เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 374

ณ โรงงานในเขตชานเมืองด้านตะวันออก น้ำมันและแป้งถูกวางอยู่ไปทั่วพื้นที่ในขณะที่เวอเรียนเริ่มตื่นตระหนก

ด้วยอารมณ์บ้าคลั่งของจีนในตอนนี้ บางทีเธออาจจะอยากตายไปพร้อมกับคนอื่น ๆ...

ชายชุดดำที่มีใบหน้าเฉยชาเอาปืนจ่อที่หน้าผากของเวอเรียน

จีนนั่งอยู่ที่นั่น รอให้ฮีลตัลและยานเดลมาถึงที่ตายอย่างมั่นใจ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ประตูโรงงานก็ถูกเตะให้เปิดออก

ในโรงงานที่มีแสงสลัว มีแสงเจิดจ้าส่องเข้ามา

เวอเรียนหรี่ตาของเธอ มองดูชายร่างสูงและแข็งแรงสองคนก้าวฝ่าแสงเข้ามา

ฮีลตันกับพี่ชายของเธอมาช่วยเธอ…

อย่างไรก็ตาม เวอเรียนไม่ตื่นเต้นดีใจ แต่เธอกลับรู้สึกกังวลอย่างมาก

จีนต้องเตรียมตัว และยึดพื้นที่โดยรอบไว้แล้ว รอคอยอย่างมั่นใจเพื่อให้พวกเขาเดินเข้ามาติดกับของเธอ

ปากกระบอกปืนโลหะที่วางอยู่บนหน้าผากของเธอนั้นเยือกเย็นและแข็งมาก เธอกลัวมัน แต่ยิ่งกว่านั้นเธอกลัวว่ายานเดล และฮีลตันจะตายอย่างเปล่าประโยชน์มากกว่า

“เรนนี่!”

ในขณะที่ฮีลตันก้าวเข้ามา จีนก็ถือมีดสั้น และชี้ไปที่ใบหน้าของเวอเรียน

เธอขู่เขาว่า “ถ้าแกกล้าก้าวเข้ามาอีกก้าวหนึ่ง ฉันอาจจะทิ้งรอยไว้บนหน้าของมันด้วยมีดในมือของฉัน”

"แกกล้างั้นเหรอ?!"

ดวงตาของฮีลตันเต็มไปด้วยความโกรธ ความรู้สึกที่ถูกคุกคามด้วยจุดอ่อนของเขานั้นน่าอึดอัดอย่างมาก

จีนเยาะเย้ย และยั่วยุพวกเขา “งั้นแกก็ลองวัดดวงของแกดู”

ฮีลตันกัดฟันแน่น หมัดของเขากำแน่นจนได้ยินเสียงข้อนิ้วของเขาดังกร๊อบ และพวกมันเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด

จีนจงใจเลื่อนมีดสั้นไปที่ใบหน้าของเวอเรียนเบา ๆ เพื่อขู่ ฮีลตันกับยานเดล

“ใบหน้าเล็ก ๆ นี้ช่างงดงาม และอ่อนโยนเหลือเกิน ถ้าฉันทิ้งรอยแผลเป็นไว้ มันก็จะดูไม่ดี แต่...มันทำให้ฉันนึกถึงอีสารเลวยานิสนั่นทุกครั้งที่ฉันมองมัน!”

จีนโกรธจัด และมีดก็กรีดลึกเข้าไปที่หน้าของเวอเรียน!

“อ๊าก!” เวอเรียนส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด และหลับตาปี๋!

มีดสั้นทิ้งรอยลึกเป็นแนวยาวบนใบหน้าของเธอ!

ทั่วตัวของฮีลตันเต็มไปด้วย ความดุร้ายและความโกรธ เส้นเลือดที่ขมับของเขาปูดออกมา ในขณะที่เขารู้สึกว่าตัวเองสูญเสียการควบคุม และต้องการที่จะพุ่งเข้าไป ยานเดลก็คว้าตัวเขาไว้ทันที "ใจเย็น ๆ!"

ดวงตาของฮีลตันเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ และเขากัดฟันอย่างหนักจ้องไปที่เธอ "จีน! หยุดเดี๋ยวนี้นะโว้ย!"

มือและเท้าของผู้หญิงของเขาถูกมัดราวกับว่าเธอเป็นหุ่นเชิด ปืนจ่ออยู่ที่หน้าผากของเธอ และใบหน้าของเธอก็ถูกมีดสั้นคมบาดลึก เลือดไหลออกมาและหยดลงบนคอเสื้อของเวอเรียน เมื่อเห็นคอเสื้อที่เปียกของเธอ ฮีลตีนก็เหงื่อแตก

เขาอยากจะทุบร่างของจีนให้เป็นชิ้น ๆ แต่ในตอนนี้ เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวใด ๆ ได้ เขาถูกเธอควบคุมอย่างเดียว!

