เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 317

เมื่อเซรีนรับสายเวอเรียน เธอเพิ่งเลิกงานที่โรงพยาบาล

"ว่าไง เวอเรียน"

เวอเรียนพูดเสียงเบาผ่านโทรโศัพท์ "ตอนนี้เธอว่างรึเปล่า เซรีน?"

"ฉันเพิ่งเลิกงานที่โรงพยาบาล มีอะไรรึเปล่า? นี่เธอร้องไห้เหรอ?"

"เปล่า ฉันอารมณ์ไม่ดี เธอมาอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม?"

หลังจากยี่สิบนาทีผ่านไป เซรีนก็มาถึงที่สวนสาธารณะ เธอเห็นว่าเวอเรียนนั่งอยู่บนม้านั่ง ดูเหม่อลอยและไม่มีฃีวิตชีวา

"เวอเรียน?"

เซรีนรีบไปอยู่ข้างเธอแล้วถาม "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมจู่ ๆ ก็อารมณ์ไม่ดีขึ้นมาล่ะ? ทะเลาะกับฮีลตันมาเหรอ? ฉันจะโทรหาเขาและให้เขามา..."

เวอเรียนหยุดเธอทันที เมื่อได้ยินว่าเซรีนจะโทรหาฮีลตัน "ไม่ต้องหรอก ฉันไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ทะเลาะกับฮีลตันหรอก"

"แล้ว เกิดอะไรขึ้นกับเธอล่ะ?"

เวอเรียนฝืนยิ้มแล้วพูดโกหก "ฉัน...ฉันคิดถึงลูกที่สูญเสียไปตอนทำแท้ง ก็เลยรู้สึกเศร้า"

เซรีนปลอบเธอ "อย่าเศร้าไปเลย เธอยังมีลูกกับฮีลตันได้อีกนะ"

เวอเรียนพยักหน้า "มันก็จริง แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกแย่ ฉันอยากดื่ม"

เซรีนตาโตเมื่อได้ยินคำว่า 'ดื่ม' เธอพูด "ก็ได้ พ่อแม่ฉันก็เคยห้ามฉันไม่ให้ไปร้านเหล้าตั้งแต่ยังเด็ก ฉันก็อยากมีประสบการณ์ในที่แบบนั้นบ้าง! ก็แค่ไป ดื่ม ใช่ไหมล่ะ? ฉันจะดื่มเป็นเพื่อนเธอเพื่อลืมเรื่องนี้เอง!"

ที่ แชลโลว์ บาร์

เวอเรียนกับเซรีนเลือกร้านที่ดูธรรมดา

ภายในร้านออกแบบได้อย่างมีศิลปะ

หลังจากทั้งสองคนเลือกที่นั่งข้างหน้าต่างแล้ว พนักงานเสริฟก็ส่งรายการเครื่องดื่มให้พวกเธอ

"คุณสุภาพสตรีคนสวยจะสั่งเครื่องดื่มอะไรดีครับ?"

เวอเรียนจำได้ว่ามีเครื่องดื่มที่เรียกว่า 'ลอง ไอแลนด์' ที่ร้านนี้ และรสชาติก็ไม่เลว มันค่อนข้างแรงแต่เธอก็อยากจะลองดื่ม มันคงจะดีถ้าเธอเมาและลืมความรู้สึกนั้นไป

"คุณมี ลอง ไอแลนด์ ไหมคะ?"

"มีครับ ลอง ไอแลนด์หนึ่งแก้วใช่ไหมครับ?"

"ใช่ค่ะ"

เซรีนดูรายการเครื่องดื่มแล้วยิ้มให้พนักงานเสิร์ฟ "ฉันขอ แคลิฟอร์เนีย เลมอเนดค่ะ"

"ได้ครับ กรุณารอสักครู่นะครับ"

หลังจาก ลอง ไอแลนด์ และ แคลิฟอร์เนีย เลมอนเนด มาเสิร์ฟแล้ว ทั้งสองสาวก็ชนแก้วกัน

แม้ว่าเวอเรียนจะคออ่อน แต่เซรีนนั้นแย่กว่า

แค่ดื่มค็อกเทลสองแก้ว เซรีนก็เมาและ ฟุบลงบนโต๊ะ เธอหัวเราะเหมือนคนบ้า

สติของเวอเรียนเริ่มพร่ามัว เธอเมาง่ายเพราะความกดดัน หรือบางทีเพราะเธอดื่มหนักโดยไม่รู้ตัว เธอรู้สึกหนักและมึนศีรษะ ก่อนจะฟุบลงบนโต๊ะพร้อมกับเซรีน

