เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 214

เวอเรียนรู้สึกกังวลเล็กน้อยขณะที่เธอถาม “หมอคะ ลูกของฉันจะได้รับผลกระทบหรือเปล่าคะ?”

“ตามสภาพปัจจุบันของคุณ คุณจะสบายดี อย่างไรก็ตาม หากระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนต่ำเกินไปจะมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการแท้งบุตร ดังนั้นคุณควรระวังตัวเองให้มาก และอย่ามีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศใด ๆ”

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเวอเรียนแดงระเรื่อ ทันใดนั้นหัวข้อที่จริงจังดังกล่าวได้ส่งผลกระทบต่อการมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางเพศได้อย่างไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีคนจำนวนมากอยู่ในห้องนี้

หลังจากดร.ลูอิสออกไป เซรีนก็วิ่งไปที่ข้าง ๆของเวอเรียน และถาม “เวอเรียนนี่เธอก้าวเร็วเกินไปหน่อยไหม? ไม่เพียงแค่เธอแต่งงานแล้ว เธอยังเป็นแม่อีกด้วย! ตอนนี้เธอยังไม่ใช่แม่คนแรกในชั้นเรียนของเราใช่มั้ย?”

ใบหน้าของเวอเรียนแดงระเรื่อกับคำถาม ขณะที่เธอเปลี่ยนหัวข้ออย่างไม่อาย “ถูกต้อง แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่?”

“ฉันกำลังอยู่ระหว่างการฝึกงานที่โรงพยาบาลแห่งนี้ อย่างไรก็ตาม มันเป็นเรื่องบังเอิญจริงๆที่พบเธอที่นี่!”

วิลสันเดินผ่านไป หลังจากตบไหล่ของฮีลตันแล้วเขากล่าว “ผมดูตัวเลขในรายงานก่อนหน้านี้ เป็นเรื่องปกติที่จะมีระดับฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนต่ำดังนั้นอย่ากังวลมากเกินไป”

เซรีนตะลึง “อาจารย์ คุณรู้จักสามีของเวอเรียนด้วยเหรอ?”

ฮีลตันเหลือบไปที่เซรีนแล้วพูดว่า “เธอคือ?”

“บุตรบุญธรรมของผม”

“เพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของฉันที่ฉันร่วมโต๊ะทำงานด้วย”

ทั้งวิลสัน และเวอเรียนพูดพร้อมกัน เซรีนเหล่ตาของเธออย่างร่าเริงพร้อมกับรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเธอขณะที่เธอยื่นมือเล็ก ๆ ของเธอไปยังฮีลตัน และพูด “ฉันใช้โต๊ะทำงานร่วมกับเวอเรียนสมัยมัธยมปลาย ฉันก็เป็นลูกบุญธรรมของผู้อำนวยการ จาร์เร็ตด้วยค่ะ”

ฮีลตันมองไปที่มือนั้น และไม่มีเจตนาที่จะจับมัน วิลสันยกมือใหญ่ขึ้นโดยไม่มีอารมณ์ใด ๆ ในขณะที่เขาจับมือเล็ก ๆ ของเซรีนทันทีแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ และให้เพื่อนร่วมชั้นของเธอได้พักผ่อนอย่างเต็มที่”

เซรีนขมวดคิ้ว “อาจารย์ฉันยังไม่ได้ขอวีแชทของเวอเรียนเลย!”

อย่างไรก็ตาม วิลสันลากเธอออกจากห้องไปแล้วครึ่งทาง

สุดท้ายห้องก็เงียบ

เวอเรียนตกตะลึงเล็กน้อยขณะที่เธอจ้องไปที่แผ่นหลังของวิลสัน และเซรีนขณะที่พวกเขาจากไป

"คุณกำลังมองอะไรอยู่?"

เวอเรียนหัวเราะ “ไม่แน่ใจว่าทำไม แต่ฉันรู้สึกเหมือนเพื่อนของคุณวิลสัน แอบชอบเพื่อนร่วมชั้นของฉัน”

เมื่อวิลสันจับมือเล็ก ๆ ของเซรีนก่อนหน้านี้ เขาดูเหมือนจะปกป้องได้ดีจริง ๆ

ฮีลตันยกมือขึ้นแตะหน้าผากเธอขณะที่พูด “ท้องไม่เจ็บอีกแล้วเหรอ? คุณว่างพอที่จะสนใจเรื่องของคนอื่นด้วยหรือไง?”

เวอเรียนจับมืออันใหญ่ของเขาขณะที่เธอโน้มตัวเข้าใกล้หน้าอกของเขา และพูด “ฮีลตันไม่มีอะไรจะเกิดขึ้นกับเด็กคนนั้นใช่ไหม?”

“ไม่ หมอไม่ได้บอกหรอว่าตราบใดที่การตรวจร่างกายเสร็จเรียบร้อย ทุกอย่างจะเรียบร้อยดี”

“ใช่ ฉันกลัวแทบตายก่อนหน้านี้”

ฮีลตันหายใจเข้าลึก ๆ ไม่เพียงแต่เธอหวาดกลัว เขายังรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาจะกระโจนออกจากคอ เมื่อเขารับโทรศัพท์ของเธอในระหว่างการประชุม

เขาไม่เคยรู้สึกกังวลหรือกังวลขนาดนี้มาก่อน ยิ่งทำให้กลัวมาก

ฮีลตันกอดแขนเธอ แน่นขึ้นเล็กน้อยในขณะที่คางอันหล่อเหลาของเขาวางอยู่บนศีรษะของเธอ เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล “วันนี้ผมจะอยู่โรงพยาบาลกับคุณ ไม่ต้องกลัวนะ”

“หมอบอกว่าฉันสบายดีไม่ใช่เหรอ? คุณควรกลับไปทำงาน”

หลังจากที่เวอเรียนยอมรับแล้วเธอก็เริ่มส่งข้อความถึงเซรีน

เซรีนพูดว่า “พูดตามตรงเลยนะ เธอไปหาสามีที่หล่อเหลาแบบนี้ได้ที่ไหน! ดังนั้นหลังจากที่เธอเรียนจบมัธยมปลายและซ่อนตัวเองอยู่หลายปี เธอก็ออกตามหาสามีและให้กำเนิดลูกของเธอ!”

เวอเรียนหน้าแดง แม้ว่าจะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่อายุมากในการตั้งครรภ์ แต่อายุของเธอก็ยังค่อนข้างน้อย อย่างไรก็ตาม เธอควรจะบอกเซรีนว่าจริง ๆแล้วเธอมีลูกสาวอายุสามขวบหรือไม่?

เธอกลัวเซรีนเป็นลมดังนั้นเวอเรียนจึงตัดสินใจเก็บเป็นความลับ เธอตอบว่า“สามีคนนี้หล่อ แต่ ... ฉันเจอเขาแบบบังเอิญ”

แน่นอนว่าเวอเรียนรู้สึกมีความสุขหลังจากที่เซรีนชมฮิลตันว่าเขาดูหล่อแค่ไหน ใครจะไม่มีความภาคภูมิใจของผู้หญิงกันล่ะ?

“ฮึ่ม ครั้งต่อไปที่เราออกไปเที่ยวกัน ฉันจะลงโทษเธอหลาย ๆ ครั้งเลย”

“เอาล่ะ ครั้งหน้าเราจะออกไปเที่ยวกัน เธอห้ามเบี้ยวนะ”

ตอนที่เวอเรียนร่วมโต๊ะทำงานกับเซรีนพวกเขาไม่เคยอยู่เคียงข้างกัน พวกเขาจะกินข้าวด้วยกันและกลับบ้านด้วยกัน มิตรภาพแห่งการปฏิวัติดังกล่าวไม่ใช่สิ่งที่ใคร ๆ ก็สามารถแข่งขันได้ ถ้าไม่ใช่เพราะการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ เธอจะไม่มีทางขาดการติดต่อกับเซรีนเป็นเวลาหลายปี

เซรีนตอบกลับด้วยอิโมจิเศร้า ๆ “เฮ้อ ... ออกไปเที่ยวเหรอ? ตอนนี้ฉันถูกจัดให้อยู่ภายใต้การฝึกของปีศาจและไม่มีเวลาส่วนตัวเลย ดีพอที่จะทำงานในระหว่างวันเขายังต้องการให้ฉันทำงานล่วงเวลากับเขาในตอนกลางคืน! ไร้มนุษยธรรมแค่ไหน! ฉันแค่อยากจะขอลาตอนเที่ยงเพื่อฉลองวันเกิดของเชนเนอร์ แต่ปีศาจเองก็ไม่เต็มใจ o (╯□╰) o!”

เชนเนอร์ที่เซรีนกล่าวถึงก็คือคนที่เวอเรียนรู้จักเช่นกัน เขายังเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนจากโรงเรียนมัธยม สิ่งเดียวคือเชนเนอร์ไม่ได้คบกับเซรีนในโรงเรียนมัธยม บางทีพวกเขาอาจติดต่อกันหลังจากนั้นและเริ่มออกเดทเวอเรียนคิดถึงการตั้งคำถามกับเธอในครั้งต่อไปที่พวกเขาพบกัน อย่างไรก็ตาม เซรีนได้ส่งข้อความอีกครั้ง

“เวอเรียนสามีของเธอไม่ได้สนิทกับปีศาจจาร์เร็ตแบบนั้นเหรอ? เธอขอให้สามีของเธอช่วยฉันหน่อยได้ไหม วันนี้เป็นวันเกิดของเชนเนอร์แต่ ปีศาจ จาร์เร็ต จับฉันเป็นตัวประกันแล้วฉันจะไปฉลองวันเกิดของเชนเนอร์ได้อย่างไร?”

หัวใจของเวอเรียนกระตุก และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมอง ฮีลตันชายคนนั้นก็เยาะเย้ยขณะที่เขาฉวยโทรศัพท์ไปจากมือของเธอและพูดว่า “ฉันมาที่นี่เพื่ออยู่เป็นเพื่อนเธอ และคุณกำลังอยู่เฝ้าโทรศัพท์อยู่เหรอ?”

เวอเรียนพูดไม่ออก

เวอเรียนเข้ามาใกล้มากขึ้นขณะที่เธอเล่นกับปลอกคอของเขาด้วยมือเล็ก ๆ ของเธอและพูดว่า “ฉันสนิทกับเซรีนมากในสมัยเรียนและไม่ได้เห็นเธอมาหลายปีแล้วดังนั้นฉันจึงได้คุยกับเธอ เซรีนอยากจะฉลองวันเกิดแฟนของเธอในเที่ยงวันนี้และต้องลางานเที่ยงจากผู้อำนวยการ จาร์เร็ต อย่างไรก็ตาม ผู้อำนวยการ จาร์เร็ต ดูเหมือนจะไม่เต็มใจ คุณช่วยบอกเขาได้ไหมว่าขออนุญาตให้เธอลาตอนเที่ยง”