เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1132

เป็นเวลาตีสาม

หลังจากที่เชนน์ลงจากเครื่องเขาก็เปิดโทรศัพท์และเห็นข้อความของแยนนี่ชายหนุ่มจึงอดยิ้มไม่ได้

เซอร์ไพรส์เขาหรือ?

บังเอิญจริงๆ เขาก็มีเรื่องเซอร์ไพรส์เธอเหมือนกัน

เฮนรี่ขับรถไปรับเชนน์พวกเขาไม่ได้กลับไปที่คฤหาสน์ในทันทีแต่มุ่งตรงไปที่สเตทบอเดอร์โฮเทลแทน

ระหว่างทางเฮนรี่พูดติดตลกว่า “ถ้าคุณแยนนี่รู้ว่าการเดินทางไปยุโรปของคุณคือการไปประมูลชุดแต่งงานระดับไฮเอนด์เธอจะต้องดีใจอย่างแน่นอนครับ”

ที่งานประมูลโอต์กูตูร์ในฝรั่งเศสเชนน์ทุ่มเงิน 30 ล้านดอลลาร์ประมูลชุดแต่งงานซึ่งมีมูลค่ามหาศาล

ซึ่งชุดแต่งงานนี้ทำออกมาแค่ตัวเดียวและไม่มีใครเหมือน

คุณนายจินน์สมควรได้รับสิ่งที่ดีที่สุด

เหตุผลที่เชนน์ไม่อยากให้แยนนี่ตามมาด้วยก็เพื่ออยากทำให้เธอประหลาดใจ

อย่างไรก็ตามเชนน์ไม่คาดคิดว่าแยนนี่จะมีเซอร์ไพรส์ให้เขาเช่นกัน พรุ่งนี้เป็นวันปีใหม่การที่เธอชวนไปที่โรงแรมเป็นไปได้ไหมว่าเธอกำลังพยายามจะทำเรื่องน่าตื่นเต้นๆ สักอย่างให้เขา?

เชนน์จินตนาการไม่ออกว่ามันคืออะไรแต่มันก็ไม่ได้หยุดความรู้สึกตื่นเต้นที่เราจะได้เจอกันอีกครั้ง

…

ที่โรงแรมในห้องสวีทหมายเลข 1314…

แยนนี่รู้สึกแย่มากรู้สึกสติพร่ามัวเธอพยายามอย่างยิ่งที่จะลืมตาขึ้นและทำได้เพียงมองเห็นภาพเงาที่คุ้นเคย

“เชนน์…”

เธอไม่รู้ว่าเชนน์กลับบ้านได้อย่างไร แต่เมื่อเห็นเขาแยนนี่ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มและกอดคอชายที่รัก

ซามูเอลไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้นเขาเห็นเพียงภาพผู้หญิงตรงหน้ากำลังเรียกหา ขณะเดียวกันเสียงในหัวของเขาคอยยุยงกระตุ้นให้เขาจูบเธอโอบกอดเธอ

สติสัมปชัญญะที่หลงเหลืออยู่เล็กน้อยค่อยๆ หายไป ซามูเอลไม่อาจปฏิเสธความต้องการนี้ได้เมื่อแยนนี่เริ่มเข้ามาแนบชิด

เขารู้สึกว่าร่างกายราวกับอยู่ภายใต้การควบคุมของใครบางคน ความสามารถในการควบคุมตนเองและความมีเหตุผลทั้งหมดที่เขาภาคภูมิใจในอดีตได้หายไปในพริบตาในช่วงเวลานี้

ในระหว่างนั้นซามูเอลได้ยินไม่ชัดว่าแยนนี่พูดว่าเธอรักเขา

ศีรษะของเขารู้สึกหนักอึ้งจนไม่สามารถรวบรวมความคิดและเชื่อมโยงเหตุการณ์ใดๆ ได้ ซามูเอลยอมแพ้

ภายในตัวรู้สึกร้อนผ่าวราวกับมันเร่งเร้าให้เขาต้องการเธอ

…

เมื่อเชนน์มาถึงที่โรงแรมก็เป็นเวลาตีสี่แล้ว

เขาเดินขึ้นไปที่ห้องสวีทและเจอหมายเลขห้อง 1314 ชายหนุ่มรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อยแต่เขาก็ยิ้มอย่างสุขล้น

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

เขาเคาะประตู แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ

เชนน์เคาะมันอีกครั้ง “แยนนี่ เปิดประตูหน่อย”

ยังไม่มีการตอบรับอีกเช่นเคย เชนน์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเธอเผลอหลับไปเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ?

ไม่คิดจะรอเขาหน่อยหรือไง?

แต่ถึงอย่างนั้นเขาได้รับคีย์การ์ดมาจากแผนกต้อนรับก่อนหน้านี้แล้วเมื่อมาถึงโรงแรม

แยนนี่ไม่มาเปิดประตูก็ไม่เป็นไรเขาสามารถเข้าไปดูเองได้ว่าว่าเซอร์ไพรส์คืออะไร

คลิก

เสียงประตูเปิดออก

ข้างในมืดสนิท

เชนน์ครุ่นคิดว่าแยนนี่จะทำอะไรไว้ให้เขาบ้างในขณะที่กำลังเอื้อมมือไปหาสวิตช์ไฟ

ไฟถูกเปิดขึ้นสว่างจ้า

“แยน...” เสียงของเขาขาดห้วง

เชนน์ยืนนิ่งอยู่กับที่ดวงตาของเขาจ้องมองไปยังชายหญิงที่ไม่ได้แต่งตัวบนเตียงอย่างตกตะลึง ศีรษะของเขาสั่นไหวราวกับว่าเลือดทั้งร่างสูดฉีดไปที่มัน

