เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1123

แยนนี่ลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเจ็ดโมงเช้าก่อนจะดึงมูลี่ขึ้น เมื่อแสงแดดลอดผ่านรูม่านมันก็หอบเอาลมทะเลสดชื่นเข้ามาพัดผ่านทุกมุมในคฤหาสน์ด้วย

แสงอาทิตย์ยามเช้าของที่นี่ช่างสวยงาม

ทะเลสีครามตั้งอยู่ไม่ไกลเมื่อมองจากนอกหน้าต่างเธอสามารถเห็นพระอาทิตย์สีทอง หาดทรายขาวสะอาด เรือยอร์ช และนกนางนวล

เชนน์ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงนุ่มๆ ในห้องนอนชั้นบน แยนนี่คิดเสมอว่านาฬิกาชีวิตของชายหนุ่มนั้นยุ่งเหยิงเขาจึงมักจะนอนดึกและตื่นสายอยู่เสมอแต่แยนนี่กลับมีนาฬิกาชีวิตราวกับคนแก่

เธอคิดว่าการนอนหลับไม่ใช่กิจกรรมที่ดีที่สุดที่จะทำเมื่ออยู่ในสถานที่ที่สวยงามและมีแสงแดดสาดส่องสว่างแจ่มใสแบบนี้ ดังนั้นจึงเป็นความคิดที่ดีที่จะตื่นแต่เจ็ดโมงเพื่อทำอาหารเช้าแสนอร่อย

แยนนี่เดินไปที่ตู้เย็นและตรวจดูวัตถุดิบที่มี เธอรู้นิสัยของเชนน์ดีจึงคิดว่าตู้เย็นคงจะว่างเปล่าแม้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่มาระยะหนึ่งแล้วก็ตาม แต่ก็ต้องประหลาดใจเมื่อได้เห็นว่าในตู้เย็นนั้นเต็มไปด้วยอาหารทุกประเภทเมื่อเธอเปิดมันออกมา

ความรู้สึกชวนฉงนฉุกให้แยนนี่ครุ่นคิดเธอพึมพำขณะที่หยิบวัตถุดิบสดใหม่ออกมา “แปลกๆ แฮะ เขาฝึกทำอาหารแล้วงั้นเหรอ?”

กริ่งหน้าประตูดังขึ้นในขณะที่แยนนี่กำลังจะลงมือทำแซนวิช

ติ๊ง-ต่อง ติ๊ง-ต่อง

แยนนี่รีบวิ่งไปที่ประตูเธอคิดว่าคงเป็นคนส่งของหรือไม่ก็หนังสือพิมพ์ แต่เมื่อเปิดประตูออกไปกลับเป็นผู้หญิงต่างชาติผมบลอนด์ทองดวงตาสีฟ้าใส เรือนร่างอันสมส่วนของเธอกำลังยืนอยู่ข้างหน้า

แยนนี่ไล่สายตามองผู้หญิงคนนี้จากบนลงล่างอย่างไม่รู้ตัว เธอสวยมากจริงๆ

ความผิดหวังฉายชัดในดวงตาของผู้หญิงคนนั้นเมื่อเธอเห็นว่าคนที่เปิดประตูเป็นแยนนี่ก่อนจะเอ่ยถามด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงอเมริกันอย่างฉะฉาน “สวัสดีค่ะ ฉันมาหาคุณจินน์ เขาอยู่บ้านหรือเปล่า?”

แยนนี่ตอบเป็นภาษาอังกฤษ “เขานอนอยู่ชั้นบนค่ะ ฉันขอถามได้ไหมว่าคุณเป็นใคร? มีธุระอะไรหรือคะ?”

ผู้หญิงคนนั้นมองแยนนี่ขึ้นๆ ลงๆ ด้วยสายตาแปลกๆ "แล้วคุณเป็นใคร? เป็นอะไรกับคุณจินน์?”

