เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 309

ฮีลตันเปลี่ยนเสื้อผ้า เขากำลังผูกเนคไทอยู่หน้ากระจก "ผมมีนัดทานข้าวกับลูกค้าคืนนี้ ไม่ต้องรอผมนะ"

"อะไรนะ...คืนนี้คุณมีนัดเหรอ?"

สิ่งที่เวอเรียนทำได้ก็แค่บ่น เธอไม่เคยอาละวาดต่อหน้าเขา และไม่อยากทำแบบนั้นกับเขาด้วย

อย่างไรก็ตาม การกินข้าวกับลูกค้าเป็นส่วนหนึ่งในงานของเขา ในฐานะภรรยา เธอควรจะสนับสนุนเขา แทนที่จะทำตัวเหมือนเด็กแล้วมาโทษว่าเขาไม่มีเวลาให้เธอ

เธอมองเขาแล้วถามอย่างคาดหวัง "คืนนี้คุณจะกลับบ้านเร็วรึเปล่า?"

เขาหยุดผูกเนคไทแล้วทำเสียง อืม

แค่เสียงอืมจากสามี แค่นั้นก็ทำให้เธอมีความสุขแล้ว

"อย่ากินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเป็นอาหารเย็นอีกนะ" เขาเตือน

"ก็ได้"

เขาเงียบหลังจากได้ยินคำตอบที่จริงใจจากเธอ

เขากำลังจะออกไป แต่หันกลับมาเพราะไม่สบายใจ เขากลับไปเอาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในตู้อาหาร

คุชเห็นเขาถือถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเมื่อเขามาถึงบริษัท เขาถามด้วยความสงสัย "เจ้านายชอบกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเหรอครับ?"

เขาทำงานกับฮีลตันมาหลายปี แต่ไม่เคยเห็นฮีลตันกินของที่ไม่มีประโยชน์แบบนี้ มันแปลกที่เห็นเขาถือบะหมี่ถุงใหญ่มา

ฮีลตันโยนถุงบะหมี่ให้เขา "เอาไปให้คนที่เขาต้องการเถอะ"

"อะไรนะครับ"

ใครจะอยากได้บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปถุงใหญ่ขนาดนี้กัน?

ตอนกลางวัน เวอเรียนเปิดตู้อาหาร และเห็นว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จเร็จรูปหายไปทั้งหมด ไม่เหลือแม้แต่ถ้วยเดียว

เธอหาทั่วทั้งตู้ แต่ไม่เห็นบะหมี่แม้แต่ถ้วยเดียว

มันน่าแปลก เธอกินถ้วยสุดท้ายไปเมื่อวานแล้วเหรอ? เธอจำได้ว่าเห็นบะหมี่อยู่ในตู้อาหารสองสามถ้วย

เธอไม่รู้จะกินอะไรเป็นอาหารกลางวัน เธอนอนกลิ้งบนโซฟาสักพัก ในที่สุด ก็ตัดสินใจส่งข้อความหาเซรีน

"วันนี้เธอทำงานรึเปล่า?"

เวอเรียนกับเซรีนออกไปกินบะหมี่ที่ร้านอาหารข้างทาง เมื่อมาถึงร้าน พวกเธอสั่งบะหมี่เนื้อตุ๋นคนละถ้วย

บะหมี่เนื้อตุ๋นร้านนี้อร่อยมาก เวอเรียนเคยมากินที่ร้านนี้บ่อย ๆ

เซรีนถามขณะกำลังกินอยู่ "เธอกับฮีลตันเป็นยังไงกันบ้าง?"

"มันอธิบายยากนะ ฉันรู้สึกว่าช่วงนี้เขากำลังหลอกให้ฉันตายใจ" เวอเรียนตอบ

เซรีนเดา "เพราะเขาเหนื่อยจากการดูแลลูกค้ารึเปล่า?"

"นั่นก็เป็นเหตุผลหนึ่ง แต่ฉันก็ไม่สบายใจอยู่ดี เซรีน หรือว่าเขาคิดว่าฉันไม่น่าสนใจอีกแล้ว?"

เวอเรียนไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องความรัก เซรีนก็เหมือนกัน พวกเธอดูเหมือนนักเรียนประถมสองคนกำลังปรึกษากันเรื่องความสัมพันธ์ มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเธอจะมาคุยกันเรื่องนี้

เซรีนเหลือบมองหน้าอกเวอเรียน "น่าสนใจเหรอ...หรือฮีลตันจะชอบสาวอกอึ๋ม?"

เวอเรียนไม่อยากพูดต่อ

เวอเรียนสำลักบะหมี่ เธอไอจนหน้าแดง

เซรีนรีบส่งกระดาษทิชชู่ให้เธอ "เป็นอะไรรึเปล่า?"

เวอเรียนตอบพลางหัวเราะ "เธออย่าพูดตรงเกินไปได้ไหม?"

เซรีนคิดสักพักแล้วพูด "ผู้ชายส่วนมากชอบผู้หญิงอกอึ๋ม เอวบาง และขายาว แต่ผู้ชายอย่างฮีลตันจะชอบผู้หญิงธรรมดาเหรอ?"

หลังจากกินเสร็จแล้ว พวกเธอก็ไปซื้อของต่อ

เซรีนหยุดเดินเมื่อพวกเธอมาถึงร้านขายชุดชั้นในบนชั้นสอง เธอมองเวอเรียนด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

เวอเรียนถามอย่างสงสัย "มีอะไรเหรอ?"

เมื่อกลับมาถึงบ้าน เธอรีบซักชุดชั้นในที่เพิ่งซื้อมาใหม่ แล้วเป่าให้แห้ง

หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอมองชุดชั้นใน กำลังคิดว่าเธอควรใส่มัน แล้วรอฮีลตันกลับมา

เธอนอนอยู่บนเตียงเป็นเวลานานเมื่อนาฬิกาชี้ที่เลข 9 เธอได้ยินเสียงรถเข้ามาในโรงจอดรถ

ฮีลตันกลับมาแล้ว

เธอรีบเข้าไปในห้องน้ำแล้วใส่ชุดชั้นใน

หลังจากใส่เสร็จแล้ว เธอใช้ผ้าเช็ดตัวพันรอบตัว แล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ ฮีลตันอยู่ในห้องแล้ว

"คุณกลับมาแล้ว"

ฮีลตันพยักหน้า เขามองน้ำที่หยดลงมาจากผมของเธอ "คุณเพิ่งอาบน้ำเสร็จเหรอ?"

"ใช่ คุณก็อยากอาบน้ำเหรอ?" เธอถาม

"ใช่"

เธอถอนหายใจ แล้วฮีลตันก็เข้าไปในห้องน้ำ

เมื่อฟังเสียงน้ำที่กำลังไหลในห้องน้ำ เธอยิ่งประหม่ามากขึ้น เมื่อเธอนั่งอยู่บนเตียง

เธอควรจะทำอะไรหลังจากนี้?

เธอควรจะถอดผ้าเช็ดตัวแล้วกระพริบตาให้เขาไหม?

เธอพยายามจินตนาการฉาก...มันจะมากเกินไปแล้ว

เธอตัดสินใจที่จะทำแบบอื่น

แล้วถ้านั่งข้างเขา จับมือเขาแล้วดึงมือเขาเข้ามาใต้ผ้าเช็ดตัวล่ะ?

เธอรีบส่ายหน้าทันที