แยนนี่นอนอยู่บนหน้าอกของซามูเอล

เซอร์ไพรส์ที่เธออยากจะมอบให้เขาคือการเข้าไปพัวพันกับรักแรกของเธอบนเตียงโดยที่จะแทบไม่ได้สวมอะไรเลย

นั่นคือเซอร์ไพรส์ที่แยนนี่อยากจะมอบให้เขา

เป็นเรื่องที่น่าเซอร์ไพรส์เหลือเกิน

แยนนี่หัวหมุนเคว้งรู้สึกราวกับว่าตื่นจากการหลับใหลนานนับศตวรรษ ดวงตาของเธอแสบร้อนจากแสงไฟสว่างจ้าจนต้องยกแขนหนักๆ ขึ้นมาปิดตา หลังจากที่ปรับสภาพได้เธอก็ค่อยๆ ดึงแจนตัวเองออก

ร่างที่คุ้นเคยค่อยๆ ปรากฏขึ้นในสายตาที่พร่ามัวของ

เชนน์ยืนอยู่ข้างเตียงริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นช้าๆ ดวงตาแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาและไร้ความปรานีชายหนุ่มข่มกัดฟันกรอดเอ่ยถามช้าๆ “แยนนี่ นี่เรียกว่าเซอร์ไพรส์ของเธอหรือเปล่า?”

หัวใจของแยนนี่เต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ เธอยังคงมึนงงในสถานการณ์หญิงสาวค่อยๆ ลุกขึ้นถึงได้เห็นว่าเป็นซามูเอลที่นอนอยู่ข้างเธแ

ยิ่งไปกว่านั้นเสื้อผ้าของเธอและซามูเอลก็เละเทะ ความรู้สึกที่ยังหลงเหลืออยู่บนร่างกายยังบอกเธอได้ชัดว่าระหว่างเธอกับซามูเอลทำอะไร

แยนนี่ตกใจเธอพยายามอธิบายด้วยอาการสับสน แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็พบเข้ากับสายตาที่รุนแรงและโหดร้ายราวกับปีศาจของเชนน์

แยนนี่ตัวสั่นเทิ้มด้วยความประหม่าทันที “เชนน์ ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉัน… คือฉัน… เชนน์ คุณต้องเชื่อฉัน มันไม่ใช่สิ่งที่คุณคิด ฉันคิดว่าเขาคือคุณ ก็เลย…”

เธอคิดว่าเป็นเขา

ค่ำคืนนี้มาถึงแต่รุ่งเช้าจะไม่มีอีกแล้ว

มันกลายเป็นฝันร้ายไปชั่วนิรันดร์

…

แยนนี่จำไม่ได้ว่าเธอออกมาจากโรงแรมและรวบรวมความกล้ากลับมาที่คฤหาสน์ลูน่าได้อย่างไร

ทุกอย่างดูพร่ามัวราวกับเป็นเพียงแค่ความฝัน

เชนน์ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่เธอเป็นชู้กับซามูเอล อันที่จริงเธอควรจะต้องอยู่ที่สนามบินเพื่อรอรับเชนน์

แยนนี่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวปล่อยให้น้ำร้อนราดรดบนร่างกายเรื่อยๆ

เธอขัดถูร่างกายทุกตารางนิ้วอย่างแรงจนผิวขาวเนียนกลายเป็นสีแดงเถือกแทบจะถลอก แต่แยนนี่ก็ไม่สนเธอยังคงถูมันต่อไปราวกลับไม่รู้สึกเจ็บปวด

น้ำอุ่นที่ไหลรดตัวลงพื้นเริ่มเป็นสีแดงจางๆ

แยนนี่ไม่ต้องการอะไรอีกแล้วเธอแค่อยากจะถลกร่างกายสกปรกๆ นี่ออกไป

คบชู้ เธอกลายเป็นคนโง่ขนาดนี้ได้อย่างไร?

เธอจดทะเบียนสมรสกับเชนน์เป็นคุณนายจินน์ที่ถูกต้องตามกฎหมาย แล้วเธอไปนอกกายมีชายอื่นได้อย่างไร?

แยนนี่จ้องมองที่แขนตัวเองเธอยืนนิ่งปล่อยให้น้ำร้อนๆ ไหลชำระร่างกาย เธอยังคงขัดถูต่อไปจนรอยแดงๆ ตามตัวมีแต่จะชัดขึ้นจนเลือดเริ่มไหลซิบออกมา

เธอไม่สะอาดอีกต่อไปแล้ว

มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?

ทำไมถึงล้างพวกมันออกไปไม่ได้?

น้ำตาอุ่นๆ ที่ผสมกับน้ำร้อนไหลรินลงบนผิวบาง ๆ

ความหวาดกลัว รำคาญใจ และน่าขยะแขยงกระหน่ำเข้ามาในอกเธอราวกับห่ากระสุน

“อ๊าาา!”

แยนนี่ขยำดึงทึ้งผมอย่างสูญเสียสติก่อนจะทรุดตัวลงแล้วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

เธอกำลังจะเป็นบ้าไปแล้วจริงๆ

ไม่สิ มันเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นบ้าเสียอีก

แยนนี่ค่อยๆ ก้มซบหน้าลงระหว่างเข่าเธอกอดตัวเองแน่น ไหล่บางๆ เริ่มสั่นสะท้านเสียงกรีดร้องดังกึกก้องแต่ก็ถูกกลบด้วยเสียงน้ำจากฝักบัว

เธอมีมลทินแล้วจริงๆ

มันไม่ใช่ความฝัน