แยนนี่สวมเสื้อเชิ้ตตัวใหญ่สีขาวของเชนน์และกางเกงขาสั้นเดนิม ผมของเธอถูกมัดเป็นมวยยุ่งๆ โดยมีไรผมสองสามเส้นปรกลงมาด้านหน้าเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าบนใบหน้าสวยปราศจากเครื่องสำอางเมื่อพิจารณาจากลุคสบายๆ ของเธอแล้วทุกคนสามารถบอกได้ว่าเธอเพิ่งลุกจากเตียงของผู้ชายคนหนึ่ง

ผู้ชายที่มีเสน่ห์เย้ายวน ดูเป็นผู้ใหญ่ และหน้าตาหล่อเหลากำลังหลับใหลอยู่ในคฤหาสน์ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่แยนนี่จะไม่ได้นอนกับเขา

ต้องโชคดีแค่ไหนถึงได้นอนกับผู้ชายอย่างเชนน์

แยนนี่จับประตูไม้ของคฤหาสน์ด้วยมือข้างหนึ่งก่อนที่เธอจะพูดหยอกล้อว่า “ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณจินน์”

ผู้หญิงสวยคนนั้นมีท่าทีสับสนทันที "ว่าไงนะ? คุณจินน์ไม่โสดเหรอ?”

แยนนี่พยายามข่มใจก่อนจะตอบกลับ “จริงๆ แล้วเขาโสดจนถึงเมื่อวานนี้ แต่ตอนนี้ไม่แล้ว”

สาวผมบลอนด์ไม่ปกปิดความประหลาดใจ “นี่เธอจับจินน์ได้ภายในวันเดียว?”

แยนนี่พูดไม่ออกเธอรู้สึกอึดอัดขึ้นมา หญิงสาวยกมือขึ้นถูจมูกเล็กน้อยสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้นั้นเกินจริงไปหน่อย

แยนนี่สังเกตเห็นผู้หญิงคนนี้ถือผักกาดสดสองหัวไว้ในมือก็เริ่มเข้าใจสถานการณ์ “คุณมาที่นี่เพื่อส่งผักพวกนี้หรือ?”

ผู้หญิงคนนั้นดูหงุดหงิดเล็กน้อยหลังจากรู้ว่าเชนน์ไม่โสดแล้ว เธอใช้นิ้วลูบผมจัดทรงก่อนจะตอบ “ฉันจีบคุณจินน์อยู่น่ะสิ นั่นเป็นเหตุผลเดียวที่ฉันคอยมาส่งผักให้เขาทุกวัน นี่มันข่าวร้ายชัดๆ ฉันรับไม่ได้!"

แยนนี่ยืนเงียบ

เธอสงสัยว่าเชนน์มีเสน่ห์ขนาดนั้นจนมีสาวๆ มาเข้ามาจีบเลยหรือ ถึงแม้ว่าเขาจะหนีมายังเกาะเล็กๆ ที่ไม่มีใครรู้จักก็ตาม

ผู้หญิงคนนั้นดูหัวเสียมากเธอมองผักกาดในมือด้วยความเจ็บใจ “ในเมื่อคุณจินน์ไม่โสดแล้วฉันจะเอาผักกาดนี้คืน! ฮึ่ม อย่างไรฉันก็ไม่ใช่คนเดียวที่จะหัวเสียอยู่แล้ว”

แยนนี่อยากรู้อยากเห็น “มีใครที่จะหัวเสียเรื่องนี้อีกหรือ?”

“ผู้หญิงเกือบทั้งหมดในถนนสายนี้ต่างส่งผักให้คุณจินน์ทั้งนั้น ฉันแน่ใจว่าพวกเขาจะเสียใจมากเมื่อรู้"

งั้นพวกอาหารทั้งหมดในตู้เย็นของเขาก็ได้รับมาจากผู้หญิงบนเกาะนี้ใช่ไหม?

