เซียวหรานค่อย ๆ หรี่ตาลง และเมื่อเขาไม่ได้พูด ดวงตาที่ลึกนั้นดูอันตรายเป็นพิเศษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาจับจ้องไปที่ใครคนหนึ่ง
วินาทีที่แล้ว โจวหยุนซึ่งกำลังให้กำลังใจเพื่อนในใจนั้น ตอนนี้ได้หมดความแข็งแกร่งแล้ว
เธอตัวสั่นสะท้าน!
มีคนที่สามารถทำให้เธอตะลึงจนไม่กล้าเอ่ยเสียงโดยใช้เพียงกลิ่นอายที่เผยออกมา
ไม่น่าแปลกใจที่เขาได้เป็นเทพแห่งวงการธุรกิจได้!
“ดูเหมือนว่าช่วงนี้คุณจะชอบพูดคำว่า 'ไม่' กับฉันบ่อยนะ” เขาไม่ได้ลองใจ คราวนี้ เสียงที่สงบของเซียวหรานเผยความเหลือเชื่อที่แปลกใจออกมา
เหลิงหยุนฉีสบตาเขา ดวงตาของที่อยู่หลังแว่นกันแดดนั้นเย็นชากว่าเซียวหรานอย่างมาก แต่น้ำเสียงของเธอ ฟังไม่ออกว่าเธอมีอารมณ์อย่างไร “ฉันแค่ไม่อยากรบกวนการทำงานของคุณ” ขณะที่เธอพูด เธอหันไปมอง เหลือบมองเหล่าชายชุดสูทที่ยืนอยู่ข้างหลังเขา ที่รอคอยมานาน
เซียวหรานขมวดคิ้ว
เขาไม่ชอบสถานการณ์นี้อย่างมาก
แว่นกันแดดปิดกั้นแววตาของเหลิงหยุนฉีเขาไม่สามารถมองสีหน้าที่แท้จริงของเขาได้ ครั้งที่แล้ว ตอนที่เขามาเยี่ยมนายท่านที่ห้องคนไข้ เขาสังเกตเห็นแล้ว แต่ตอนนั้นเขาแค่คิดว่าตัวเองตาฝาด
เหลิงหยุนฉีที่เคยเรียบง่ายเหมือนกระดาษเปล่า ตอนนี้ดูเหมือนจะจางหายไปตลอดกาล
ในรูม่านตาที่ลึกและซับซ้อนนั้น เผยความรุ่นคิด บางทีถึงเวลาที่เขาต้องหาคนไปตรวจเวชระเบียนของโรงพยาบาลเมืองหลวงแล้ว
คนหนึ่งที่เคยผ่านประตูนรกมาแล้ว จะเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ?
เซียวหรานพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ “อย่างนั้นหรือ?”
มือทั้งสองที่อยู่ข้างลำตัวของเอาประสานเข้าหากัน และบีบนิ้วไปมา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาอยากจะเอาแว่นดำเธอออกโดยไม่สนเรื่องมารยาท!
คนที่เคยวิ่งไล่ตามเขามาโดยตลอด จู่ๆ ก็ห่างจากเขาไปอยู่ที่ไกล เขาต้องยอมรับว่า หากว่าเหลิงหยุนฉี ตั้งใจเล่นเล่ห์ล่ะก็..........
เธอทำสำเร็จแล้ว
เมื่อโจวหยุนเห็นว่าการสนทนากำลังจะจบลงแล้ว เธอก็เร่งออกมาช่วย “อย่างนี้นะคะ ก่อนหน้านี้พวกเราได้นัดเพื่อนสมัยมหาลัยเอาไว้แล้วว่าจะไปทานข้าวที่เมืองวิทยาลัย ฉะนั้นจึงเป็นการดีที่จะไม่รบกวนประธานเซียวค่ะ”
ขณะที่พูด เธอบีบฝ่ามือของหยุนฉี
เพื่อน!
คุณผู้หญิงคนนี้มาจากไหน ไม่เพียงแต่ปฏิเสธรับประทานอาหารกับประธานเซียว และยังทำสีหน้าดูสมควรแล้วอีกเหรอ?
เธฮยื่นบัตรห้องพักให้เหลิงหยุนฉีราวกับฝันละเมอ โดยลืมไปแล้วว่าจริงๆแล้วแขกที่เข้าพักที่แท้จริงคือโจวหยุนอยู่ข้างๆ เธอ
ในขณะนี้ เซียวหรานมั่นใจมาก
เหลิงหยุนฉีปฏิเสธที่จะอยู่กับเขาแม้แต่เสี้ยววินาที
ขณะที่เขากำลังจะจากไป เขาหยุดแล้วหันไปมองเธอราวกับว่าไม่ได้ตั้งใจ "หยุนฉีฉันจำได้ว่า เมื่อก่อนเธอเรียกฉันว่า พี่เซียวหราน ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนมาเรียกว่าประธานเซียวแล้วล่ะ?”
มีร่องรอยของความขี้เล่นอยู่ในน้ำเสียงที่แผ่วเบา
เหลิงหยุนฉีบีบบัตรห้องที่อยู่ในมือ และมองเขาด้วยสีหน้าเป็นธรรมชาติ
คนนี้ตั้งใจขัดแย้งกับเธอใช่ไหม?
โจวหยุนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เชี่ยเอ้ย! พี่เซียวหราน???
เพื่อนของเธอมีความลับที่ยังไม่บอกเธอมากแค่ไหนกันนะ!!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก