เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 165

หลังจากที่ เวอเรียน ทำงานเสร็จเธอก็เดินไปที่ด้านล่างของอาคารบริษัทยาส แต่ไม่เห็นรถของ ฮีลตัน

เธอรอประมาณสิบนาที แต่ก็ยังไม่เห็นรถของฮีลตัน เขาให้เธอรอเขาในเช้าวันนี้ดังนั้นถ้าเธอกลับไปที่วิลล่าสวอลโลเบเองตอนนี้เขาจะต้องโกรธแน่ ๆ เธอคิดถึงเรื่องนี้และตัดสินใจโทรหา ฮีลตัน

เมื่อมีการโทรออก คุช เป็นคนที่รับสาย

“ฮีลตัน ยังทำงานไม่เสร็จเหรอ?”

“คุณมองท์ เจ้านาย… เขายังคงยุ่งอยู่หรือคุณควรมาที่ ฟัดด์กรุ๊ป เพื่อรอเขาที่นี่นะครับ”

เวอเรียน ไม่ได้สงสัยอะไรและตอบกลับเบา ๆ ว่า “โอเค ฉันจะไปที่นั่น”

บริษัทยาส อยู่ไม่ไกลจาก ฟัดด์กรุ๊ป ใช้เวลาเดินเพียงสิบนาทีถึง

เธอเข้าไปในอาคารของ ฟัดด์กรุ๊ป และเข้าไปในลิฟต์ เธอมองดูขณะที่ลิฟท์ค่อย ๆสูงขึ้นและคิดในใจว่าจะคลายความสัมพันธ์กับ ฮีลตัน ได้อย่างไร

เมื่อลิฟท์มาถึงชั้นหกสิบหก และ เวอเรียน เดินไปที่สำนักงานของประธาน คุช ก็บังเอิญเดินออกจากสำนักงานพอดี

“ผู้ช่วยซาเวียร์ ฮีลตัน อยู่ข้างในหรือเปล่า?”

“เจ้านายอยู่ข้างในครับ”

เวอเรียน พยักหน้าและกำลังจะเดินเข้าไป แต่ คุช หยุดเธอไว้ “คุณมอนท์ ครับจะดีกว่า ถ้าผมจะพาคุณไปที่ห้องพักผ่อนแล้วรอที่นั่น!”

เวอเรียน ขมวดคิ้ว “เขามีประชุมเหรอ”

หลังจากที่เธอพูดเสียงเจ้าชู้ของผู้หญิงก็ดังมาจากที่ทำงาน

“ประธานฟัดด์…คุณแย่มาก! คุณทำให้ฉันเสียวและตื่นเต้นมาก!”

หัวใจของ เวอเรียน จมดิ่งลงในทันที

“ฮีลตัน ฟัดด์…เขาทำอะไรอยู่ในนั้น”

ใบหน้าของ คุช แสดงสีหน้าลำบากใจและกลั้นไว้ขณะที่เขาพูดว่า “คุณมอนท์ คือเจ้านาย…”

ข้างในสามารถได้ยินเสียงหัวเราะของผู้หญิงอีกครั้ง “อ๊ะ…ไม่เอาแล้ว…ขาฉันยืนไม่ไหวแล้ว…คนนิสัยไม่ดี…”

“คุณไม่ชอบให้ฉันเป็นคนแบบนี้เหรอ?”

น้ำเสียงขี้เล่นของผู้ชายทำให้ผู้หญิงครางเบา ๆ สองสามครั้ง

การแสดงออกบนใบหน้าของ เวอเรียน นั้นไม่น่ามอง เธอเม้มริมฝีปากและยิ้มเย้ยหยัน “เห็นได้ชัดเลยไม่มีอะไรให้ฉันแล้ว”

เธอกลืนน้ำลาย กำหมัดแน่นและพูด “เนื่องจาก ประธานฟัดด์ ยุ่งมากฉันจะกลับไปก่อน ฉันไม่อยากรบกวนอารมณ์ของเขาในตอนนี้”

เธอไม่สามารถทนฟังเสียงเจ้าชู้ในห้องทำงานได้ เมื่อเธอหันกลับมา คุช ก็หยุดเธอไว้ “คุณมอยท์… เจ้านายบอกว่าคุณจะกลับไปโดยไม่ได้รับอนุญาตไม่ได้ครับ”

ปลายนิ้วของ เวอเรียน จิกบนฝ่ามือของเธอ ฮีลตัน จงใจพยายามทำให้เธออับอายใช่หรือไม่?

ในห้องทำงานผู้หญิงที่นั่งอยู่บนต้นขาของ ฮีลตัน บ่นอย่างงัวเงีย “ประธานฟัดด์ คนที่ส่งเสียงดังอยู่ข้างนอก! เสียงดังมากจนฉันเสียอารมณ์!”

ฮีลตัน จงใจดุด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ใครยืนอยู่ข้างนอก!”