เวอเรียนรู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก น้ำตาของเธอไหลออกมา หัวใจของฮีลตันสั่นอย่างรุนแรง ดูเหมือนราวกับว่ามีดไม่ได้ทำร้ายใบหน้าของเวอเรียน แต่เหมือนมันแทงเข้าหัวใจของเขาอย่างรุนแรงมากกว่า

จีนลูบมีดไปที่ใบหน้าที่บาดเจ็บของเวอเรียน และมองดูสีหน้าที่โกรธแค้นของฮีลตันอย่างเยาะเย้ย “ทำไม? แกรู้สึกสงสารเธองั้นหรือ? ใบหน้าของเธอจะเสียหายถ้าฉันกรีดอีกสักสองครั้ง… จึ๊ ช่างเป็นใบหน้าที่สวยงามจริง ๆ ตอนนี้มันน่าเกลียดมากมีเลือดเต็มไปหมด”

ยานเดลพูดอย่างเย็นชาว่า “จีน ถ้าเธอต้องการแก้แค้น เธอสามารถเอาคืนกับฉันได้ ฉันเป็นคนวางแผนต่อต้านตระกูลโซอัน มันไม่เกี่ยวอะไรกับเรนนี่! ปล่อยเธอไป แล้วเอาฉันไปเป็นตัวประกัน! ฉันจะพาเธอออกจากเซาท์ ซิตี้!”

"ยานเดล โซอัน แกนี้สมกับเป็นนักธุรกิจจริง ๆ แกคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่งั้นเรอะ! แกจะยอมเป็นตัวประกันของฉันงั้นเหรอ? ฮึ่ม โยนเงิน 50 ล้านเหรียญออกมา!"

ยานเดลโยนกล่องสีเงินที่เขานำมาด้วยออกมา

จีนตะโกนสั่งคนที่เธอจ้างมาข้าง ๆ เธอว่า “ไปเปิด และเชคดูสิ!”

คน ๆ นั้นเปิดกล่อง และยืนยันว่าทุกอย่างเป็นไปตามที่เธอขอ

ฮีลตันก้าวถอยหลัง และกางแขนของเขาออก เขาไม่ได้ขัดขืน และพูดราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ยิงฉัน"

"ฮีลตัน...! คุณออกไปเร็วเข้า! อย่าไปฟังเธอ! ออกไปเดี๋ยวนี้! ได้โปรด... ฮีลตัน... คุณควรจะออกไปเดี๋ยวนี้... ได้โปรด..."

เวอเรียนร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เลือดและน้ำตาปนกันบนใบหน้าของเธอ เธอดูกระอักกระอ่วนอย่างมาก

ปืนของจีนชี้ไปที่ฮีลตัน

ฮีลตันมีใบหน้าที่อ่อนโยน และเหลือบไปมองที่เวอเรียน เขาพูดว่า "ถึงแม้เราจะไม่มีใครรอดไปได้ในวันนี้ แต่มันก็ดีที่ได้ตายพร้อมกับคุณ"

เวอเรียนระเบิดร้องไห้ และกรีดร้องออกมาสุดเสียง "ไม่... ออกไปเดี๋ยวนี้... พี่... พาเขาออกไปเดี๋ยวนี้! ฮีลตัน ออกไปเดี๋ยวนี้... ฉันขอร้อง ได้โปรดออกไปเดี๋ยวนี้!"

ดูเหมือนจีนจะพอใจกับฉากนี้อย่างมาก

จีนดึงผมของเวอเรียน และพูดที่หูของเธอว่า “ถ้าฉันยิงปืน สามีของแกจะตาย หัวใจของแกก็จะเจ็บปวดใช่ไหม? ฉันอยากให้แกลิ้มรสความรู้สึกสูญเสียสามีของแกเหมือนกัน!”

"ไม่... ไม่! จีน ฉันขอร้องคุณ... ปล่อยเขาไป... เขาไม่ใช่คนของตระกูลโซอัน หรือตระกูลกันท์! คุณไม่ควรโกรธแค้นเขา"

“แต่เขาแต่งงานกับแก! เขาร่วมมือกับยานเดลส่งฌอนไปที่สถานีตำรวจเพื่อปกป้องแก! ชีวิตของฌอนพังพินาศ! แบบนั้น ฉันจะปล่อยเขาไปได้อย่างไร?!”

“เธอกำลังบอกว่าที่เธอทำทั้งหมดนี้เพื่อฌอน แต่ฌอนยังมีชีวิตอยู่ ตราบใดที่เขาเลิกยา และออกจากการพักฟื้น เขาก็สามารถมีชีวิตที่ดีได้ แต่เธอ ถ้าเธอยังหมกมุ่นอยู่อย่างนั้น เธอจะสูญเสียทุกอย่าง!"

“ยานเดล หุบปาก!”

จีนชี้ปืนไปทางยานเดล กับฮีลตันด้วยความกระวนกระวายใจ “แกรู้อะไรไหม?! ถ้าเอริคหย่ากับฉัน ฉันก็จะไม่เหลืออะไรเลย! ฉันไม่อยากกลับไปสู่วันเก่า ๆ และวันที่แย่ ๆ ของฉัน แกไม่เข้าใจ ฉันเต้นในคลับ และมักจะถูกคนอื่นดูถูกอยู่เสมอ ถ้าไม่ได้อยู่กับตะกูลโซอัน ฌอนจะถูกคนอื่นเรียกว่าไอ้ลูกไม่มีพ่อ! พวกแกทำให้เอริคหย่ากับฉัน! ฉันจะฆ่าแก!"

ปัง!

เสียงปืนที่เสียดหู และแหลมคมดังขึ้น!

จีนยิงเข้าไปที่หน้าอกของฮีลตันอย่างกะทันหัน!