แยนนี่พูดไม่ออก เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเชนน์จะเป็นที่หมายปองของหญิงสาวเมื่อเธอไม่ได้อยู่กับเขา

ผู้หญิงทุกคนในถนนเส้นนี้ต่างหลงรักเขา นั่นค่อนข้างไม่ดีเท่าไหร่

และแยนนี่ก็ต้องคอยเจอผู้หญิงอีกสองสามคนในเช้าวันนั้นก่อนจะส่งพวกเธอกลับไป หนึ่งในนั้นเป็นเด็กหญิงอายุ 10 ขวบ

เขาคิดว่าเธอค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อย

เชนน์เดินเข้ามาหาแยนนี่แล้วนั่งลงข้างเธอ เขาหยิบแซนวิชบนจานเข้าปากก่อนจะเคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย

แยนนี่ขมวดคิ้ว “คุณล้างมือหรือยัง?”

“เพิ่งล้างมาเอง นี่เธอรังเกียจฉันเหรอ?”

เชนน์จับมือของเธอซึ่งถือส้อมอยู่แทงแตงกวาชิ้นหนึ่งใส่ปากตัวเองก่อนจะขมวดคิ้วแล้วพูดอย่างหยอกล้อว่า “ทำไมไม่ทิ้งผักพวกนั้นไปให้หมดล่ะ เธอกำลังกินมันอย่างหน้าตาเฉยนะ”

“เจ้าของผักพวกนี้เขาให้มาเองนี่ ทำไมฉันต้องอายที่จะกินด้วย? คุณไม่ได้รับมาเพราะผักพวกนี้มันดูดีหรอกหรือ? ว่าไงล่ะ? คุณนายจินน์ไม่ได้รับอนุญาตให้กินผักพวกนี้หรือไง?”

เชนน์ประคองคางของเธอไว้บนมือข้างหนึ่งก่อนจะมองด้วยสายตาหยอกล้อ “ดูเหมือนว่าคุณนายจินน์จะหึงง่ายแฮะ แต่คุณภรรยาฉันคิดว่าเธอเข้าใจฉันผิด ฉันดูเป็นคนยอมทุกอย่างงั้นหรือ? แน่นอนว่าไม่”

“เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่าอะไรนะ?”

“คุณภรรยา” เชนน์เขยิบเข้ามาใกล้ก่อนจะกดจูบที่แก้มแยนนี่ เขาน่าหมั่นไส้ชะมัด

เชนน์เดินไปยังตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำแร่มาหนึ่งขวด “ฉันรับผักมาไม่ใช่ว่ารับความพิศวาทของพวกเธอมาด้วย ตอนนี้เธอไม่ได้กำลังกินมันอยู่หรือ? ฉันกำลังทำให้ท้องของเธออิ่มด้วยอาหารที่ฉันได้มาเพราะหน้าตาอันหล่อเหลานี่ ถ้าเธอจะไม่ขอบคุณก็ไม่เป็นไรหรอกแต่มาดุฉันเนี่ยนะ? ตลกน่า”

แยนนี่หลุดขำ น่าเสียดายที่เชนน์ไม่ใช่นักแสดงตลกเดี่ยว

เชนน์สวมแว่นกันแดดสีดำกับกางเกงสูทและใส่รองเท้าแตะขับรถสปอร์ตของเขาหลังอาหารเช้าสิ้นสุด เขาหยุดรถอยู่หน้าสนามก่อนจะบีบแตรใส่แยนนี่

เธอมองออกไปข้างนอก ชายคนนี้ดูเจ้าชู้จริงๆ

ผู้หญิงคนไหนจะต้านชุดพราวเสน่ห์นี้ได้? เขาทั้งดูดิบแต่ก็หล่อเหลาในเวลาเดียวกันเชนน์มีเสน่ห์เหลือล้นและเขามีความดื้อดึงอยู่ลึกๆ ในตัวเอง

เชนน์ตะโกนหาแยนนี่ “ฉันจะพาเธอไปอวดคนบนเกาะนี้ว่าคุณเชนน์ไม่โสดแล้ว!”

แยนนี่ไม่รู้จะพูดอะไร มันยากมากที่จะอยู่อย่างสงบๆ กับคนที่รักการเป็นที่สนใจ