เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 221

เวอเรียนขมวดคิ้วขณะที่เธอรูสึกไม่พอใจเล็กน้อย

ตอนแรกเธอตั้งใจว่าจะให้แหวนกับฮีลตันเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกันส่วนตัว อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เรนได้เปิดเผยมันไปแล้ว มันก็จะไม่เซอร์ไพรส์อีกต่อไป

ฮีลตันก้มหัวของเขาลง และมองไปที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ข้าง ๆ เธอ ประกายความสุขฉายผ่านด้านล่างดวงตาของเขานั้นไม่ได้เกิดจากเรน เขาพูด “คุณซื้อแหวนให้ผมเหรอ?”

เวอเรียนพยักหน้าขณะหน้าของเธอแดงระเรื่อ เธอตอบอย่างนุ่มนวลว่า “ใช่” ขณะที่เธอเอื้อมมือไปจะโชว์แหวนกับฮีลตัน ฮีลตันจับมือเล็ก ๆของเธอ และกระซิบข้างหูของเธอว่า “เอามันมาให้ผมเมื่อเรากลับบ้าน”

ทั้งหมดที่เวอเรียนรู้สึกได้คือความจั๊กจี้ที่หูของเธอ ขณะที่เธอหน้าแดงระเรื่อหนักขึ้นกว่าเดิม “ โอเค”

ปกติฮีลตันมักจะเป็นคนเย็นชาอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้เขาแสดงพฤติกรรมที่น่ารักในที่สาธารณะกับเวอเรียน จนทั้งหมดที่เรนรู้สึกคือมันแสบตาเธอมากขนาดไหน

เซรีนทำเสียงฮึดฮัดอย่างเย็นชา และพูดว่า “พอหรือยัง พวกคุณสองคน? ฉันเพิ่งอกหักมาเมื่อวานนี้ และถ้าคุณทั้งคู่ยังมาอวดความรักของพวกคุณต่อหน้าฉัน ฉันคิดว่าฉันจะอิ่มโดยที่ไม่ต้องกินหม้อไฟอีกต่อไป!”

ริมฝีปากบางของฮีลตันฉีกยิ้ม เขากล่าว “แค่หาคนใหม่แล้วคุณจะสามารถอวดความรักของคุณกลับกับคนอื่นได้”

เวอเรียนไม่คาดหวังว่าฮีตันจะสามารถล้อเลียนเซรีนได้ เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ดี นี่อาจเป็นคำใบ้ของเขาที่บอกให้เซรีนออกไปหาวิลสันหรือไม่?

เวอเรียนไม่กล้าที่จะจินตนาการว่าฮีลตันมีงานอดิเรกชอบจับคู่คนอื่น

เรนถูกทิ้งในขณะที่เธอไม่สามารถนำตัวเองเข้าไปในการสนทนาของพวกเขา และเลิกสนใจหม้อไฟที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างสมบูรณ์แบบ

เวอเรียนหยิบชิ้นของลำไส้ขึ้นมา และในขณะที่เธอกำลังจะวางลงในถ้วยน้ำจิ้มของฮีลตัน เรนก็แสร้งทำเป็นพูดขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ “ฉันจำได้ว่าฮีลตันไม่ชอบเครื่องในนะ”

มือของเวอเรียนที่จับตะเกียบของเธอหยุดไปชั่วครู่ ขณะที่เธอต้องการนำชิ้นส่วนของลำไส้กลับไปที่ชามของเธอโดยสัญชาตญาณ อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เธอจะทำเช่นนั้น ฮีลตันก็ได้หยิบมันออกมาจากตะเกียบของเธอโดยตรง หลังจากผสมมันในน้ำจิ้มของเขาแล้ว เขาก็โยนชิ้นลำไส้เข้าปากของเขาอย่างไม่สนใจ

หลังจากเขากินเสร็จ เขาก็บอกว่า “มันก็รสชาติไม่เลวเท่าไหร่”

เรนเลิกคิ้วของเธอขึ้น

นี่เขาเปลี่ยนรสนิยมของเขาเพราะเวอเรียนจริง ๆ เหรอ?

ฮีลตันให้ความเคารพเธออย่างมาก อย่างไรก็ตาม เวอเรียนไม่ต้องการบังคับให้เขากินของที่เขาไม่ชอบ เธอกล่าว “ถ้าคุณไม่ชอบเครื่องใน คุณสามารถกินผักให้มากขึ้น”

เวอเรียนหยิบกะหล่ำปลีให้เขา และฮีลตันสนุกกับการบริการของเธอ ขณะที่เขาพูด “ช่วยผมตักเต้าหู้หน่อย”

เวอเรียนพูดไม่ออก

ผู้ชายคนนี้ไม่มีมือของเขาหรือไง?

อย่างไรก็ตาม เวอเรียนยังคงตักเต้าหู้ให้เขาอย่างตั้งใจและ "หยิบผักให้เขา"

เฮ้…โดยปกติเขามักจะถูกผู้คนปรนนิบัติ และตอนนี้ขั้วอำนาจได้เปลี่ยนไปให้เขาปรนนิบัติเธอ เธอรู้สึกดีในหัวใจของเธอ อันนี้ถือว่าเป็นอาการป่วยหรือไม่?

เซรีนสังเกตเห็นกองกุ้งขนาดใหญ่ที่ไม่มีใครกิน เธอพูด “เวอเรียน ฉันจำได้ว่าเธอเคยชอบกินกุ้งมากเมื่อสมัยเรียน ใช่ไหม? ทำไมตอนนี้เธอถึงไม่กินมันเลยล่ะ?”

