เกิดใหม่เป็นนางร้าย เอ๊ย! นางเอก นิยาย บท 83

“พวกคุณยังจะลองแข่งอีกไหม?” เหลิงหยุนฉีหยิบกุญแจรถขึ้นมา แล้วมองทุกคนด้วยสีหน้าราบเรียบ

พวกคุณอยากเผือกนักเหรอ

ขอโทษที ช่วยไม่ได้!

เดิมทีจือหมิงคิดจะเป็นคนนำในการก่อกวน แต่เมื่อเห็นดวงตาของเธอกวาดไปมาอย่างเย็นชา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำให้เขารู้สึกขนลุกอีกครั้ง

ไม่สามารถยั่วยุได้ ไม่สามารถยั่วยุได้!

ถึงแม้เขาจะไม่รู้ว่าเธอพัฒนาทักษะการแข่งรถได้อย่างไร แต่เขาดูสายตาของเธอออก

“มา มา มา! คนที่คันไม้คันมือก็รีบมาเลย พลาดแล้วพลาดเลยน่ะ” จือหมิงตะโกน ทุกคนก็ไม่กล้าทำอะไรเกินขอบเขต หันเหความสนใจทันที

ความจริงแล้ว เพื่อให้มั่นใจเรื่องค่าสัมประสิทธิ์แรงเสียดทานบนพื้นดิน ซึ่งปกติทั่วไปแล้วลู่แข่งรถดังกล่าวจะทำให้ยางเกิดการสึกหรอมาก

รถเวเนโน่ของเหลิงหยุนฉี คันนี้แพงเป็นอันดับสอง แต่ประเด็นสำคัญคือมีน้อยมากและค่อนข้างหายาก!

ซึ่งในประเทศมีเพียงคันเดียวเท่านั้น! นัดออกมาเล่นให้สนุกสักครั้งก็พอแล้ว มิฉะนั้น เรื่องการบำรุงรักษารถนั้นเป็นปัญหาใหญ่เช่นกัน

ตามคำกล่าวที่ว่า “เมื่อได้ผลประโยชน์จากคนอื่นแล้ว เราก็ต้องเกรงใจคนอื่น” ถึงแม้ว่าตอนนี้สมองของทุกคนจะเต็มไปด้วยความคิดไม่ค่อยดี แต่ตอนนี้พวกเขาก็อายเกินกว่าที่จะกล่าวออกมา ดังนั้นพวกเขาจึงรีบไปทดสอบรถทีล่ะคน

โจวหยุนเป็นคนเดียวที่ไม่ได้เป็นสมาชิกของคลับรถ เธอจึงลองนั่งที่นั่งข้างคนขับสักครั้ง ซึ่งทุกคนแนะนำให้เธอนั่งกับลั่วจือ เพราะพวกเขาบอกว่าลั่วจือขับรถได้เสถียรที่สุดในคลับรถ

แต่สุดท้าย เธอเกือบจะอาเจียนออกมา! ! !

หลังจากเธอลงจากมาจากรถแล้ว เธอนั่งอยู่บนพื้นด้วยใบหน้าขาวซีด ซึ่งแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับรูปลักษณ์ที่มีชีวิตชีวาเมื่อสักครู่

เธออยากจะถามเหลิงหยุนฉีว่าเมื่อสักครู่เธอขับรถเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร! ! !

เพราะเธอตกใจจนวิญญาณแทบออกจากร่าง!

เหลิงหยุนฉียืนพิงราวแล้วมองด้วยความขบขัน และดื่มน้ำไปด้วย ส่วนจืออวี่ก็ไม่ได้รบกวนเธอ

เพียงแต่สายตาของเขายังคงจ้องมองใบหน้าของเธออยู่ตลอดเวลา

จนกระทั่งจือหมิง ทดสอบรถเป็นคนสุดท้าย เขาขับไปหนึ่งรอบ มองนาฬิกาจับเวลา นั่งบนพื้นด้วยใบหน้าที่สลับซับซ้อน และไม่ขยับเขยื้อน

“สถิติของนายเป็นสถิติดีที่สุดในประวัติศาสตร์แล้ว ตอนนี้นายจะโพสต์ถ่ายรูปท่าไหนดี? ทำไมเหรอ? หรือนายอดไม่ไหวที่จะเงยหน้ามองท้องฟ้าในมุมสี่สิบห้าองศาแล้ว” ลั่วจือที่อยู่ด้านข้างวางแขนตนเองบนไหล่ของเขา ซึ่งเห็นได้ชัดว่าเป็นการพูดประชด

