เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 122

“ท่านประธานเหลิง! ท่านประธานเหลิงครับ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ!” สติของผู้จัดการเฉินแทบจะหลุด

ตอนที่ผู้ช่วยเหมยก้มหน้าลง เขาก็รู้สึกเหมือนถูกทุบที่ศีรษะ จนเขามุนงงไปหมด

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไปได้?

เธอไม่ใช่เป็นแค่ลูกค้าหรอกเหรอ?

แต่เธอกลับเป็นประธานคนใหม่ของบริษัท?

แล้วเมื่อตะกี้ตนเองพูดบ้าอะไรออกไป? ? ?

พอคิดถึงตนเองที่เพิ่งใช้สายตาลวนลามมองไปทางเหลิงหยุนฉีตั้งแต่ปลายเท้าไปจนถึงด้านบน ทันใดนั้นเอง ความกลัวก็คืบคลานตามกระดูกสันหลังไปทั่วร่างกายของเขา ผู้จัดการเฉินเริ่มสั่นเทาอย่างควบคุมไม่ได้

ฝ่ายกฎหมาย? ? ?

นี่คือจะส่งเขาเข้าคุกอย่างนั้นเหรอ? ? ?

พอนึกถึงยอดเงินที่เขาแอบยักยอกมาจากโครงการในเครืออาคารหัวตงเพียงที่เดียว ก็ได้มาไม่น้อยกว่าล้านแล้ว สีหน้าของผู้จัดการเฉินก็ซีดเผือดทันที!!!

เงินจำนวนนี้ ถึงเกณฑ์รับโทษอาชญากรรมเชิงพาณิชย์แล้ว ถ้าบริษัทจะฟ้องเขาจริง ๆ เขาจะต้องถูกจับเข้าคุกแน่ๆ

ขาของเขาอ่อนแรง สิ่งแรกที่คิดได้คือรีบไปขอความเมตตาจากเหลิงหยุนฉี แต่ถูกผู้ช่วยเหมยขวางไว้ แม้แต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ถูกเรียกเข้ามาด้วย

เขาสู้แรงของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยพวกนั้นไม่ได้ จึงเรียกชื่อเหลิงหยุนฉีซ้ำแล้วซ้ำเล่าด้วยความตื่นตระหนก แต่ก็ไม่มีการตอบสนอง

เหลิงหยุนฉีหันหลังและจากไปโดยไม่หันกลับมามอง เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบพื้น เหมือนเคาะใส่สมองของเขา เธอคิดว่าเธอได้พูดในสิ่งที่ควรจะพูดไปแล้ว ถ้ายังอยู่ที่นี่ต่อ เธอคิดว่าคงจะทำร้ายดวงตาของเธอเอง

ผู้จัดการเฉินนึกถึงเหลิงหยุนฉีหลังจากที่พูดจบ แววตาเย็นชาในที่มองมาทางเขา ในวินาทีนี้ เขารู้สึกเย็นยะเยือกไปจนถึงกระดูก...

แต่ว่า เหลิงหยุนฉีไม่รู้ว่าตอนที่เธอเดินออกจากอาคารไป เธอได้ครอบครองหัวใจของสาวสวยหนุ่มหล่อทุกคนไปแล้ว

เพราะว่า อย่างที่รู้กันดี ที่ปรึกษาพนักงานขายส่วนใหญ่จะหน้าตาดีไม่มีคนไหนน่าเกลียด แต่ว่า ในเวลานี้ พอมองตามแผ่นหลังของเหลิงหยุนฉี สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหมาย:

“โอ้โห!!! เท่มากเลย!!! ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองจะเปลี่ยนรสนิยมทางเพศแล้ว!!!”

“ท่านประธานครับ ผมไม่อยากพยายามแล้ว!!! ได้โปรดมองมาที่ผมที!”

“ทำไมถึงได้เท่ขนาดนี้นะ!!! สุดยอดเกินไปแล้วนะ! ฉันอยากจะเป็นคนงานของเธอไปตลอดชีวิตเลย!!!”

ผู้ช่วยเหมยโทรหาผู้จัดการแผนกกฎหมายของบริษัท บอกอีกฝ่ายถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวบรัด จากนั้นก็สั่งให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้เฝ้าดูผู้จัดการเฉินไว้

อย่ามองผู้จัดการเฉินจะอยู่ในวัยสี่สิบปี ใส่สูทเนี๊ยบ ดูน่านับถือ แต่พอมาตกอยู่ในมือของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาก็เป็นแค่พวกไก่อ่อน

พอถูกล็อกข้อมือไว้ด้านหลัง เขาไม่แม้แต่จะวิ่งหนีไปได้

เธอนึกว่าเธอจัดการเรื่องทุกอย่างใกล้จะจบแล้ว แต่พอหันกลับมา และได้ยินคำพูดเหล่านี้

อีกทั้งยังเท่มากเลยด้วย!

ทุกคนมองไปทางผู้จัดการเฉินที่สีหน้าตกตะลึง จึงยิ่งรู้สึกสะใจ

นี่ เรื่องที่น่าสะใจเช่นนี้เกิดขึ้นต่อหน้าพวกเขาแล้ว

ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ!!!

พวกเขาต่างดีใจกันมาก

แต่ว่า เห็นได้ชัดว่าผู้ช่วยเหมยไม่ได้อารมณ์ดีเหมือนพวกเขา

หลังจากสนองความอยากรู้อยากเห็นของทุกคนแล้ว เธอก็รีบกลับไปที่รถ ไม่ได้บอกให้คนขับรถขับรถออกไป เหลิงหยุนฉีไม่ยอมให้คนขับขับรถออกไป แต่ยังนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ และรอเธอกลับไปด้วยกัน

ผู้ช่วยเหมยแอบหันไปมองท่าทางของเธอหลายครั้ง แต่พอเธอสบตากับใบหน้าที่เย็นชาของเหลิงหยุนฉี เธอก็ไม่กล้าพูดอะไรไปทันที

คุณหนูใหญ่ผู้นี้ถูกเลี้ยงดูมายังไงกันแน่

ถึงได้เก็บและปล่อยอารมณ์ได้อย่างอิสระแบบนี้

“ท่านประธานเหลิง” ผู้ช่วยเหมยครุ่นคิดอยู่เล็กน้อย และสุดท้ายก็ถามขึ้นว่า “ผู้ช่วยเหมยจะดูงานต่อไปไหมคะ”