เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 42

เฉียวหยู่โม่แสดงออกอย่างชัดเจนขนาดนี้ สีหน้าของทุกคนที่มองเหลิงหยุนฉีเปลี่ยนไปในทันที

พวกเขาโตมาในวงการพิเศษแบบนี้ ทุกการกระทำของพวกเขามีความหมายแฝงเสมอ

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเฉียวหยู่โม่เลย!

เขาไม่เคยมีรอยยิ้มแบบนี้ให้กับใครมาก่อน

หวังเชียนถึงกับกลั้นหายใจ เขาไม่ค่อยมีความรู้เท่าไหร่ จึงพูดในใจรัวๆว่า "พระเจ้า" !!

เมื่อก่อนเขาคิดว่าพี่เฉียวเป็นชายที่ใจแข็งไม่สนเรื่องผู้หญิง แต่ตอนนี้เขาพึ่งค้นพบว่า! นั่นเป็นเพราะไม่มีสาวคนไหนเข้าตาพี่เฉียวเลย

ตอนนี้เหรอ?

ชิช้ะ！

ยังจะต้องพูดอีกเหรอ?

แววตาแบบนี้!

เยี่ยมไปเลย

หากว่าเขาเป็นผู้หญิง เขาสามารถพุ่งเข้ามาเขาได้ในทันที

ไม่ใช่แค่เขาที่คิดเช่นนี้ ฟางรัวถังและคนอื่นๆต่างก็เริ่มเดาใจท่านชายคนนี้ไม่ออกแล้ว

ทุกคนรอดูปฏิกิริยาตอบโต้ของเหลิงหยุนฉีอย่างไม่รู้ตัว........

และแล้ว ทุกคนคาดไม่ถึง นางตอบกับด้วยสีหน้าที่ตะลึงเล็กน้อยเท่านั้น เพียงเสี้ยววินาทีก็กลับไปเป็นปกติ อีกทั้งยังเริ่มได้ใจได้คืบอยากเอาศอก “เห็นแก่ที่ฉันกระตือรือร้นที่จะเอาเงินให้คุณ ถือว่าเป็นการคืนบุญคุณหรือไม่?”

เฉียวหยู่โม่รู้สึกแปลกใจอยู่ครู่หนึ่ง ไม่คิดว่าเธอจะไม่รู้ตัวเลย เขาส่ายหน้าอย่างห้ามไม่ได้และตอบเธอไปว่า “ฝันไปเถอะ”

เหลิงหยุนฉีกะพริบตา “ถือเป็นการคืนบุญคุณอาหารจีนรอบนั้นไม่ได้เหรอ? เงินนี้มีมากกว่าค่าอาหารอีก”

“ฉะนั้นแปลว่า คุณไม่อยากไปทานข้าวกับผมอีกเหรอ?” เฉียวหยู่โม่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เหลิงหยุนฉีรู้สึกปวดหัวเล็กน้อย

คนคนนี้มัน……

จัดการยากเสียจริง

เธอหนีก็หนีเกือบจะไม่พ้นแล้ว จะให้เธอหาเรื่องให้เฉียวหยู่โม่เห็นความผิดปกติของเขาอีกเหรอ?

ดังนั้น เธอจึงยิ้มอย่างเชื่องช้าให้ฟางรัวถัง “ฉันเล่นหมากรุกไม่เก่งเท่าไหร่นัก คุณปู่บอกว่าฉันนั้นสอนยังไงก็ไม่ได้เรื่อง”

ฟางรัวถังมองไปที่โต๊ะ เมื่อเห็นการเล่นไพ่ของเธอที่ใจเด็ดยิ่งกว่าใครๆ เขายิ้มและมองไปที่เฉียวหยู่โม่

เป็นไปตามคาด……

สีหน้าที่เขามองไปที่เหลิงหยุนฉีนั้นมีความหมายแฝงและลึกซึ้ง

รอยยิ้มที่อยู่ในแววตา เขาเกียจคร้านที่จะซ่อน

เหลิงหยุนฉีมองดูแววตาที่ไม่ปกติของทุกคนในห้อง จากนั้นก็มองดูนาฬิกาอย่างสงบ “นี่มันสามทุ่มกว่าแล้ว เมื่อคุณชายเฉียวไม่ได้พักผ่อนดีๆไม่ใช่เหรอ? หรือว่าวันนี้เราจบเพียงเท่านี้ดีกว่า ครั้งหน้า ฉันเป็นเจ้ามือเอง แล้วทุกคนมาสังสรรค์กันอีกครั้งดีไหม?”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปทางเฉียวหยู่โม่ ต่างก็รอความเห็นของเขา

เฉียวหยู่โม่จ้องไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเหลิงหยุนฉีเป็นเวลานาน จากนั้นจึงกระซิบออกมาเบาๆว่า "เจ้าจิ้งจอกเจ้าเล่ห์" ประโยคนี้เสียเบาอย่างมาก ราวกับว่าพูดอยู่ในปาก

เหลิงหยุนฉีนั่งใกล้เขามากที่สุด มีเพียงเธอที่ได้ยิน เธอตัวแข็งทื่อและแสดงสีหน้าออกมาว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น