เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 118

เวอเรียนพยายามอย่างสุดกําลังที่จะนึกถึงสิ่งที่โง่เขลาของเธอ ที่ทำต่อหน้าฮีลตันเมื่อคืนนี้ อย่างไรก็ตาม หลังจากที่เธอใช้สมองอยู่นาน เธอเริ่มรู้สึกปวดหัวมากขึ้น เธอยกมือทุบหัวของเธอ

อย่างไรก็ตาม ทําไมฮีลตันถึงได้มาปรากฏตัวที่บาร์เมื่อคืน?

หรือเป็นเพราะว่าเธอดื่มหนักมาก จนเธอเรียกเขาออกมาหาด้วยตัวเอง?

เธอตกใจเมื่อเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เมื่อโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว

กวินโทรมา กวินก็ดื่มไวน์ไปมากเมื่อคืน ขณะที่เสียงของเธอนั้นฟังดูแหบแห้งมาก “เวอเรียน กลุ่มทัวร์ที่ฉันลงชื่อสมัครไว้ให้เธอ จะออกเดินทางในเที่ยวบินรอบ 11.00 น. อย่าสายนะ"

เวอเรียนเหลือบมองเวลาได้แวบเดียวก็ถึงเวลา 8.30 น.แล้ว "ตอนนี้ฉันไม่สามารถพูดอะไรมากได้ ฉันต้องรีบทำให้ตัวเองสดชื่นแล้วออกไป”

โชคยังดีที่เธอเก็บทุกอย่างในกระเป๋าเอาไว้ก่อน มิฉะนั้นแล้วเธออาจไม่ทันขึ้นเครื่องเลยด้วยซ้ำไป.. .

ช่วงนี้ชีวิต และอารมณ์ของเธอเละเทะ เธอจึงให้กวินไปหาเพื่อนที่เธอทํางานอยู่ที่บริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง ให้จองทริปให้ราคาพนักงานให้เธอ เนื่องจากค่าใช้จ่ายด้านการท่องเที่ยวรวมถึงค่าที่พัก และตั๋วเครื่องบินของเธอนั้นถูกกว่า เวอเรียน มอนท์ ในการจองตั๋วเครื่องบินเอง เธอไม่เคยตัดสินใจติดตามทัวร์เมื่อมาถึง แต่สิ่งที่เธออยากทําคือต้องการเปลี่ยนสภาพแวดล้อม เพื่อบรรเทาอารมณ์ของเธอ

…

ณ ห้องประชุมของฟัดด์ กรุ๊ป

หลังจากฮีลตันเปิดประชุมผู้บริหาร เขายกข้อมือขึ้นมาดูเวลาจากนาฬิกา เมื่อเวลา 11.30 น.

ตอนนี้เธอน่าจะตื่นได้แล้ว

เขาคว้าโทรศัพท์ของเขาแล้วกดโทรไปหาเวอเรียน แต่เธอปิดโทรศัพท์

คิ้วของเขาขมวดกันเป็นปม เธอดื่มมากเกินไปหรือเปล่า ยังไม่ตื่นอีกเหรอ?

ทันใดนั้นเอง คุชก็ผลักประตูเข้ามาอย่างบ้าคลั่งและรีบพุ่งเข้ามาหาเขา "เจ้านาย มีเรื่องไม่ค่อยดีนัก คุณมอนท์ เธอออกจากนอร์ท ซิตี้ ไปในเที่ยวบิน 11.00 น.”

“นายว่าอะไรนะ?"

ดวงตาของฮีลตันหรี่เล็กลงในขณะที่ได้ฟัง

ผู้หญิงคนนั้นทําบ้าอะไรอยู่เนี่ย? เมื่อคืนเธอพูดพล่ามว่าเธอชอบเขา เธอลืมข้อความทั้งหมดที่เธอพูดเมื่อตื่นขึ้นมาวันนี้หรือเปล่า?

ฮีลตันขมวดคิ้วและเม้มริมฝีปากบางของเขา พร้อมกับถามว่า "เธอจะไปไหน?"

"คุณมอนท์ไปที่เมืองเอส ผมควรจะจองตั๋วเครื่องบินไปเมืองเอสให้คุณตอนนี้เลยหรือไม่?"

เขาไม่พูดแม้แต่คําเดียว ใบหน้าก็หมองคล้ำลง สักพักหนึ่งเขาก็พูดอย่างใจเย็นว่า "ฉันจะไปมาหาเธอทําไม?"

เขาปฏิเสธที่จะเชื่อว่า เวอเรียน มอนท์ จะไม่มีวันกลับมาที่เมืองนอร์ท ซิตี้ และจะละทิ้งไม่ยอมดูแล เจลลี่ บีน

คุชอึ้ง เจ้านายของเขายังโกรธคุณมอนท์อยู่รึเปล่า?

อย่างไรก็ตาม คุชตระหนักในตอนท้ายของวันนี้ว่า ฮีลตันได้ทำงานจนคุ้มค่าแล้ว สามถึงสี่วันในบ่ายวันเดียว

เมื่อถึงช่วงสิ้นสุดวันทํางาน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ออกไปไหน คุชจึงชงกาแฟใหม่มาเสิร์ฟให้ "เจ้านาย คุณต้องใช้เวลาหลายชั่วโมงในการทํางานที่มีความแข่งขันสูงขนาดนี้"

หลังจากฮิทตันจิบกาแฟไปหนึ่งคํา ดูเหมือนจะยังไม่หยุด เพราะเขามุ่งเน้นไปที่ข้อมูลตลาดหุ้นบนโน้ตบุ๊ก

คุชถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ว่า "เจ้านายครับ วันนี้คุณทํางานทุกอย่างเสร็จหรือยัง? ตั้งใจจะไปเยี่ยมคุณมอนท์ที่เมืองเอสทันทีเลยหรือเปล่า?"

ฮีลตันมองเขาอย่างเยือกเย็นว่า "เมื่อไหร่กันที่นายเริ่มฉลาดมากเกินไป"

คุชถูจมูกแล้วถามว่า "แล้วผมควรจะจองเที่ยวบินรอบกี่โมงดีครับ?"

"พรุ่งนี้เช้าสิบโมง"

…

เมื่อฮีลตันกลับไปที่บ้านของครอบครัวฟัดด์ หลังจากทํางานล่วงเวลาจนถึงดึกมากแนนซี่ก็อยู่บ้านเช่นกัน

"ฮีลตัน ทําไมคุณกลับมาดึกจัง ฉันไม่สามารถติดต่อคุณทางโทรศัพท์ ฉันเป็นห่วงคุณแทบแย่”

เธอได้ยินจากป้าออร์คิดว่าเวอเรียนไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้านของครอบครัวฟัดด์แล้ว และดูเหมือนฮีลตันจะไม่ออกไปตามหาเธอ นี่หมายความว่าเวอเรียนได้ออกจากบ้านของครอบครัวฟัดด์ไปแล้วใช่ไหมตอนนี้?

ฮีลตันไม่ได้อยากจะตี เจลลี่ บีน แต่พฤติกรรมที่ เจลลี่ บีน มีต่อเขาทำให้เขาโกรธ

มัน ไม่สำคัญว่าเวอเรียนจะทำให้เขาโกรธ แต่ตอนนี้แม้แต่ลูกสาวของเขาก็ปั่นประสาทเขาเช่นกัน ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับศัตรูถึงสองคนในเวลาเดียวกัน และไม่สามารถที้จะหยุดพักได้!

“มันดึกมากแล้ว ไปนอนได้แล้ว”

ฮีลตันสามารถควบคุมทิศทางลม ในตลาดหลักทรัพย์ได้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้พบกับ เจลลี่ บีน เธอก็ไม่สามารถอ่อนน้อมถ่อมตนได้ ดังนั้นเสียงของเขาจึงฟังดูเย็นชาและออกคำสั่ง

คนพาลตัวน้อยมุ่ยริมฝีปากและกระพริบตาโตสองสามครั้งขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเกรี้ยว“ ฮึ่ม พ่อไม่รักหนูอีกต่อไปแล้ว”

เขาบีบคิ้วของเธอและพูดว่า "หนูกำลังจะพูดอะไร?"

“ถ้าพ่อรักหนูจริง พ่อก็พามอนตี้กลับมาด้วย เพราะว่าหนูรักมอนตี้!”

ฮีลตันจ้องไปที่ใบหน้าเด็ก ๆ ของ เจลลี่ บีน และในที่สุดก็ยอมอ่อนข้อ เขาผ่อนคลายน้ำเสียงและพูดว่า“ พรุ่งนี้พ่อจะพามอนตี้ของหนูกลับมา ภายในสามวัน พ่อจะพาเธอมาอยู่ต่อหน้าลูก ตอนนี้จะนอนได้แล้วหรือยัง?”

เจลลี่ บีน ตื่นเต้นมากจนโยนผ้าห่มทิ้งทันทีในขณะที่เธอลุกกระโดดขึ้น ผมของเธอยุ่งเหยิงขณะที่ดวงตาสีเข้มขนาดใหญ่สองดวงนั้นส่องประกายแวววาว “คุณพ่อจะไปหามอนตี้จริง ๆ เหรอคะ? พ่อไม่ได้โกหกหนูนะคะ”

ฮีลตันเดินไปที่ประตูและปิดไฟให้เธอ "ไม่ได้โกหก ไปเข้านอนเดี๋ยวนี้”

เจลลี่ บีน มอบจูบกลางอากาศให้เขาสองสามครั้ง “ราตรีสวัสดิ์ค่ะพ่อ หนูรักพ่อค่ะ!"

เมื่อกลับไปที่ห้องทำงานของเขาและหลังจากชาร์จโทรศัพท์แล้ว เขาต้องการดูสังคมโซเชี่ยลของเวอเรียนในวีแชทอย่างไรก็ตามสิ่งที่ปรากฏคือ ...

แถบสีเทา

เขาคิ้วกระตุกทันที ผู้หญิงคนนี้กำลังเล่นตลกกับเขาหรือไม่!

ความโกรธที่ถูกระงับไว้ในตอนแรกของเขากำลังพุ่งสูงขึ้นอีกครั้งในตัวเขา!

ออกไปจากนอร์ท ซิตี้ เธอพยายามล้อเขาเล่นใช่ไหม? เธอพยายามทำตัวออกห่างจากเขาจริงหรือ?

เมื่อเขารู้แบบนั้น เปลวไฟชั่วร้ายที่อยู่ในใจของเขาก็เผาไหม้สว่างขึ้น