คุชตะลึง เขารีบทำรายงาน “เจ้านายครับ คุณมอนท์มาถึงแล้วครับ”

ผู้หญิงที่อยู่ข้างในพูด “คุณมอนท์ใครคือ? ประธานฟัดด์ คุณไม่ได้บอกว่าฉันเป็นคนที่คุณชอบมากที่สุดเหรอ? ทำไมคุณถึงขอให้ผู้หญิงคนอื่นเข้ามา? คุณนิสัยไม่ดี!"

เวอเรียน ได้ยินชัดเจนว่า ฮีลตันพูดโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ ว่า “ก็แค่ผู้หญิงที่ไม่สำคัญเธอไม่มีสิทธิ์ได้รับความรักจากฉันเหมือนเธอหรอกนะ”

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีซีดทันที

ไม่สำคัญ…

ถูกต้องเธอเป็นคนไม่สำคัญ เขาเก็บเธอไว้เคียงข้างเขาเพียงเพราะเหตุผลที่ว่าเธอเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของ เจลลี่ บีน เท่านั้น

ในห้องทำงาน ฮีลตัน สั่งอย่างเย็นชาว่า “ให้เธอเข้ามา!”

คุช มองไปที่ เวอเรียน มอนท์ โดยไม่รู้ตัว “คุณมอนท์ เจ้านายต้องการให้คุณเข้าไป…”

เวอเรียนหายใจเข้าลึก ๆ ปรับอารมณ์ก่อนเข้าห้องทำงานไป

เวอเรียน ขมวดคิ้ว “คุณกำลังทำอะไรอยู่!”

“เธอคิดว่าฉันให้เธอเข้ามาเพื่อที่คุณจะได้ยืนอยู่ตรงนั้นเฉย ๆ เหรอ!”

“แล้วคุณต้องการอะไร?!”

แววตาของ ฮีลตัน ไร้ความรู้สึกและสั่งว่า “ซันนี่ หิวน้ำ ไปหาน้ำมาให้เธอเดี๋ยวนี้”

ข้อนิ้วของ เวอเรียน เปลี่ยนเป็นสีขาว ราวกับว่าหัวใจของเธอถูกแทงด้วยมีดคมและมันฝังลึก มันเจ็บปวดมากจนเธอกำลังจะขาดอากาศหายใจ

“ได้ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้”

หลังจากที่ ฮีลตัน ปล่อยเธอไป เวอเรียน ก็รีบหันกลับและเดินออกจากห้องทำงาน เมื่อเธอออกจากที่ทำงานน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาจากดวงตาของเธอและตกลงมา

มีอะไรให้เธอร้องไห้ มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้เธออยู่เคียงข้าง ฮีลตัน ฟัดด์ เพื่อแก้แค้นเท่านั้น!

เธอไม่หยุดเตือนตัวเอง แต่น้ำตาของเธอเหมือนเขื่อนแตกไหลไม่หยุด

เธอปรับอารมณ์อยู่นานมากในบาร์น้ำที่อยู่ข้าง ๆ หลังจากที่เธอสงบสติอารมณ์ได้แล้วเธอก็หยิบแก้วน้ำและเข้าไปในห้องทำงาน

ซันนี่ รู้สึกไม่พอใจ เธอทำตาขวางแล้วพูดว่า“ฉันน้ำแค่หนึ่งแก้ว ทำไมเธอมาช้าจัง! ฉันกระหายน้ำมาก!”

เวอเรียน กลืนความโกรธของเธอและไม่พูดอะไร เธอยื่นแก้วน้ำให้ ซันนี่ เท่านั้น

ซันนี่ หยิบแก้วขึ้นมาชิมเล็กน้อยก่อนจะคายมันออกมา “ถุยน้ำเย็น เธอกำลังพยายามทำให้ท้องของฉันอึดอัดหลังจากดื่มมันใช่หรือไม่?! ฉันเป็นผู้หญิงท้อง ถ้ามันเกิดอะไรขึ้นกับท้องของฉันเธอจะรับผิดชอบทั้งหมดหรือไม่”

เวอเรียนยืนอยู่ตรงนั้นและไม่ขยับ ฮีลตัน ดุเธอโดยเจตนา “เธอไม่ได้ยินเธอเหรอ? ไปเอามาใหม่อีกแก้ว!”

เวอเรียนกัดฟันม้วนริมฝีปากและยิ้ม “ได้ค่ะ คุณเชีย ฉันจะไปรินน้ำร้อนให้คุณหนึ่งแก้ว!”

ซันนี่ ฮัมเพลง และดูเหมือนว่าเธอสูงกว่า

เวอเรียน รินน้ำร้อนอีกแก้วแล้วส่งให้ ซันนี่ ซันนี่ เพิ่งแตะถ้วยก่อนที่เธอจะปัดน้ำร้อนลงบนมือของ เวอเรียน โดยตรง เธอถึงกับขมวดคิ้วและตะโกนว่า “เธอจงใจทำแบบนี้! น้ำร้อนมาก! คุณพยายามจะลวกฉันให้ตายเหรอ?!”