เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 8

ใบหน้าหล่อเหลาของเฉียวหยู่โม่ฉายแววห่างเหินอย่างชัดเจน ณ ตอนนี้กลับกำลังจดจ้องเธอ ราวกับว่าเห็นความตกตะลึงของเธอ เขาสบตาเธอที่กำลังตกอยู่ในภวังค์ พลางเอ่ยเสียงทุ้มต่ำว่า “คุณปู่ของเธอ วานให้ฉันเต้นเปิดงานกับเธอ”

เหลิงหยุนฉีอ้าปากออกเล็กน้อย เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆด้วย!

ใจที่เต้นแรงกลับมาเป็นดังเดิม เธอยกยิ้มมั่นใจ ก่อนจะค่อยๆงอเข่าลงอย่างสง่าสาม “นับว่าเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ที่ได้เต้นเปิดงานกับคุณชายเฉียว”

วินาทีถัดมา ริมฝีปากสีแดงยกขึ้นเล็กน้อย เส้นผมดำขลับพลิ้วไหว เธอไปตามแรงดึงของเขา มือซ้ายแตะบนไหล่เขาเบาๆ เข้าไปยังฟลอร์เต้นรำ

ตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่แม้แต่จะปรายตามองเซียวหรานที่ยืนอยู่ข้างๆเลยแม้แต่น้อย......

บรรยากาศแช่แข็งเสมือนตกอยู่ในน้ำมันร้อนจัด พลันเดือดขึ้นมาในพริบตา!

เซียวหรานหลุบตาลงช้าๆ ดวงตามืดหม่นมองไม่เห็นก้นบึ้ง มือทั้งสองข้างกลับกำหมัดไว้แน่นจนเส้นเลือดปูดโปน!

ทว่า ณ เวลานี้ ความสนใจของทุกคนต่างอยู่ที่เหลิงหยุนฉีและเฉียวหยู่โม่

เสียงเพลงเสนาะหู ท่าเต้นสง่างาม คุณชายเฉียวสูงศักดิ์เย็นชา ท่วงท่าผึ่งผาย เหลิงหยุนฉีกระโปรงพลิ้วไหว ผิวขาวนวลเนียน ทั้งสองเสมือนเข้าขากันมาแต่เกิด ความฟุ่มเฟือยที่กลวงเปล่าห่างหายไปตามความชุลมุน

ทว่า ยิ่งเวลาผ่านไปมากเท่าไหร่ แววขำขันในสายตาของเฉียวหยู่โม่ก็ยิ่งเด่นชัด

“เธอเต้นได้ดีไม่เลว” ท่านเหลิงไม่ใช่แค่มองหลานสาวตัวเองพลาดไป เฉียวหยู่โม่นึกถึงก่อนหน้านี้ที่อีกฝ่ายเคยบอกเขาไว้ล่วงหน้า ว่าเหลิงหยุนฉีมักจะชอบหยุกหยิก เกรงว่าท่วงท่าตอนเต้นคงจะไม่ค่อยน่ามอง จึงขอให้เขาช่วยนำเธอหน่อย ทว่า ตอนนี้ กลับไม่เหมือนที่ว่ามาเลยสักนิด

สีหน้าท่าทางเธอชดช้อย ท่วงท่าตอนเต้นสง่างาม ต่างจากหญิงสาวขี้หยุกหยิกที่ท่านเหลิงพูดโดยสิ้นเชิง

เหลิงหยุนฉีได้ยินดังนั้น ก็ตกใจจนชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เต้นผิดไปหนึ่งจังหวะ แต่ดีที่เฉียวหยู่โม่มีเทคนิคนำเต้นที่ดี เขาหมุนตัว ช่วยเธอกลบเกลื่อนได้อย่างสมบูรณ์แบบ แม้แต่จางหมินที่ยิ้มดูอยู่ข้างๆก็ไม่สังเกตเห็น

“ฉันเคยเข้าร่วมชมรมตอนอยู่มหาวิทยาลัย และเคยเรียนมาก่อนน่ะ ปกติยังดี ติดตรงที่เวลาออกงานทีไร ก็มักจะผิดพลาดตลอดเลย” เธอเกือบลืมไปแล้ว ว่าเจ้าของร่างคนเดิมแทบจะไม่ค่อยเต้นรำในงานแบบนี้ จริงอยู่ที่ปกติเธอสามารถเอาข้ออ้างตกน้ำและสมองขาดออกซิเจนมาปิดบังพฤติกรรมบางอย่างของเธอได้ แต่ถ้ามันมากจนเกินไป ก็ไม่แปลกที่จะส่อแววพิรุธ โดยเฉพาะต่อหน้าคนอย่างคุณชายเฉียวที่เฉียบแหลมขนาดนี้!

เฉียวหยู่โม่มองเธอด้วยแววตาอ่านยาก ก่อนจะพยักหน้าตอบอย่างคลุมเครือว่า “‘งั้นเหรอ?”

เอวที่โอบอยู่ในมืออรชรอ้อนแอ้น ราวกับว่าสามารถกุมตัวไว้ได้ด้วยมือเดียว ทว่าสมองของหญิงสาวคนนี้กลับไม่ค่อยเหมือนที่เขาเคยคิดไว้

เธอขยับตัวอย่างคุ้นชิน ท่วงท่าสง่าสงาม ชุดราตรีสั่งตัดพิเศษบนตัวนั่น วาดโค้งพร่างพราวดึงดูดสายตาในพริบตา

เสียงปรบมือดังขึ้นรอบทั้งสี่ทิศ มีผู้ดีคนดังมากมายใช้โอกาสมารายล้อมพวกเขาสองคนไว้ตรงกลาง

แววตาสำรวจของเฉียวหยู่โม่ถูกฝูงคนขัด ไม่ทันได้ครุ่นคิด เขารู้สึกแอบเสียดายเล็กๆในใจ---เวลาเต้นของเพลงนี้ เหมือนจะสั้นไปจนน่าแปลกใจ

“คุณชายเฉียว กลับมาจากเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย? ทำไมไม่บอกกันล่วงหน้า รู้แบบนี้ ผมจะได้ไปรับคุณที่สนามบินด้วย” ตระกูลผู้ดีร้อยปีของเมืองหลวง หวังเชียนเป็นญาติห่างๆกับตระกูลเฉียว และก็เป็นคนเดียวที่กล้าถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกับเขา

“คุณชายเฉียว พรุ่งนี้บริษัทเรามีงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์เทคโนโลยีล่าสุด ไม่ทราบว่า คุณพอจะมีเวลาว่างมาร่วมงานหรือเปล่าครับ?” ประธานบริษัทเทคโนโลยีที่ยอดนิยมที่สุดในประเทศมองเขาอย่างจริงใจ

แทบจะแค่ในชั่วพริบตา บริเวณนี้ก็กลายเป็นที่ที่ครึกครื้นที่สุดในงาน

ทว่า เฉียวหยู่โม่ทำเพียงแค่มองฝูงคนด้วยสีหน้าเรียบเฉย จากนั้น ก็ยกยิ้มมุมปาก พลันชี้ไปยังเหลิงหยุนฉี “เหมือนว่าทุกคนจะลืมไปแล้วนะครับ ว่าตัวเอกของงานในวันนี้ คือคุณหนูเหลิง”

ชั่ววินาทีนั้น เหลิงหยุนฉีพลันตกเป็นเป้าสายตาของคนในงานอย่างไม่เกินคาด!