เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1015

ตอนที่จอยส์กำลังจะไปเปลี่ยนชุดในห้องแต่งตัว เธอก็เจอชูการ์

ชูการ์มองเธอ ก่อนจะพูดเยาะเย้ยอย่างเย็นชา "อย่าคิดนะว่าแค่เธอมีรูปร่างหน้าตาดี แล้วจะอ่อยผู้กำกับและกลายเป็นคนโปรดเขาได้ ไม่ว่าผู้กำกับจะชอบเธอแค่ไหน บทที่ดีที่สุดที่เขาจะให้เธอเล่น ก็ได้แค่ 'ตัวประกอบห้า' เท่านั้นแหละ"

หลังจากจอยส์เปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว เธอก็ยิ้มให้แล้วถาม "ตอนนั้นคุณเคยทำแบบนี้หรือเปล่าคะ คุณชูการ์?"

"เธอ...หมายความว่ายังไง?"

จอยส์หยิบกระเป๋า เธอออกไปจากห้องแต่งตัวแล้วตอบเธอ "คุณก็เข้าใจดีว่ามันเป็นยังไง คุณชูการ์"

"นี่เธอ!" ชูการ์โกรธ เธอมองตามหลังจอยส์ เธอกัดฟันแล้วพูด "เธอมันก็แค่คนโง่ อ้อ ฉากต่อไปเธอได้เล่นบทร้องไห้แน่!"

หลังจากนั้นไม่นานจอยส์ก็เดินออกมาจากกองถ่าย เมื่อเธอกำลังจะเรียกแท็กซี่ รถเบนท์ลีย์ก็ขับมาจอดตรงหน้าเธอ

เชนน์ลดกระจกรถลงแล้วบอกเธอ "ขึ้นมาสิ"

จอยส์มองดูรอบ ๆ เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แถวนี้ ก่อนจะขึ้นรถ

เชนน์ไม่พอใจที่เธอระวังตัว

เชนน์เยาะเย้ยเมื่อเธอเข้ามานั่งในรถ "คุณยังไม่ได้เป็นดาราดังในวงการบันเทิงเลย ใครเขาจะมาถ่ายรูปคุณ? คิดว่าปาปารัสซี่จะรู้จักคุณหรือไง?"

"ฉันไม่สนว่าปาปารัสซี่จะถ่ายรูปฉันหรอก ฉันกลัวพวกเขาจะถ่ายรูปคุณต่างหาก เชนน์"

เธอพยายามอวดว่า 'เป็นคนรอบคอบ ' แค่ไหน

เชนน์เลิกคิ้วแล้วบอกเธอ "ฮึ่ม รอบคอบจังนะ"

จอยส์บอกเขา "แน่นอนสิ อย่างน้อยก็เป็นสิ่งที่ฉันทำได้ อีกอย่างฉันก็เป็นผู้หญิงของคุณนะ เชนน์ ก็ต้องคิดถึงคุณสิ"

เชนน์ไม่รู้จะพูดยังไง

เชนน์มองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ เธอสวยมาก แต่ความอวดเก่งนั้นทำให้เชนน์รังเกียจ

เชนน์หัวเราะเยาะแล้วถามเธอ "อ้อ รู้ด้วยเหรอว่าผมเป็นใคร? ก็คิดว่าไม่รู้จักผมซะอีก คุณแยนนี่"

จอยส์ใจเต้นแรง

เธอคงทำให้เชนน์โกรธ ตอนที่เธอทำเป็นไม่รู้จักเขา?

จอยส์เท้าคาง เธอมองเขาแล้วถาม "ก็คุณชี้มาที่ฉัน แล้วถามผู้กำกับว่าฉันเป็นใครไม่ใช่เหรอ เชนน์?"

เชนน์พูดไม่ออก

กล้าดียังไงมายอกย้อนเขา?

เธอทำหน้าไร้เดียงสา

เธอบอกใบ้ให้เขา 'ดูสิ ฉันก็แค่ไหลไปตามน้ำเพราะคุณทำแบบนั้น ตอนนี้ไม่พอใจอะไรอีกล่ะ? ฉันไม่ผิดนะ'

ชายหนุ่มขยับเข้าไปใกล้ เขาบีบคางเธอด้วยนิ้วเรียวยาว เขาบีบแรงนิดหน่อยตอนที่ถาม "รู้สึกผิดไหมล่ะ?"

