เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 137

เหตุการณ์นี้ เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งก่อนหน้าและภายหลัง ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที เกิดขึ้นอย่างไม่คาดคิด การจัดการปัญหา ก็ดำเนินการทรงพลังมากกว่าเสียอีก

มีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้ยินความเคลื่อนไหวในระยะนี้ของเหลิงหยุนฉีในบริษัทจางซื่อ จึงแอบประเมินอยู่เงียบๆ เธออย่างอดใจไม่ไหว

หน้าตาสวยขนาดนี้ กลับเป็นคนที่อำนาจเหรอเนี่ย?

เป็นคนที่มีบุคลิกจริงๆ!

ในชั่วขณะนั้น พลันมีแขกมาใหม่เข้ามาจำนวนไม่น้อย โจวอี้หมิงเดินไปกล่าวทักทาย สีหน้าแววตาของคุณหญิงโจว คอยมองเหลิงหยุนฉีอย่างพินิจพิจารณา

อันที่จริง วินาทีที่แสงแฟลชฉายวาบขึ้นมานั้น เธอเตรียมออกหน้าเอง เพื่อปฏิเสธคำร้องขอของบก.จางที่ต้องการจะเอารูปลงนิตยสาร

ในเมื่อ ทุกคนในเซี่ยงไฮ้ต่างทราบเป็นอย่างดี เธอไม่ชอบเปิดเผยหน้าตาลงในสื่อ

เพราะว่าปัจจัยมาจากดาราสาวที่อยู่ในบริษัทของสามีที่มากมาย ในระหว่างเมื่อหลายปีก่อน มีดาราสาวจำนวนไม่น้อยต่างแย่งชิงเพื่อให้ก้าวหน้าและกลัวจะล้าหลังจึงคอยทำตัวติดหนึบอยู่ ทุกวันสื่อหันกล้องหาเธอตลอด เปลี่ยนหัวข้อเรื่องไปมาเพื่อให้เธอตกเป็นประเด็นสำคัญในการเสนอข่าว

อะไรที่เรียกว่า “คุณหญิงโจวจับตามองสามีอย่างใกล้ชิด นั่งเฝ้าอย่างเข้มงวด” “สงสัยความสัมพันธ์ของคู่สามีภรรยาตระกูลโจวขาเตียงหักบ้างแหละ ดาราสาวคนดังเผยกำลังจะแต่งงานเข้าไปอยู่ในครอบครัวตระกูลมั่งคั่งบ้างแหละ” เป็นต้น ซึ่งมันไม่มีอะไรที่สื่อมวลชนจะแต่งข่าวใส่ไข่ออกมาไม่ได้

ภายหลัง สามีจึงยื่นฟ้องศาลทันที ถึงได้สงบคลื่นลมลงได้บ้าง แต่เธอติดเป็นนิสัยไปแล้ว และไม่ยอมที่จะถูกสื่อถ่ายรูปอีกเลย

ดังนั้น ก่อนหน้าที่แสงแฟลชจะสว่างขึ้น เธอถึงได้ตื่นตัวขนาดนั้น

แต่ว่า...

เรื่องราวต่างๆ มันง่ายดายกว่าที่เธอจินตนาการเอาไว้มาก

เธอแสดงท่าทางถอนหายใจช้าๆ ตอนที่มองมาที่เหลิงหยุนฉีที่พูดไม่กี่คำ ไม่เพียงแต่จัดการไล่ตะเพิดบก.จางอยู่หมัด กระทั่งให้เขากับคำเยินยอปากต่อปากของ《บุกเบิก》ลดราคาลงภายในวงในทันที

ถ้าในปีนั้นตอนเองมีปากมีเสียงตอบสนองกลับเหมือนเหลิงหยุนฉี....

