เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 19

“พี่สะใภ้ ฉันจะแกล้งทำเป็นว่าฉันไม่ได้ยินสิ่งที่คุณเพิ่งพูดมา ท้ายที่สุดคุณก็ยังคงเป็นพี่สะใภ้ของฮีลตันตลอดไป”

หลังจากพูดจบ เวอเรียนก็จากไปพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ

แนนซี่ยืนอยู่ในจุดของเธอ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ เธอจิกเล็บลงบนฝ่ามือของเธอ

แม้ว่าเธอจะเป็นพี่สะใภ้ของฮีลตัน แต่ตราบใดที่เธอยังเป็นคนพิเศษในหัวใจของฮีลตัน แม้แต่ เวอเรียน มอนท์ ก็ไม่สามารถสร้างความคลางแคลงใจได้ ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นภรรยาของฮีลตันก็ตาม

…

เวอเรียนใส่รองเท้าส้นสูงออกมาจากห้องน้ำ และเธอพบกับฮีลตันที่ยืนรออยู่

เธอก็ฉวยโอกาสและพูดว่า “นี่มันดึกมากแล้ว คุณช่วยพาฉันกลับบ้านก่อนได้ไหมคะ”

ดวงตาสีดำของฮีลตัน จ้องมาที่เธออย่างลึกซึ้ง มันทำให้เธอขนลุกซู่ จากนั้นเขาก็รีบพูดขึ้นมา “คืนนี้อย่ากลับเลย ค้างที่นี่เถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะส่งคุณกลับไปเก็บข้าวของในตอนเช้า”

“ฮีลตัน ฟัดด์...ฉันต้องการเวลาปรับตัว”

“หืม?”

ชายคนนั้นมองมาที่เธออย่างเย็นชาราวกับว่า เขากำลังถามเธออยู่ในใจ ๆ ว่า ‘คุณไม่ต้องการอยู่คฤหาสน์อีกต่อไปแล้วหรือ?’

น้ำเสียงที่แข็งกร้าวเล็กน้อยของเธออ่อนลงทันที เธอเอามือแตะคอ แล้วกัดริมฝีปากแล้วตอบตกลงอย่างลังเล “โอเค แต่คืนนี้ฉันจะนอนที่ไหน”

“เราเป็นสามีภรรยากัน ที่จริงเรานอนห้องเดียวกันก็ได้”

หัวใจของเธอเต้นผิดจังหวะ เธอจะนอนบนเตียงเดียวกันกับเขาจริงเหรอ!...

ขณะที่เวอเรียนนั่งอยู่บนเตียงที่นุ่มอันใหญ่ ในห้องนอนของฮีลตัน เธอฟังเสียงฝักบัวในห้องน้ำหัวใจของเธอก็เย็นวาบและรู้สึกกังวลอย่างมาก

เธอมีลูกแล้ว เธอยังจะกลัวอะไรอีก?

หลังจากที่เธอหายใจเข้าลึก ๆ ประตูห้องน้ำก็ถูกเปิดออกมา เธอหันไปมองตามสัญชาตญาณ

เขาเดินออกมาด้วยเท้าเปล่า และขาที่เรียวยาว เขาจึงดูเป็นคนที่สมบูรณ์แบบราวกับนายแบบ

เธอคิดได้เพียงคำเพื่ออธิบายตัวตนของเขา : เซ็กซี่

เวอเรียนกลืนน้ำลายของเธอ เธอรู้สึกคอแห้ง ปากแห้งและหัวใจเต้นเร็วขึ้น

เขาเช็ดผมสั้น และเปียกด้วยผ้าขนหนูแล้วเดินไปที่เตียง เวอเรียนได้กลิ่นหอมเย็น และสดชื่นของเจลอาบน้ำชาย เธอขยับตัวตามสัญชาตญาณ และถามด้วยน้ำเสียงเครียด "เดี๋ยวฉันนอนบนพื้นก็ได้"

แขนของเขาที่กำลังเช็ดผมให้แห้งชะงักเล็กน้อย ดวงตาที่เรียวยาวของเขาค่อย ๆ หันไปมองใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ ริมฝีปากบางของเขาโค้งขึ้นอย่างแผ่วเบาและเขาก็ยิ้ม “ในเมื่อคุณไม่มีความต้องการ ทำไมถึงกลัวร่วมเตียงเดียวกันกับผม”

“...คุณฟัดด์ คุณเป็นคนที่ไม่มีข้อจำกัด การใช้ชีวิตส่วนตัวของคุณมีความหลากหลายและน่าสนใจมาก ฉันกลัวว่าคุณจะยับยั้งตัวเองไม่ได้”

คำพูดของเธอฟังดูติดตลกและผสมเรื่องจริงลงไปด้วย

ฮีลตันขมวดคิ้ว “คุณกำลังบอกผมว่า ชีวิตส่วนตัวของผม ผมเอาไม่เลือกอยู่หรือเปล่า”

“เจลลี่ บีน บอกกับฉันว่าคุณมักจะพาผู้หญิงที่ไม่คุ้นเคยกลับมาที่บ้านตอนกลางคืน ส่วนแนนซี่ยังบอกอีกว่า คุณทำให้ผู้หญิงตั้งท้องมาตั้งหลายคน แบบนี้ถือว่าเป็นการเอาไม่เลือกไม่ใช่เหรอ?”

“เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ทำไมเธอถึงไม่คู่ควรที่จะใส่เสื้อผ้าของฉัน”

แนนซี่กัดริมฝีปากและจ้องไปที่ใบหน้าหล่อเหลาของชายคนนั้น เธอนิ่งเงียบไปเล็กน้อยและในที่สุดก็ขยับมุมริมฝีปากของเธอ “...งั้นก็ตกลง”

…

ภายในห้องน้ำเวอเรียน การได้อาบน้ำเย็นเพื่อที่จะทำให้ร่างกายรู้สึกเย็นลง

เมื่อเธออาบน้ำเสร็จ เธอก็รู้ว่าเธอไม่ได้นำชุดนอนเข้ามา

เธอมองไปทั่วห้องน้ำแล้ว ฮีตัลใช้ผ้าขนหนูผืนเดียวในห้องน้ำ ตอนนี้เธอทำได้แค่เดินออกจากห้องน้ำเปลือยเปล่าเพื่อไปเอาเสื้อผ้าจากห้องนอนใหญ่ข้างนอก…

เดี่ยวนะ... ฮีลตันยังอยู่ในห้องนอน!

เธอยืนอยู่ในอ่างอาบน้ำอย่างลังเลว่าควรจะออกไปข้างนอกหรือให้ฮีลตันเอาเสื้อผ้ามาให้ดี ในขณะนั้นประตูห้องน้ำถูกผลักเปิดอย่างกะทันหัน

สายตาของเขาสงบนิ่งจ้องไปที่รอยแตกลายเบา ๆ บนท้องน้อยของเธอซึ่งแทบจะมองไม่เห็น

“...”

“คุณ... ออกไป!”

ฮีลตันดูนิ่งสงบมาก เขาโยนเสื้อลงบนอ่างล้างหน้า ดวงตาสีดำของเขาจับจ้องมาที่เธอ “คุณเป็นผู้หญิงที่มีลูกแล้ว ทำไมคุณถึงยังขี้อายจัง”

เธอยืนอยู่ใต้ฝักบัว ดวงตาของเวอเรียนสั่นเทาอย่างรุนแรง