เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 1164

แยนนี่กลับมายังบลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล แอเรีย อย่างเหน็ดเหนื่อย เธอพิงตัวกับหลังประตูและพยายามทำให้ตัวเองสงบลงอยู่พักใหญ่

ให้ใช้เวลากับเขาอย่างสงบ?

เธอทำแบบนั้นไม่ได้

กับเชนน์ ไม่ว่าจะรู้สึกรักหรือเกลียด การไม่รู้สึกอะไรเป็นสิ่งที่ยังไงเธอก็ทำไม่ได้เสียที

ข้างในบ้านอากาศอบอุ่น แต่แยนนี่รู้สึกว่าเลือดที่หล่อเลี้ยงแขนขาของเธอเย็นไปหมด

เฮเธอร์เข้านอนไปแล้ว

ฮาจาร์กำลังเล่นตัวต่อเลโก้ระหว่างเขารอแยนนี่กลับบ้าน

ฮาจาร์เข้ามาหาแยนนี่ พอเขาเห็นดวงตาแดงระเรื่อของแยนนนี่ เขาก็ตกใจ ลังเลก่อนจะเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “คุณป้าแยนนี่เกิดอะไรขึ้นเหรอครับ?”

แยนนี่สูดจมูกแล้วพยายามยิ้มออกมา “ไม่มีอะไรหรอก ดึกมากแล้ว เธอควรเข้านอนนะ”

ฮาจาร์เห็นพ้องอย่างเชื่อฟังแล้วหันหลังเข้าห้องของเขาไป

เขามองออกไปยังนอกหน้าต่าง ใต้บ้านพักมีเงาตะคุ่มของชายร่างสูงคนหนึ่งกำลังยืนอยู่ตรงบันได เขายืนอยู่บนทางเดินหินกรวดใบหน้าก้มตํ่าลง บางครั้งชายคนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมองบันไดและบางครั้งก็เตะก้อนกรวดไปมา

เขาดูท่าทางเหนื่อยหน่ายและสิ้นหวัง

ฮาจาร์เคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อน ตอนที่เขาไปร้านหนังสือป๊อปปูล่า บุ๊ค

ถึงเขาจะเข้าใจภาษาจีนอยู่บ้างแต่ก็ยังไม่เพียงพอที่จะเข้าใจสิ่งที่แยนนี่และชายคนนั้นพูดคุยกันทั้งหมด เขารู้แค่ว่าทั้งสองคนน่าจะทะเลาะกัน ฟังจากนํ้าเสียงของป้าแยนนี่

ใต้บันได เชนน์สลับเดี๋ยวยืน เดี๋ยวนั่ง เดี๋ยวถอนหญ้าในสวนเล่นอยู่อย่างนั้น

อุณหภูมิในช่วงกลางคืนของฤดูใบไม้ผลิยังคงตํ่า

เชนน์ซุกมือทั้งสองข้างไว้ในกระเป๋า แล้วยกขาได้สัดส่วนของเขาเตะก้อนกรวดในสวนด้วยความเบื่อหน่าย

เขาทำตัวเหมือนวัยรุ่นหัวหัวรั้น

ถึงจะรู้ว่าเธอไม่มีทางออกมาหาเขา แต่เขาก็ยังรอ เขานั่นแหละที่ดื้อดึง

บลู วอเทอร์ เรสซิเดนเชียล แอเรีย เป็นที่พักอาศัยระดับสูง ดังนั้น การบริหารจัดการอาคารและหน่วยรักษาความปลอดภัยจึงปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัด

เมื่อไหร่ก็ตามที่พวกเขาเห็นคนแปลกหน้า เป็นหน้าที่ของพวกเขาที่ต้องสงสัย

และเชนน์ก็คือคนแปลกหน้าสำหรับการ์ดในยามนี้ เขาจึงตะโกนมาทางที่เชนน์อยู่ “เฮ้! คุณทำอะไรอยู่น่ะ! ถึงมาเดินลับ ๆ ล่อ ๆ แถวนี้ คุณมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้ ห๊ะ? คุณมีปัญหาอะไรรึเปล่า?”

สีหน้าของเชนน์เปลี่ยนเป็นเศร้าสร้อยแล้วสงบนิ่ง ก่อนเขาจะตอบกลับ “ผมกำลังรอภรรยาของผมครับ”

พอได้ยินแบบนั้น การ์ดรักษาความปลอดภัยก็มองเขาด้วยความเริ่มเห็นใจแล้วพูด “ภรรยาของคุณนี่โหดร้ายเสียจริง นี่เธอกล้าไล่หนุ่มหน้าตาดีอย่างคุณออกมาเผชิญกับอากาศหน้าวข้างนอกตอนกลางคืนแบบนี้ได้ไง”

เชนน์ไม่รู้ว่าเขาควรจะรู้สึกอย่างไรเมื่อได้ยินคำตอบนั้น “อย่าว่าเธอเลยครับ ความผิดของผมเอง”

เขาดูเหมือนกำลังพูดอยู่กับการ์ด แต่เขาก็กำลังพูดยํ้ากับตัวเองด้วย

“ก็ดีที่คุณยอมรับว่าตัวเองผิดแล้วเปลี่ยนตัวเองให้ดีขึ้น” การ์ดรักษาความปลอดภัยพูดปลอบใจเขา

เชนน์คิดกับตัวเอง ‘แต่แยนนี่ไม่มีทางยกโทษให้เขาอีกแล้ว’