“ฉันกำลังโศกเศร้าอยู่! โศกเศร้าเข้าใจไหม??? เวลาที่ดีขนาดนี้ ฉันไม่คู่ควรที่จะมีอีกต่อไปแล้ว แล้วนายคิดว่าฉันควรจะโศกเศร้าไหม!!!” จือหมิงรู้สึกโมโหจนอยากจะต่อยเพื่อนอีกครั้ง

เมื่อสักครู่เรื่องที่ไอ้หมอนี้เป็นคนจับเวลาให้เหลิงหยุนฉีแล้วลืมกดหยุดเวลา ตนเองยังไม่ได้คิดบัญชีกับเขาเลย ตอนนี้ยังกล้ามาพูดประชดตนเองอีก!

“งั้นนายก็ซื้อรถที่เหมือนกับหยุนฉีสิ” ขณะที่ลั่วจือแนะนำความคิดนี้ให้เขา ก็กลั้นหัวเราะไปด้วย

เป็นจริงอย่างที่คาดไว้ จือหมิงระเบิดอารมณ์ออกมาทันที!

“นายคิดว่าแม่ของฉันเป็นรูปปั้นเหรอ? รถเวเนโน่ที่เหลืออีกสองคัน ถูกคนเก็บสะสมอยู่ที่ต่างประเทศแล้ว และฉันก็หาผู้ขายไม่เจอเลย ถ้าฉันซื้อกลับจริง ๆ แม่ของฉันต้องให้ฉันคุกเข่าจนถึงวันโลกแตกแน่!”

ในโลกของนักลงทุน ไม่มีที่ว่างสำหรับความประมาทเลินเล่อ ถ้าคุณประมาทก็จะแพ้ทั้งกระดาน

ปีแรก เธออยู่ห่างจากเซียวหรานมาก เธอไม่มีเพื่อน ไม่มีความสนับสนุนทางจิตวิญญาณ และชั่วโมงการทำงานในแต่ละวันของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่มีขีดจำกัด ตอนแรกผู้บังคับบัญชาดูถูกเหยียดหยามเธอ ต่อมาก็กดขี่เธอและเจตนาทำให้เธอลำบากใจ

ทุกวันหลังจากเลิกงานกลับถึงบ้านแล้ว เธอรู้สึกเครียดเป็นอย่างมาก

ต่อมา เธอไปดูการแข่งรถมืออาชีพโดยบังเอิญ และรู้สึกหลงใหลการแข่งรถตั้งแต่แรกเห็น ตั้งแต่นั้นมา ทำให้เธอพบวิธีคลายเครียดอีกวิธีหนึ่ง

เรื่องที่คนอื่นคิดว่าบ้าคลั่งและอันตรายนั้น สำหรับเธอแล้ว มันเป็นเพียงการระบายความเครียดเท่านั้น

โชคดีที่ต่อมางานของเธอค่อย ๆ ราบรื่นขึ้นเรื่อย ๆ ตำแหน่งสูงก็ขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีใครสามารถขโมยผลงานและความดีความชอบของเธอไปได้อีกต่อไป แล้วเธอก็ได้กลายเป็นผู้บริหารที่ทำกำไรได้มากที่สุดของเซียวซื่อ

แน่นอนว่าเธอนั้นโชคดีที่ได้พบกับ “โค้ชที่ดี”.......

“เธอกำลังคิดอะไรอยู่”

สายตาของเหลิงหยุนฉี มองออกไปไกล และเธอกำลังรำลึกถึงอดีต ขณะนั้น เธอได้ยินเสียงของจืออวี่

เธอตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เงยหน้าขึ้นและยิ้มบาง ๆ ให้เขา แต่เพียงแค่ชั่วพริบตาเท่านั้น และขณะนี้ดวงตาของเธอเป็นประกาย

“ไม่มีอะไรหรอก แค่คิดถึงเพื่อนเก่า”

จืออวี่อยากจะถามอีกครั้ง แต่ทันใดนั้นลั่วจือก็วิ่งเข้ามา “ไปกันเถอะ ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว เกือบบ่ายโมงแล้ว ถ้ายังไม่กินข้าวอีก ฉันต้องหิวจนจะกลายเป็นคนโง่แน่นอน”