“รอฉันอยู่ตรงนั้น ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้” เหลิงหยุนฉีเปิดผ้าห่มออกและรีบพูด
เมื่อลงไปชั้นล่าง จางหมินกำลังรับประทานอาหารเช้าอยู่ เมื่อเห็นเธอออกจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ เธอก็เร่งให้คนรับใช้เตรียมแซนด์วิชและนมหนึ่งชุดให้เธอเอาไป "เป็นอะไรไป? มีเรื่องด่วนเหรอ?”
เหลิงหยุนฉีรับอาหารเช้าไปและหยิบกุญแจรถ จากนั้นก็ตอบพร้อมเปลี่ยนรองเท้าไปด้วยว่า
" โจวหยุนมาถึงเมืองหลวงแล้ว หนูจะไปรับเธอที่สนามบิน”
จางหมินตะลึงครู่หนึ่งแล้วจึงหัวเราะทันที: “เด็กผู้หญิงที่อารมณ์ร้อนขึ้หงุดหงิดน่ะเหรอ?”
เธอรู้จักโจวหยุน ตอนนั้นหอพักของลูกสาวมีทั้งหมดสี่คน ความสัมพันธ์ของลูกและคนอื่นๆนั้นธรรมดา แต่กลับสนิทกับเด็กผู้หญิงคนนี้อย่างมาก เมื่อตอนพวกเธออยู่ปีที่สาม ทั้งสองย้ายออกไปเช่าบ้านสวนนอกมหาลัยด้วยกัน ครั้งหนึ่งเธอนำอาหารไปส่งให้ลูกสาว และได้เจอกับเด็กหญิงคนนี้
ทั้งๆที่เป็นสาวเซี่ยงไฮ้แท้ๆ แต่สไตล์การพูดและการกระทำกลับเหมือนสาวฝั่งเหนืออย่างมาก สิ่งสำคัญคือปากหวานมาก!
ครั้งแรกที่เห็นเธอ ก็พูดว่า "ในที่สุดหนูก็รู้แล้วว่าทำไมหยุนฉีถึงสวยเช่นนี้ ถ้าหนูมีแม่ที่สวยขนาดนี้ หนูก็จะสวยจนได้เป็นดาวมหาลัยแล้วล่ะ!"
เมื่อเหลิงหยุนฉีเห็นว่าแม่ตัวเองจำโจวหยุนได้ เธอจึงพยักหน้า " ตอนเที่ยงหนูจะพาเธอไปกินหม้อไฟ ไม่ต้องรอพวกเรานะคะ”
จางหมินยิ้มและตอบรับ “ขับช้าๆนะ ระวังด้วย”
ทักษะการขับรถของเหลิงหยุนฉีนั้นดีมาก ไม่เช่นนั้น คนที่บ้านก็คงไม่ให้แลมโบกินี่เป็นของขวัญให้กับเธอ เธอขับรถรุ่นveneno ที่มีคันเดียวในประเทศไปที่สนามบิน ตลอดทางนั้นเท่สุดขั้วไปเลย
ในอาณาจักรของเมืองหลวง รถยนต์หรูหรานั้นไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เมื่อ "หรูหรา" ถึงระดับของเธอ มันแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง
“ไอ้เวรเอ๊ย! ความไวนี้! หางรถนี้! ประตูกรรไกรนี่! เท่สะจนทนไม่ไหว!”
"นี่คือรถที่มีอยู่จริงในโลกแห่งความเป็นจริงเหรอ?ฉันรู้สึกเหมือนไม่เคยเห็นรถสปอร์ตที่เวอร์เช่นนี้ในหนัง "The Fast and the Furious” ด้วยซ้ำ สุดยอดมาก
“พระเจ้า!!! ความฝันสูงสุดของผู้ชาย! ถ้ารถคันนี้ให้ฉันได้นั่งสักหน่อย ทั้งชีวิตนี้ก็คุ้มมากแล้ว!”
ขณะที่กำลังรอสัญญาณไฟจราจร เหลิงหยุนฉีลดกระจกหน้าต่างลงและได้ยินเสียงที่อิจฉาริษยารอบตัวเธอ
แต่เมื่อหน้าด้านข้างของเธอเผยออดมา รอบข้างที่วุ่นวายอยู่เมื่อสักครู่นี้เงียบลงทันที
บ้าจริง!
หน้าตาแบบนี้! ใบหน้าด้านข้างที่ดูปราณีตและเย็นชานี้ งามเสียยิ่งกว่าดาราที่อยู่ในทีวีซะอีก!
ไฟสีแดงกะพริบและไฟตรงทางแยกเปลี่ยนเป็นสีเขียว เหลิงหยุนฉีเหยียบคันเร่ง และเสียงรถที่เท่จนทำให้คนฟังกระอักเลือดก็ดังขึ้น วินาทีต่อมากทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเห็นเพียงแต่ท้ายรถของรถแลมโบกินี่
“นายบอกว่าเป็นรถในฝันของผู้ชายไม่ใช่เหรอ? หึ! คิดไม่ถึงใช่ไหมว่าคนขับจะเป็นผู้หญิง!” เพื่อนร่วมงานที่อยู่ในรถของเขายิ้มและกล่าวอย่างครุ่นคิด
แต่เหลิงหยุนฉีแตกต่างออกไป
เมื่อก่อนตอนที่อยู่ด้วยกันก็รู้สึกว่าเธอสวย แต่ไม่ได้สวยเสียจนละสายตาไม่ได้ แต่ตอนนี้บุคลิกของเธอนั้น ดูดีเสียยิ่งกว่ากระไร
ทั้งๆที่รูปหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไป แต่เธอกลับดูดีขึ้นอย่างมาก!
“จองโรงแรมไว้หรือยัง? หรือจะไปอยู่ที่บ้านฉัน?”
เหลิงหยุนฉีถามเธออย่างไม่เป็นทางการ โดยไม่สนใจสายตาของเธอที่มองมาด้วยความเจ้าเล่ห์
“เฮ้ ไปอยู่ข้างนอกดีกว่า เธอเองก็รู้ว่าคนที่บ้านฉันน่ารำคาญแค่ไหน” พอพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็หมดอารมณ์ที่จะชื่นชมหญิงงามนี้
โจวหยุนกัดฟันด้วยความขุ่นเคือง " ฉันอายุเท่าไหร่เอง! ฉันเพิ่งจบมหาลัยมาเอง! ยังเป็นดอกไม้วัยเยาว์ที่สวยงามอยู่! ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อแม่ของฉันคิดยังไงที่เร่งให้ฉันแต่งงานตั้งแต่ตอนนี้! เธอกล้าเชื่อไหมว่า พวกท่านได้นัดบอดให้ฉันที่เมืองหลวงอีกด้วย! ถ้าฉันอาศัยอยู่ที่บ้านเธอ แล้วถูกสกัดเอาไว้ ฉันจะไม่มีทางหนี”
เหลิงหยุนฉีเลิกคิ้วขึ้น
คุณน้าคุณอาไม่รู้จักลูกสาวตัวเองเอาซะเลยเหรอ?
ในฐานะคนที่เชี่ยวชาญเรื่องความรักและจีบรุ่นน้องไปทั่วคณะอย่างโจวหยุน ต้องการนัดบอดด้วยเหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก