เมื่อฮิลตันเห็นเชนน์ที่ดูไม่รู้สึกทุกข์ร้อนอะไรที่จูบแยนนี่อย่างดูดดื่ม เขาก็อดไม่ได้ที่จะกระแอมไอใส่กำปั้นอย่างกระอักกระอ่วน
จากนั้นแยนนี่ก็หลุดจากภวังค์ก่อนจะรีบผลักเชนน์ออกไป
หญิงสาวบังเอิญสบเข้ากับแววตาขี้เล่นของฮิลตันและแม้ว่าปกติแล้วเธอจะเป็นคนนิ่งเงียบแต่ตอนนี้ก็อดไม่ได้ที่จะเขินอายเล็กน้อย
ไม่ได้มีแค่ฮิลตันที่อยู่ตรงนี้แต่ยังมีราโมนาอีกด้วย
แต่ก็เป็นที่รู้กันว่าเชนน์เป็นคนไร้ยางอาย เขากอดแยนนี่ด้วยแขนข้างหนึ่งในขณะที่เขาเตะปืนไรเฟิลจู่โจมขึ้นมาจากพื้นหญ้าด้วยขาแล้วรับมันอย่างแม่นยำด้วยแขนอีกข้างของเขา เป็นการเคลื่อนไหวที่น่าประทับใจเลยทีเดียว
บริษัทบันเทิงอื่นๆ มากมายเป็นบริษัทลูกของจินน์กรุ๊ปและดูเหมือนว่าเอเจนซี่ที่ราโมนาเคยทำงานให้ในอดีตก็อยู่ภายใต้จินน์กรุ๊ปด้วยเช่นกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่ราโมนาจะจำเชนน์ได้ แม้ว่าเชนน์จะไม่ใช่คนที่ทำงานโดยตรงในวงการบันเทิง แต่เขาก็ยังมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมนี้โดยทางอ้อม
หัวข้อเกี่ยวกับประธานจินน์ มักจะติดเทรนด์บนทวิตเตอร์
เนื่องจากราโมนายังตกอยู่ในอาการมึนงงหลังจากได้รับการช่วยเหลือจากเงื้อมมือแห่งความตาย เธอจึงไม่สามารถบอกได้ว่าเธอกำลังหลอนอยู่หรือเปล่าที่สังเกตเห็นใบหน้าที่หล่อเหลาของเชนน์
เธอถึงกับตบหน้าตัวเองขณะที่ถามแยนนี่ด้วยน้ำเสียงสับสน"เราตายแล้วเหรอแยนนี่?"
ไม่อย่างนั้นเธอจะบังเอิญเจอเชนน์ในแอฟริกาได้อย่างไรแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงการที่มาช่วยพวกเขาในสถานการณ์แบบนี้อีกด้วย?
ทุกอย่างรู้สึกเหมือนภาพลวงตาหรือเป็นความฝัน
แยนนี่ยังรู้สึกสับสนว่าเชนน์ไปฝึกยิงปืนได้แม่นขนาดนี้ได้อย่างไร เธอสงสัยว่าเชนน์อาจจะมีอีกตัวตนที่เป็นความลับ
เนื่องจากเชนน์และฮิลตันเป็นทูตสันติภาพระหว่างประเทศ พวกเขาจึงต้องปกปิดตัวตนไว้เป็นความลับและไม่ต้องการดึงความสนใจใดๆ มาที่พวกเขา
ฮิลตันกล่าวว่า "เฮ้ เราต้องไปแล้วเชนน์ มันจะซับซ้อนมากขึ้นเมื่อตำรวจมาถึงที่นี่"
เชนน์มองดูผู้ก่อการร้ายที่ตายบนพื้นก่อนจะพูดกับราโมนา "ถ้าพวกเธอถูกตำรวจจับตัวไปแถลงข่าว รู้ไหมว่าจะพูดอะไรกับพวกเขา?"
ราโมนายังคงมึนงงขณะที่เธอมองไปที่เชนน์
เชนน์จงใจยกปืนขึ้นเล็กน้อย
ราโมนาตกใจกลัวทันทีก่อนจะพูดอย่างลนลานว่า "คุณช่วยพวกเรา ประธานจินน์ และเพื่อเป็นสัญลักษณ์แทนความขอบคุณของฉัน ฉันจะไม่เผยแพร่เรื่องคุณเด็ดขาด! ฉันจะบอกพวกเขาว่าฉันไม่รู้อะไรเลย และฮีโร่มาร์เวลบางคนอาจได้รับมอบหมายมาให้จัดการผู้ก่อการร้ายพวกนี้ซะ!"
เชนน์ยิ้มเยาะอย่างพอใจ
ฮิลตันถือปืนก่อนจะสวมหน้ากากแล้วหมุนตัวเดินไปที่รถจี๊ปที่อยู่ใกล้ ๆ
ขณะที่แยนนี่กำลังจะกลับเข้าไปเพื่อปลดปล่อยตัวประกัน แขนของเธอก็ถูกเชนน์คว้าไว้แล้วดึงหันกลับมาทันที
"จะทำอะไร?" เชนน์จ้องแยนนี่อย่างคาดคั้น
“คุณควรรีบออกไปกับท่านประธานฟัดด์ ตำรวจน่าจะมาที่นี่เร็วๆ นี้”
ท่าทางขมขื่นของแยนนี่ทำให้เชนน์ไม่พอใจ
ผู้หญิงธรรมดาๆ คนไหนก็คงพุ่งเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของแฟนหนุ่มแล้วถ้าเขามาช่วยพวกเธอในสถานการณ์ที่อันตรายถึงชีวิตราวกับพระเจ้าแบบนี้ เธอไม่ควรอ้อนวอนขอคืนดีกับเขาและเห็นคุณค่าชีวิตของตัวเองพร้อมซาบซึ้งความสำคัญของผู้คนรอบตัวเธอมากขึ้นงั้นหรอกหรือ?
ดูเหมือนว่าเธอไม่มีที่ว่างในใจให้เขาเลยจริงๆ
เชนน์กัดฟันกรอดก่อนจะอุทานอย่างเหลืออด "ฉันเพิ่งช่วยชีวิตเธอไว้ แล้วเธอมาปฏิบัติกับฉันแบบนี้เหรอ?"
แยนนี่เลิกคิ้วและรู้สึกงงงวย เธอสงสัยว่าเธอปฏิบัติต่อเขาแบบไหนกันถึงได้พูดออกมาแบบนั้น ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้สึกซาบซึ้งที่เขามาช่วยชีวิต
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกันนะเชนน์คุณต้องรีบ…”
ไม่ทันที่แยนนี่จะได้พูดจบเชนน์ก็อุ้มเธอไว้บนไหล่ด้วยแขนข้างเดียวก่อนจะว่าต่อ "อย่าพูดกับฉันเหมือนเป็นแม่ ฉันเป็นผู้ชายของเธอไม่ใช่ลูก!"
แยนนี่ถูกจับอุ้มห้อยหัวจนหน้าประจันกับพื้นขณะที่เธอถูกแบกไว้บนไหล่ของเชนน์ และเป็นเพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องมาเกือบหนึ่งวันเต็มๆ ทำให้ท้องของเธอว่างเปล่าและรู้สึกแย่มากเมื่อไหล่แข็งๆ ของชายหนุ่มกดทับหน้าท้องของเธอ
“วางฉันลง เชนน์!”
"ไม่"
เขาเป็นผู้ช่วยชีวิตเธอแล้วและพฤติกรรมเมินเฉยของผู้หญิงคนนี้ทำให้เขาอยากลงโทษเธอมาก!
จากนั้นเชนน์ก็อุ้มแยนนี่ไปที่รถจี๊ปและผลักร่างเล็กๆ เข้าไปทันที
แยนนี่ไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปเธอปิดปากพลางพยายามเปล่งคำพูด “หยุดรถ! หยุดรถ… ฉันรู้สึกอยากอ้วก…"
เชนน์เหยียบเบรกอย่างแรงไม่มีความนุ่ลนวลเลยสักนิด
ทันทีที่รถหยุดแยนนี่ก็กระโจนออกจากรถแล้วทรุดตัวก้มลงทันทีก่อนจะอาเจียนบนพื้นหญ้าเธอกำลังสำลักน้ำดี
เชนน์ยังคงนั่งอยู่ในรถโดยไม่แม้แต่จะชำเลืองมองเธอเลยสักนิด สิ่งที่เขาทำคือจ้องมองกระจกหน้ารถอย่างเย็นชา
ทำไมเขาต้องสนใจผู้หญิงที่ไม่ได้รักหรือสนใจเขาด้วย
แต่ถึงอย่างนั้นแยนนี่ก็ยังไม่หยุดอาเจียน
เชนน์ไม่สามารถอดกลั้นได้อีกต่อไปชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเขารู้สึกรำคาญใจปนกระสับกระส่ายจึงก้าวลงรถแล้วคว้าขวดน้ำจากท้ายรถเดินไปหาเธอ
ขณะที่แยนนี่กำลังจะอาเจียนออกมาอีกรอบเชนน์ก็ยื่นขวดน้ำมาให้เธอ
แยนนี่บ้วนปากของเธอสองสามครั้งและรู้สึกดีขึ้นมาก เชนน์หยิบกระดาษทิชชู่ขึ้นมาเช็ดมุมปากของเธออย่างลวกๆ
หญิงสาวผลักมือใหญ่ๆ ออกไป เธอจ้องมองเขาแล้วขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะกล่าวว่า "คุณกำลังทำร้ายฉัน"
เชนน์ยิ้มเยาะก่อนจะตอบกลับ "ทำร้าย? งั้นเธอก็ยังรู้สิว่าถูกทำร้ายมันรู้สึกอย่างไร? ฉันคิดว่าเธอไม่รู้เสียอีก"
เชนน์โยนทิชชู่ทิ้งก่อนจะขึ้นรถกลับไปก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกอย่างหนักจนแผงอกขยับยกขึ้นลง เขารู้สึกโกรธอย่างเหลือเชื่อ
แยนนี่ยืนนิ่งอยู่เงียบๆ นอกรถครู่หนึ่ง
จากนั้นเชนน์ก็ตะโกนใส่เธออย่างเย็นชา "เธอจะมัวยืนอยู่ข้างนอกนั้นเพื่ออะไร? อยากเป็นอาหารให้หมาป่าเหรอ?”
แยนนี่ไม่รู้จะพูดอะไร
เธอเข้าไปในรถอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าออกลึกๆ อยู่สองสามครั้งแล้วพูดขอร้องเชนน์ว่า "ได้โปรดขับรถช้าๆ หน่อยเชนน์"
เชนน์ยิ้มหยันขณะที่มือก็เริ่มหมุนพวงมาลัยอีกครั้ง ชายหนุ่มตอบอย่างหยิ่งยโส "ไม่"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน