เกิดใหม่ ไปให้สุด นิยาย บท 36

“พ่อ ยังติดต่อกับเซย์เดน แฮงค์ อยู่อีกเหรอ!?”

เวนดี้ถามหลังจากฟังเสียงจากปลายสาย

“หนึ่งในความปรารถนาสูงสุดของพ่อก็คือทำให้บริษัทเป็นมหาชน ผู้อาวุโสจากครอบครัวของเซย์เดน แฮงค์ มีอำนาจเรื่องนี้” ดอว์สันตอบ

“เขาเป็นเหมือนหมาจิ้งจอกเลือดเย็น พ่อ ทำงานกับเขาไม่มีอะไรดีนะ” เวนดี้พูดอย่างโกรธเคือง

“เวนดี้ ลูกต้องรู้ว่าไม่มีมิตรแท้หรือศัตรูถาวรไปในโลกธุรกิจ ผลประโยชน์สิที่จะคงอยู่ตลอดไป”

“เราร่วมมือกันเพื่อผลประโยชน์ แต่อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาคิดอะไรพิเรนทร์ ๆ พ่อก็จะไม่เมตตา”

ดอว์สันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

อย่างไรก็ตาม คำพูดของแจสเปอร์ก็ยังไม่ได้รับการยืนยัน

แต่ก็มีความเป็นไปได้ในสิ่งที่จะเกิดขึ้นก็มีเพียงพอที่จะเปลี่ยนความคิดของดอว์สัน ชูเลอร์

เมื่อมองท่าทีที่อ่านไม่ออกของดอว์สัน แจสเปอร์ก็ตระหนักได้ว่า ดอว์สัน ชูเลอร์ ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปจริง ๆ เพราะแบบนั้นเขาถึงได้ค้นพบรากฐานที่ใหญ่โตเช่นนี้ได้

...

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ชายหนุ่มที่แต่งตัวง่าย ๆ สบาย ๆ ก็มาถึงสนามกอล์ฟด้วยอารมณ์เบิกบานใจ

ดอว์สันไม่มีอารมณ์เล่นตีกอล์ฟแล้ว ทั้งสามจึงวางแผนที่จะทานอาหารที่ร้านที่อยู่ในสนามกอล์ฟ

เซย์เดน แฮงค์ มาถึงแล้ว เขามองแจสเปอร์และละสายตาไปมองที่เวนดี้

“เวนดี้ คุณกลับมาเมื่อไหร่? ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้ไปรับคุณ”

เซย์เดนพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ทัศนคติของเขานั้นเกินความหลงใหลเช่นกัน

แจสเปอร์ค่อยๆ กัดสโคนของเขาและเคี้ยวสองสามครั้ง เขาหันไปหาเวนดี้และบอกเธอว่า “สโคนนี้อร่อยมาก คุณควรทานเช่นกัน”

จากนั้นเขาก็วางสโคนลงบนจานของเวนดี้

แจสเปอร์ไม่สนใจแม้แต่จะมองเซย์เดน เขาไม่สนใจเลยสักนิด

ในฐานะที่โตมากับครอบครัวที่ร่ำรวย เซย์เดนไม่เคยโดนปฏิบัติแบบนี้เลย

ใบหน้าของเขานิ่งลง มองไปที่แจสเปอร์ “นี่ไม่รู้จักฉันเหรอ?” เขาถาม

“ไม่รู้ใช่ไหมว่าฉันเป็นใคร? ฮะ!?”

แจสเปอร์หยิบผ้าเปียกขึ้นมาและพูดอย่างเย็นชาว่า “ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร มันก็ไม่ใช่เรื่องของผม การได้รู้จักคุณก็ไม่มีค่าอะไรเช่นกัน”