เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1052

แยนนี่ถูกเชนน์ผลักติดกับประตู เธอไม่สามารถขยับได้ และหัวใจของเธอก็เต้นเร็วมาก

ตอนแรกเธอได้รับผลกระทบจากอากาศที่สดชื่น และเย็นยะเยือกของช่วงปลายฤดูหนาวในเมืองนอร์ท ซิตี้ แต่ตอนนี้อากาศเยือกเย็นราวกับเติมฟืนเข้าไปในความกระสับกระส่าย ทำให้ไฟลุกโชนมากขึ้น

แยนนี่ยิ้มเบา ๆ ดวงตาคลอของเธอมองกลับไปที่ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา “นายท่านเชนน์ คุณรู้ไหมว่าตอนนี้คุณหน้าตาเป็นอย่างไร?”

เชนน์ยังคงจูบที่คอของเธอ และตอบอย่างไม่ใส่ใจ “หล่อเหลา แหกคอก สมชาย หรือผีล่ะ?”

“หล่อ มันเป็นเรื่องจริง แหกคอกนั้นก็ด้วย แต่…คุณเป็นเหมือนคนไร้ศีลธรรมที่มาทวงหนี้มากกว่า”

เชนน์ตกตะลึงเล็กน้อย 'ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงมาพูดถึงฉันแบบนั้น!'

เขายิ้มอย่างหยอกล้อ “ในเมื่อคุณเป็นหนี้ผม ผมก็จะไม่ปฏิเสธ”

แยนนี่พูดไม่ออก 'เขากล้าดียังไงมาเล่นตามน้ำด้วย!' เธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถอ่อนข้อให้กับคนอย่างเชนน์ได้ ยิ่งคุณให้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งต้องการมากขึ้นเท่านั้น

มือของแยนนี่ถูกหนีบไปที่ประตูเย็นเยือก เธอกำหมัดแน่น เธอเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และระงับอาการใจสั่นในหัวใจของเธอ และพูดกับเชนน์ด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ และสงบ “นายท่านเชนน์ คุณกำลังพยายามที่จะกลับมาอยู่ด้วยกัน หรือคุณแค่มาหาฉัน?”

“ไม่ใช่สักข้อ” เชนน์สะกิดเธอ และพูดว่า “เปิดประตู”

“กรุณาตอบฉันก่อน ฉันจะไม่เชิญพวกโรคจิตเข้าบ้านของฉัน”

เชนน์มองเธอด้วยดวงตาที่ลึกล้ำ และสดใส ขณะที่เขากลั้นหัวเราะ และพูดว่า “ถ้าคุณไม่อาย ผมก็ไม่รังเกียจแม้ว่าเราจะรบกวนเพื่อนบ้านก็ตาม”

หูของแยนนี่แดงก่ำ เธอดุเขา “คุณมันคนอันธพาล”

“แต่คุณก็ยังชอบคนพาลคนนี้จูบคุณ คุณยังเหมือนเดิมไม่ใช่เหรอ?” เชนน์เลิกคิ้วที่งดงามของเขา และจ้องมองเธอ เขาบีบเอวเธอ และกระตุ้น “เร็วเข้า คนพาลคนนี้รอไม่ไหวแล้ว เขาอาจจะไม่สนใจว่าเขาทำมันที่ไหน”

แยนนี่อยากจะตะโกนใส่เขา เธอกัดฟันของเขา และพูดว่า “นายท่านเชนน์ ฉันแนะนำให้คุณบริจาคผิวหนังให้กับประเทศเพื่อทำเสื้อเกราะกันกระสุน เทคโนโลยีดังกล่าวจะมีความก้าวหน้าอย่างแน่นอน”

ฮา เธอพยายามจะบอกว่าเชนน์เป็นคนหน้าด้าน

เขาหัวเราะ และพูดว่า “ผิวของผมสวยมาก มันจะไม่น่าสงสารเหรอถ้ามันกลายเป็นเสื้อเกราะกันกระสุน? คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”

แยนนี้ก้าวไปยืนบนเท้าของเขาด้วยรองเท้าส้นสูงของเธอ จากนั้นเธอก็พูดอย่างรู้สึกผิดว่า “นายท่านเชนน์ คุณบอกให้ฉันเปิดประตู แต่ทำไมคุณไม่ถอยออกไปสักหน่อยล่ะ?”

เชนน์พูดไม่ออก 'บ้าเอ้ย ขาของผู้หญิงคนนี้ดุร้ายจริง ๆ'

เมื่อแยนนี่เปิดประตู เธอก็รีบเข้าไปข้างในและปิดมันทันที

เชนน์สอดขายาวของเขาไว้ในกรอบประตูโดยที่ประตูกดที่ต้นขาของเขา “เลิกเล่นเกมนี้ได้แล้ว แยนนี่ ให้ผมเข้าไปเถอะ”

แยนนี่กดไปที่ประตู เธอมองเขา กระพริบตา และพูดว่า “นายท่านเชนน์ ถ้าคุณไม่ขยับขาหนี อย่าโทษฉันถ้ามันหัก”

“คุณยอมเหรอ? ถ้ามันหัก คุณก็จะเป็นม่าย”

เขาพูดราวกับว่าเธอเป็นภรรยาของเขา!

เธอกดไปที่ประตูแรงขึ้น เชนน์อ้าปากค้างด้วยความเจ็บปวด และเธอก็เตะขาของเขาออกจากประตูทันที

จากนั้นเธอก็กระแทกประตู

ลมหนาวจากแรงปิดประตูกระทบใบหน้าของเชนน์

เขาถูกผู้หญิงไล่ออกมาจริง ๆ

เขานั่งที่บันได และสูบบุหรี่ทีละมวน

จนกระทั่งเขานับก้นบุหรี่ที่ห้าของเขาบนพื้นเมื่อเขาคิด 'ผู้หญิงคนนี้ช่างใจร้ายจริง ๆ'

เขาตัดสินใจสูบบุหรี่อีกสองมวน เพื่อให้โอกาสเธอ

…

ในบ้านของเธอ หลังจากที่แยนนี่อาบน้ำร้อนเสร็จแล้ว เธอนึกถึงเชนน์ด้านนอกประตูขณะที่ที่เธอกำลังเช็ดผม

'ฉันสงสัยว่านายสารเลวนั้นไปแล้วหรือยัง'

“ผมไม่ได้สนใจเรื่องนี้สักหน่อย”

แยนนี่เม้มริมฝีปาก และมองตรงไปที่เขา “แล้วคุณจูบฉันทำไม?”

เขามองเธอ ต้องบอกว่า แยนนี่เป็นสเป็คของเขาจริง ๆ เธอสวยแต่ไม่หยาบคาย เธอยังสาว ดูไร้เดียงสา เธอยังมีออร่าที่อ่อนโยนแต่ก็เท่มากพอ เธอเป็นคนอ่อนหวาน แต่เจ้ากี้เจ้าการในเวลาเดียวกันซึ่งทำให้เธอดูน่าดึงดูดอย่างยิ่ง

เชนน์บังคับให้แยนนี่เข้ามุม เขาสะบัดออร่าที่ครอบงำของเขาออกไป และถามเธออย่างจริงจังว่า “แยนนี่ คุณอยากเป็นแฟนของผมไหม?”

แยนนี่พูดไม่ออก และตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็ผลักเขาออกไปด้วยรอยยิ้ม “ฉันจะไปนอนแล้ว”

เชนน์ไม่ปล่อยเธอไป เขาดึงเธอกลับ และผลักเธอกับผนังอีกครั้ง “ถ้าคุณไม่ตอบผม คืนนี้ก็ไม่ต้องนอน”

“ฉันไม่อยากเป็นแฟนของคุณ” แยนนี่ไม่ชอบเล่นอยู่ในความสัมพันธ์

ก่อนหน้านี้ความสัมพันธ์ของพวกเขาเป็นการทำธุรกรรม เธอจะนอนกับเขา และเขาจะสนับสนุนเธอด้วยทรัพยากร และเงิน การทำธุรกรรมยุติธรรม การเล่นกับอารมณ์คือสิ่งสำคัญที่สุดของแยนนี่

เชนน์ก้มศีรษะลง และมองดูเธออย่างอบอุ่น “ถ้าคุณเป็นแฟนผม ผมจะให้ทรัพยากรทุกอย่างที่คุณต้องการ”

แยนนี่ถามว่า “ถ้าฉันปฏิเสธล่ะ?”

เชนน์เอาริมฝีปากบางของเขาแนบหูของเธอแล้วพูดว่า “ผมจะทำลายอาชีพของคุณ คุณเลือก คุณก็รู้ว่าผมใจกว้างอยู่แล้ว”

แยนนี่พูดไม่ออก เขาแสดงสีหน้าราวกับว่าเขาไม่ได้บังคับเธอ ซึ่งทำให้ แยนนี่ขุ่นเคือง

แยนนี่ยิ้มเยาะเย้ย และเยาะเย้ย “นายท่านเชนน์ คุณใจกว้างจริง ๆ”

เชนน์ก้มลง และกอดเธอด้วยร่างสูงของเขา มือเย็นของเขาจับอยู่ที่เอวของเธอ เขาหลับตาแล้วพูดอย่างสบาย ๆ “คุณรู้ไหม คุณเกือบพลาดโอกาสที่จะได้เป็นแฟนของผมแล้วนะ”

แยนนี่งง

เชนน์มองไปที่ก้นบุหรี่ที่อยู่ด้านหลังเธอ เขาสูบบุหรี่มวนที่เจ็ด “ถ้าผมสูบบุหรี่อีก 1 มวน อนาคตทั้งหมดของคุณจะถูกถึงฆาต”

แยนนี่ถึงกับพูดไม่ออก