เวอเรียนไม่กินกุ้งเลยแม้แต่ตัวเดียว เธอพูด “มันมีปัญหานิดหน่อย”

เธอไม่ได้แสร้งทำเป็นดัดจริตเพราะฮีลตันอยู่ใกล้ ๆ มันเพียงเพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอไม่ชอบกินกุ้ง และโยนข้ออ้างแบบสุ่ม ๆ เพื่อปฏิเสธออกไป

ใครจะไปรู้ว่าฮีลตันจะตักกุ้งจานเล็ก ใช้ทิชชู่เปียกเช็ดมือของเขา แล้วหยิบกุ้งด้วยนิ้วเรียวยาวของเขา ก่อนจะปลอกเปลือกพวกมันอย่างหมดจด และเกลี้ยงเกลาด้วยความคล่องแคล่ว จานอันเล็กของกุ้งขาวสะอาดก็ถูกวางลงต่อหน้าต่อตาของเวอเรียน

ปกติแล้วเวอเรียนไม่อยากกินมันเลย อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนี้คือกุ้งที่ถูกปลอกเปลือกโดยฮีลตัน เธอจะกินมันทุกตัวที่อยู่ต่อหน้าเธอ

ชายหนุ่มจ้องมองเธอด้วยดวงตาสีเข้มของเขา เขาพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “ลองชิมดูสิ”

ไม่แน่ใจว่านี้เพราะฮีลตันแกะเปลือกกุ้งด้วยตัวเองหรือเปล่า แต่รสชาติของมันทั้งสด และทั้งอ่อนนุ่มมากกว่าปกติ เวอเรียนกินกุ้งจานเล็กหมดอย่างรวดเร็ว

เซรีนที่เฝ้าดูอยู่ข้าง ๆ กำลังจะสำลักตัวเธอเองจนตายจากการอวดความรักอย่างโจ่งแจ้งของพวกเขา เธอปล่อยไอแห้ง ๆ ออกมาเล็กน้อย

ตอนนี้เธอถึงวัยแล้วที่เธอต้องการหาผู้ชาย ผู้ที่จะแกะเปลือกกุ้งให้เธอเช่นกัน ...

ถ้ามันไม่ใช่การแกะเปลือกกุ้ง การปอกเปลือกทับทิบก็โอเคเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ภาพของมือใหญ่ขาวสะอาดของวิลสันถือมีดผ่าตัดขณะกินกุ้งปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอ

"นิดหน่อย แต่ผมแค่อยากลองเปลี่ยนมากินเต้าหู้แบบอื่นบ้าง"

ชายหนุ่มจ้องไปที่เธอด้วยดวงตาสีเข้มของเขา ความสุขในส่วนลึกของตาเขาหนักมากยิ่งขึ้น ขายาวที่เขาวางบนเก้าอี้ของเธอตอนนี้มันได้เลื่อนลงมาที่เอวของเธอแล้ว

หางตาของเวอเรียนรู้สึกอุ่นขึ้น เธอส่งสายตายั่วยวนให้เขาและกระซิบเบา ๆ ว่า "ตั้งใจกินหน่อย"

“ใช่ ตั้งใจกินเต้าหู้จริง ๆ”

ฮีลตันหยิบชิ้นนุ่มของเต้าหู้ และใส่มันเข้าไปในปากของเขา มันรสชาติอร่อย

เวอเรียนพูดไม่ออก

ขอบปากของเวอเรียนกระตุกขณะที่เธอรู้สึกได้ว่าคำนั้นไม่ได้หมายถึงเต้าหู้ แต่ความจริงแล้วมันหมายถึงเธอ!

เซรีนกินจนเธอพอใจ เนื่องจากวิลสันขี้โกงเธออย่างหนักเมื่อคืนนี้ มันจะเป็นการขาดทุนที่มากเกินไปสำหรับเธอถ้าเธอไม่กินมากที่สุดที่เธอจะทำได้ เพื่อชดเชยมันให้ตัวเธอเอง!

อย่างไรก็ตาม เหมือนเธอจะเลือกเป้าหมายผิดพลาด

ลืมมันซะ ถ้าเธอไม่ได้กินจากที่วิลสันเป็นคนจ่าย มันก็ไม่เลวที่จะกินให้เพื่อนสนิทของเขาล้มละลาย เธอรู้สึกหงุดหงิดใจเหลือเกิน

ฮีลตันได้รับข้อความทางกล่องวีแชท มันคือข้อความจากวิลสัน

“มันไม่มีปัญหาสำหรับหญิงตั้งครรภ์ที่จะกินอาหารเผ็ดหรือเปรี้ยวเล็กน้อย แต่ต้องไม่ใช่อาหารที่มีไขมันเยอะเกินไป หรือเผ็ดเกินไป”

นิ้วมือของฮีลตันพิมพ์ประโยคสองสามประโยคก่อนที่จะส่งมันออกไป “งั้น นี้คือวิธีที่ปกตินายใช้ทรมานเซรีนใช่ไหม?”

วิลสันพิมพ์ตอบกลับมาเป็นเครื่องหมายคำถาม

ฮีลตันเพียงตอบกลับเขาด้วยรูปภาพที่เขาถ่าย

วิลสันมองไปที่ ‘การกิน’ ในรูปภาพ ดวงตาของเขาหรี่ลงขณะที่เขาคิดขึ้นมาว่าจริง ๆ แล้วยัยเด็กแสบตัวน้อยคนนี้กินเข้าไปแค่ไหนแล้ว เธอไม่กลัวว่าจะทำลายกระเพราะของเธอเองหรือไง?