกันในสถานที่ที่พักผ่อนอย่าง... สนามกอล์ฟ

สนามกอล์ฟทอมป์สันเป็นหนึ่งในสถานที่นัดเจอยอดฮิตในหมู่ของเศรษฐีในจังหวัด

ในปี 2543 มีความบันเทิงไม่มากนัก ผู้ชายอย่างดอว์สัน ชูเลอร์ เองไม่สามารถใช้เวลาไปกับดิสโก้เทคได้ใช่ไหมล่ะ?

เมื่อเปรียบเทียบแล้ว กอล์ฟเป็นกิจกรรมที่ผ่อนคลายพักผ่อนได้ดี และเป็นกิจกรรมระดับหรูที่สามารถยกระดับผู้คนได้ เป็นกีฬาที่คนรวยในท้องถิ่นชื่นชอบ

แจสเปอร์และเวนดี้ก็มาด้วยกัน ชายวัยกลางคนในชุดขาวยิ้มให้ทั้งสองคนจากระยะไกล

มันเป็นใบหน้าที่แจสเปอร์คุ้นเคยอย่างยิ่ง

เขาเป็นประธานของบริษัทชูเลอร์ ดอว์สัน ชูเลอร์!

เขาเป็นนักธุรกิจที่เริ่มจากการขายผลไม้ตามถนน และมาเป็นเจ้าของทรัพย์สินพันล้านเมื่อปี 2533 การมีเงิน 10,000 ดอลลาร์ถือว่ารวยแล้วในสมัยนั้น ชูเลอร์จึงเป็นองค์กรหลักของจังหวัด

ดอว์สันยิ้มขณะเอื้อมมือไปหาแจสเปอร์ “เวนดี้เล่าให้ฉันฟังเรื่องนายเยอะมาก แจสเปอร์ เลน ใช่ไหม? ไม่เลวเลย นายเก่ง อย่างเรียกฉันว่าคุณชูเลอร์เลย เนื่องจากนายเป็นเพื่อนของเวนดี้ เรียกฉันว่าลุงชูเลอร์แทนก็ได้” เขากล่าว

“ถ้าอย่างนั้นผมขอเรียกคุณลุงเลยนะครับ” แจสเปอร์กล่าว

“นายเล่นกอล์ฟเป็นไหม?” ดอว์สันถาม จนถึงตอนนี้ เขาประทับใจในความสุภาพอ่อนโยนของผู้ชายคนนี้

ดอว์สันถามอย่างไม่ใส่ใจ ในความคิดเขา ชายหนุ่มอย่างแจสเปอร์น่าจะเล่นบิลเลียดได้ดี เขาคงไม่รู้เรื่องกอล์ฟมากนัก

กอล์ฟเป็นกีฬาที่คนชั้นสูงชอบเล่น อย่างที่เวนดี้บอก แจสเปอร์ไม่ได้มาจากครอบครัวที่ร่ำรวย เขาเกิดในครอบครัวที่ค่อนข้างยากจน

เวนดี้ก็คิดแบบเดียวกันกับพ่อ ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อป้องกันไม่ให้แจสเปอร์รู้สึกอึดอัด เขาก็พูดขึ้น

“ผมรู้นิดหน่อย แม้ว่าทักษะจะค่อนข้างธรรมดา แต่ถึงอย่างนั้น ก็น่าจะเล่นกับคุณลุงได้สักสองสามรอบนะครับ”