บรรยากาศในร้าน เคลียร์ บาร์ นั้นเงียบ เหมาะสำหรับการมาพูดคุยและผ่อนคลาย เครื่องทำความร้อนตั้งค่าให้รู้สึกอุ่นสบาย มันจึงง่ายที่จะรู้สึกอยากนอน

เวอเรียนถูจมูกกับแขนของเธอ เธอหัวเราะอย่างขมขื่นและพึมพำ "เซรีน เธอรู้ไหม...ฉันเสียใจมาก...?"

"ห้ะ? ทำไมเธอถึงเสียใจล่ะ?"

น้ำตาของเวอเรียนไหลลงมา "ฉันไม่เคยคิดเลย ว่าฉันจะเป็นลูกสาวแท้ ๆ... ของ เจมส์ ฟัดด์ แล้วฉันจะสู้หน้าฮีลตันได้ยังไง?"

"หา? เธอพูดอะไรนะ...เวอเรียน?"

เวอเรียนไม่อยากจะพูดต่อ เธอไม่แน่ใจว่าได้ยินคำถามของเซรีนหรือเปล่า หรือเพราะเธอไม่อยากให้มันซับซ้อน เธอหยิบเหล้าบนโต๊ะมาดื่มไปครึ่งขวด เธอฟุบลงไปบนโต๊ะ ใบหน้าของเธอแดง แล้วเธอก็หลั่งน้ำตาออกมาอีก

เซรีนปรบมือ และหัวเราะคึกคักเหมือนคนบ้าเมื่อเธอชม "เวอเรียน เธอดื่มได้เยอะเลย"

ที่เคาน์เตอร์บาร์ในร้าน เคลียร์ บาร์

ยานิสั่งบรั่นดีแล้วจิบเล็กน้อย

เขาประคองเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งกำลังล้วงโทรศัพท์ แซมมี่โทรเข้ามา

"ว่าไง แซมมี่"

"คุณ...เมื่อไหร่คุณจะกลับบ้าน? ฉันฝึกทำอาหารกับป้าเย็น ตอนนี้ทำเสร็จแล้ว กำลังรอคุณกลับบ้านมาชิม"

ยานิตกใจ และเมื่อเขามองไปที่หน้าต่าง

ตอนนี้ท้องฟ้ามืดแล้ว

เพราะแบบนี้แซมมี่ถึงได้โทรหาเขา

"ผมกำลังจะกลับแล้ว"

เวอเรียนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา พยายามคว้าโทรศัพท์ของเขา "หืม...ฉันได้ยินเสียงผู้หญิง...คุณกำลังพูดกับใครอยู่...คุณมีผู้หญิงคนอื่นนอกจากฉันเหรอ?"

เวอเรียนบ่นเมื่อเธอมองไปที่ 'ฮีลตัน'

ลูซี่ที่อยู่ปลายสายก็ได้ยินเสียงของผู้หญิง เช่นกัน หัวใจของเธอเต้นรัว ใบหน้าของเธอซีดเมื่อได้ยินเสียงของผู้หญิง โทรศัพท์แทบหลุดออกจากมือของเธอ

ยานิกำลังอยู่กับผู้หญิงคนอื่น

เมื่อยานิกำลังจะอธิบายกับเธอ แซมมี่ก็วางสายไปแล้ว

ยานิมองเวอเรียนอย่างสิ้นหวังและพูดไม่ออก

นี่คงจะเป็นเวรกรรมสินะ?

เขาเคยใช้เวอเรียนเพื่อแก้แค้นฮีลตันมาก่อน แต่ตอนนี้ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะมาแก้แค้นคืน เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงคนนี้จะจงใจทำแบบนั้น

"ตื่นสิ เวอเรียน"

ยานิจับแขนเธอแล้วเขย่า

เวอเรียนพึมพำ "อย่าเขย่าฉันสิ ฉันอยากจะอ้วก...แหวะ..."