ก็น่าจะไม่ถูกสื่อเข้ามายุ่งจนรำคาญอยู่แบบนี้หรอกมั้ง

แม่โจวหวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตในเวลานั้น

“คุณแม่ คิดอะไรอยู่เหรอคะ?” โจวหยุนเห็นว่าการแสดงออกของแม่ผิดปกติไป จึงประคองหัวไหล่ของเธออย่างแผ่วเบาอย่างอดใจไม่ไหว

“ไม่มีอะไรหรอก แค่รู้สึกว่าเพื่อนของลูกนี่เก่งกว่าลูกเยอะมาก” แม่โจว ได้สติกลับมาทันที จึงตอบกลับตามจิตใต้สำนึก

“…เป็นแม่ลูกกันดีๆ ไม่ได้ใช่มั้ยเนี่ย???” โจวหยุนใกล้จะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว พ่อของเธอชมอยู่ทุกวันก็พอแล้ว ทำไมแม่ของเธอถึงได้เปลี่ยนข้างด้วยไปแล้วล่ะ???

พูดกันตามความจริง ตนเองหมดค่าจริงๆ แล้วใช่มั้ยเนี่ย???

รู้สึกว่าพ่อแม่ของตนเองยิ่งไม่เหมือนพ่อแม่บังเกิดเกล้าขึ้นไปทุกวันแล้วสิ

เหลิงหยุนฉีจ้องมองโจวหยุนที่ทำหน้าทำตาสงสัยชีวิตตนเอง จึงตีเธออย่างแผ่วเบาอย่างอดเสียไม่ได้ “คุณน้าเขาแค่ล้อเล่นกับแก แกยังจะเก็บไปคิดเป็นจริงเป็นจังอีก?”

ฝีปากคมคายมาก!!!

โจวหยุนแสดงออกสดใสทันที “จริงดิ?”

เมื่อเข้าไปในห้องโถง รู้สึกเหมือนว่าเวลาถอยหลังไปหลายสิบปี

พลันปรากฏเป็นภาพวิวทิวทัศน์ของเมืองเซี่ยงไฮ้ในสมัยก่อนที่นูนลอยออกมาอย่างตระการตาในชั่วขณะนั้น

ภายในห้องโถงใหญ่อันวิจิตรตระการตา ยังเปิดแผ่นเสียงเก่า เสียงก้องกังวาน ราวกับเป็นการบ่งบอกความรู้สึกต่างๆ

ทางโรงแรมได้เปลี่ยนภาพด้านข้างกำแพงเป็นรูปภาพของสามีภรรยาตระกูลโจวทั่วทั้งงาน

ตั้งแต่ที่ทั้งสองคนได้พบเจอกันสมัยมหาวิทยาลัยเมื่อ 26 ปีก่อน กระทั่งทั้งสองคนจ้องตากันในงานแต่งงาน รูปภาพตอนที่โจวหยุนเกิดและถ่ายรูปครอบครัวร่วมกัน เกิดขึ้นทีละเล็กละน้อย ราวกับบันทึกความสุขทุกอย่างภายในครอบครัวนี้

นี่มันกลายเป็นหนังเรื่องหนึ่งอย่างช้าๆ

นิทรรศการในการเติบโตทีละนิดในรอบ 25 ปีปรากฏอยู่ตรงด้านหน้าทุกคน

มีคนจำนวนไม่น้อยมองความทรงจำตามเวลาเหล่านี้อย่างประหลาดใจ

อดรู้สึกไม่ได้ การสนับสนุนคอยประคับประคองซึ่งกันและกันอย่างแท้จริงนั้น ถึงได้เหมือนเดิม มาหลายปี

และมีความรักที่แสดงอย่างชัดเจน ในความเป็นจริงเมื่อเอามาเปรียบเทียบกับคู่สามีภรรยาที่เล่นสนุกไปวันๆ คู่ครอบครัวของตระกูลโจว ในวงการของพวกเรา ถือว่าเป็นคู่ที่พบเจอได้ยากมาก

ท่ามกลางเสียงแสดงความรู้สึกชื่นชมจากคนจำนวนไม่น้อย มีเพียงเหลิงหยุนฉีที่แสดงอาการตะลึงเล็กน้อย จากนั้นตามมาติดๆ จึงกลายเป็นเรื่องเหลือเชื่อแทน

เพราะว่า เธอเห็นคนคนหนึ่งที่ไม่ควรจะปรากฏตัวขึ้นในที่แห่งนี้...