จอยส์กระพริบตา เธอจับแขนเขาก่อนจะตอบ "อ๋อ ก็มากอย่างที่คุณรู้นั่นแหละ ฉันว่าคุณต้องพาฉันไปเลี้ยงอาหารดี ๆ เพื่อชดเชยให้ฉันนะ"

เชนน์ยังคงจ้องเธอ เหมือนกับว่าเขากำลังจับก้อนสำลีอยู่ เขายิ่งโกรธมากขึ้นแต่ก็ไม่ได้ระบายความโกรธหรอกมา

เชนน์บีบคางเธอแรงขึ้น เขาจ้องเธอด้วยสายตาน่ากลัวแล้วถาม "คุณมีความสำคัญบ้างหรือเปล่า จอยส์?"

จอยส์ยิ้มกว้างแล้วตอบ "อ้อ คุณสอนบทเรียนที่มีค่ามากให้ฉัน ก่อนฉันจะเจอคุณอีกนะ เชนน์"

เชนน์สับสน

"ฉันไม่มีสิทธิ์พูดเรื่องความสำคัญ โดยไม่มีเงินหรืออำนาจหรอก"

ถ้าตอนนั้นเธอมีความสำคัญ ตอนนี้เธอคงไม่กลายเป็นคนรักแบบลับ ๆ ของเขาหรอก

หลังจากที่จอยส์อาบน้ำเสร็จแล้ว เธอก็เป่าผมอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ

เชนน์กดหน้าอกที่สมบูรณ์แบบของเขากับหลังของเธอ

จอยส์หันมากระพริบตาให้เขาด้วยท่าทางน่าสงสาร ก่อนจะเขย่งเท้าและจูบเขา

เชนน์ก้มลงมองเธอแล้วยิ้ม

เขาพิงอ่างล้างหน้าก่อนจะใส่เสื้อเชิ้ตสีขาว มีหยดน้ำเกาะตรงปลายผมที่สั้นของเขา เขาดูหล่อมาก แม้ว่าเขาจะดูเกียจคร้าน แต่ความน่ากลัวและดุร้ายนั้นได้แผ่ออกมาจากตัวเขา

จอยส์แอบมองเขาในกระจก เขาหยิบบุหรี่ออกมาจากอ่างล้างหน้า ก่อนจะใช้มือคีบแล้วใส่เข้าไปในปาก

เมื่อเขากำลังจะจุดบุหรี่ จอยส์ก็พูดขึ้นมาทันที "เชนน์ ช่วยฉันเป่าผมหน่อยได้ไหม?"

ถ้าเขาสูบบุหรี่ในห้องน้ำ เธอคงได้สำลักจนตาย

เชนน์ขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าเขาไม่เคยรับใช้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน

ก่อนที่เชนน์จะได้พูดอะไร จอยส์ก็จับมือแล้วยัดไดร์เป่าผมใส่ในมือเขาแล้วบอก "ช่วยฉันหน่อยสิ เชนน์"

แม้ว่าจะยังขมวดคิ้วอยู่ เขาก็ยังหยิบไดร์เป่าผมแล้วพูดอย่างหมดความอดทน ขณะที่คาบบุหรี่ไว้ในปาก "คุณชอบจีบผมขนาดนั้นเลยเหรอ?"

จอยส์หันมามองเขา เธอพูดด้วยรอยยิ้มไร้เดียงสา "ฉันคิดว่าคุณชอบผู้หญิงแบบนี้ซะอีก เชนน์"

ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่นขึ้น เขาจับศีรษะเธอแล้วบอก "อย่าขยับล่ะ"

จอยส์หันด้านหลังศรีษะให้อย่างว่าง่าย แล้วมองรูปร่างสมส่วนของชายหนุ่มในกระจก ที่คาบบุหรี่และกำลังใช้ไดร์เป่าผมให้เธอ เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ จึงดูลำบากสำหรับเขา

หลังจากเป่าผมเสร็จแล้วเขาก็บ่น "ลำบากชะมัด"

จอยส์คิดในใจ 'สักวันฉันจะจีบเขาให้ตายไปเลย แบบนั้นก็จะได้เข้าใกล้กระเป๋าเงินของเขา'