ในตอนนี้ การที่เขามายืนเฝ้าที่นี่ก็อาจเป็นการสร้างความลำบากให้เธอ

เชนน์เดินไปยังรถของตัวเองทันใด แล้วพูดขึ้น “ขอโทษ”

ขอบตาของเขาปรากฎนํ้าตาเลือนราง ความมุ่งมั่นและภายในของเขาแตกสลายในเวลาเดียวกัน

การ์ดรักษาความปลอดภัยอึ้ง เวลาผ่านไปพอเขาได้สติ เชนน์ก็ขึ้นรถและขับออกไปแล้ว

คืนนั้นเชนน์ขับรถเข้าสู่ชานเมืองด้วยความเร็วสูงอย่างไม่คิดชีวิต

เขาสูบหนักจนพื้นเกลื่อนไปด้วยก้นบุหรี่ที่ยังดับลงไม่ทันสนิท บางครั้งเขาไอแห้งเพราะรู้สึกแน่นตรงหน้าอก

แต่เขาไม่ได้ป่วยหรือบาดเจ็บแต่อย่างใด

สุดท้าย ก็เป็นเขาตลอดที่ติดค้างแยนนี่

…

ตั้งแต่รายการอินเทิร์นเริ่มออกอากาศ ก็กลายเป็นรายการที่ได้รับความนิยมติดอันดับในทุกช่องทางออนไลน์ในทันที

หัวข้อของรายการเองก็ติดอันดับหัวข้อยอดนิยมในทวิตเตอร์ด้วยเช่นกัน

และในที่สุดเธอก็เลือกจะปิดเครื่อง

…

หลังวิลสันกลับมา เขานำขวดสารหลอนประสาทกลับมาให้เชนน์

เชนน์ส่งมันไปให้กับเพื่อนที่ทำงานในสาขาวิทยาศาสตร์เชิงวิเคราะห์ ผลการวิเคราะห์เผยให้เห็นว่าสารหลอนประสาทมีส่วนผสมที่ซับซ้อนเหมือนกันกับส่วนผสมยาที่พบในตัวของแยนนี่เมื่อสองปีก่อน

เชนน์โทรหาแยนนี่อยู่หลายสาย ความพยายามครั้งสุดท้ายที่เขาโทรหาเธอพบว่าอีกฝ่ายได้ปิดเครื่องไปเรียบร้อยแล้ว

คำพูดของวิลสันก้องอยู่ในหูของเชนน์ซํ้าไปซํ้ามา

“ยาประเภทนี้มีสารหลอนประสาทที่ออกฤทธิ์รุนแรงมาก แต่มันมีลักษณะการทำงานที่พิเศษ ถ้าได้รับมากเกินไป จะทำให้มึนงงและอ่อนแรง ส่งผลให้ผู้ที่ได้รับมันเข้าสู่ภาวะเห็นภาพฝันที่สมจริง ในภาวะที่ทำให้ร่างกายอ่อนแรง มีความเป็นไปได้ว่าจะมีผลให้คิดไปเองว่ากำลังกระทำสิ่งต่าง ๆ แม้แต่การกระทำที่เกิดขึ้น ทุกอย่างก็ล้วนมาจากจินตนาการที่สร้างขึ้นมาในจิตใจ ทำให้ผู้ที่ใช้มันหลงอยู่ในจินตนาการนั้นจริง ๆ”

งั้นก็แปลว่า ตอนนั้นไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างแยนนี่กับซามูเอลจริง ๆ น่ะสิ

หัวใจของเชนน์ท่วมท้นไปด้วยความปวดร้าว

โชคชะตาชอบเล่นตลกกับเขาเสียจริง ตอนที่เขามั่นอกมั่นใจว่านักหนาจะแต่งงานกับแยนนี่และใช้ชีวิตร่วมกันกับเธอไปตลอดชีวิต โชคชะตาก็มาทลายความหวังของเขา มาตอนนี้แยนนี่บอกว่าเธอเจ็บปวดเกินกว่าจะอภัยให้เขา เขาก็ก้าวผ่านความหัวรั้นและคิดจะปล่อยวางมันไปในที่สุดเพื่อคืนอิสระที่เธอโหยหา

แต่ตอนนี้ ความจริงเมื่อสองปีก่อนกลับค่อย ๆ โผล่ออกมาให้เห็นบนพื้นผิว

ระหว่างเขากับแยนนี่ มีเส้นที่มองไม่เห็นก่อตัวขึ้นจากไหนก็ไม่รู้ ทำให้พวกเขาต้องมาพัวพันกันอีกครั้ง

ครั้งหนึ่งเขาเคยตัดมันออกไปแล้ว

แยนนี่บอกว่าจนกว่าเขาจะตาย…

เชนน์มองดูรายงานผลวิเคราะห์ที่ขยับตามแรงลมไปมา ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอเอง

คราวนี้เขาจะทำทุกอย่างที่เธอบอก

เขาจะไม่ดื้อด้านหรือยัดเยียดความต้องการของเขาให้กับเธอ

เชนน์ไม่อาจทนเป็นต้นตอความเสียใจของเธอจากความเอาแต่ใจของเขาอีกต่อไป

ลึกลงไปดวงตาของเขาเปี่ยมความมุ่งมั่นและตั้งใจ เขาเหยียบคันเร่งมุ่งหน้าสู่ห้องทำงานบริษัทมูฟมีเดีย