เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 496

เวอเรียนกลับไปที่ห้องของเธอหลังจากที่ เจลลี่ บีนเข้านอนไปกับซีลีน

ไม่นานหลังจากนั้น เวอเรียนก็ได้รับวิดีโอคอลเมื่อเธอกลับมาที่ห้อง ฮีลตันกำลังโทรหาเธอ

เวอเรียนรีบวิ่งไปที่เตียงอย่างกระวนกระวายก่อนจะกดรับสาย

สิ่งแรกที่ฮีลตันถามหลังจากที่สายเชื่อมต่อคือ "วันนี้มีแขกไปที่บ้านหรือเปล่า?"

เวอเรียนพยายามทำตัวสุขุมโดยพูดว่า “คุณฟัดด์ ครั้งหน้าถ้าคุณคิดจะเซอร์ไพรส์ฉันแบบนี้ คุณช่วยบอกฉันก่อนได้ไหม? พี่ชายกับแม่ของฉันมาหา แม้แต่ซีลีนก็มาที่นี่ด้วย ตอนนี้ เจลลี่ บีนถึงกับเรียกซีลีนว่าแม่ทูนหัวแล้ว เธอยังเอาหมอนใบน้อยของเธอไปนอนกับซีลีนด้วย

“มันก็จะไม่ใช่เซอร์ไพรส์สิ ถ้าผมบอกคุณก่อนหน้านี้ ใช่ไหม?”

เวอเรียนเหลือบไปมองที่หน้าต่างของฮีลตัน และสังเกตเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลากลางวัน เธอจึงถามว่า “ที่นั่นกี่โมงแล้ว?”

“ประมาณแปดโมงเช้า”

เวอเรียนสังเกตเห็นว่าเขายังคงสวมชุดนอนอยู่ และยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้า เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งล้างหน้าล้างตามา ดังนั้นเธอจึงถามว่า “คุณไม่รีบไปกินข้าวเช้าก่อนที่คุณจะออกไปทำงานเหรอ?”

ฮีลตันมองดูเวลา และพูดด้วยน้ำเสียงปกติว่า “ผมไม่รีบ ผมยังคุยกับคุณได้อีกครึ่งชั่วโมง”

เวอเรียนเอนหลังลงบนหมอนในขณะที่เธอรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เธอพูดว่า “แต่ฉันเหนื่อยนิดหน่อย”

“ไปนอนก่อนเถอะ.. ผมจะดูคุณนอน”

เวอเรียนยิ้ม เธอรู้สึกสบายใจเพราะผ่านหน้าจอ เธอรู้สึกเหมือนว่าเขาอยู่ข้าง ๆ เธอจริง ๆ และความรู้สึกนั้นปลอดภัยมากกว่าสิ่งอื่นใด

เวอเรียนหลับตาลง และพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยล้าว่า “ฮีลตัน คุณจะกลับมาเมื่อไร?”

“มาดามฟัดด์ ผมเพิ่งมาที่นี่หนึ่งวันเองนะ”

เวอเรียนถอนหายใจในขณะที่เธอพูดในขณะที่กำลังกำโทรศัพท์ของเธอไว้ “แต่ฉันรู้สึกเหมือนคุณจากไปนานแล้ว”

“ผมจะกลับไปในอีกสี่วัน”

"โอเค…"

พวกเขาไม่ได้พูดคุยอะไรกันเป็นพิเศษจนกระทั่งเวอเรียนเผลอหลับไปในขณะที่เธอกำลังกำโทรศัพท์ของเธอไว้ หัวใจของฮีลตันรู้สึกอบอุ่นเมื่อเขาจ้องไปที่ว่าเธอนอนหลับสนิทเพียงใด

ฮีลตันยังคงวีดิโอคอลต่อไปเนื่องจากมันยังไม่เก้าโมง และเขาก็ต้องการได้ยินเสียงหายใจของเธอ

เขารอจนกระทั่งเวอเรียนพลิกตัวกลับมา และกดปุ่มวางสายโดยไม่ตั้งใจ ก่อนที่วิดีโอคอลจะจบลงอย่างกะทันหัน

…

…

ท้องของเวอเรียนไม่เจ็บอีกต่อไปแล้ว เมื่อพวกเขามาถึงที่โรงพยาบาล

หมอพูดว่า “มันเป็นเรื่องปกติสำหรับหญิงตั้งครรภ์ที่จะมีอาการเหล่านี้เพราะใกล้ถึงวันครบกำหนดคลอดของเธอแล้ว เธอจะต้องรู้สึกเจ็บท้องในช่วงสองสามวันนี้ และหากคุณกังวลเกี่ยวกับเธอ เธอสามารถนอนอยู่ในโรงพยาบาลได้ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป”

ยานิสมองไปที่เวอเรียนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงในขณะที่เธอพูดว่า “รีอาน่า ทำไมลูกไม่อยู่ที่โรงพยาบาลกันซะเลย เนื่องจากลูกไม่รู้ว่าลูกจะคลอดวันไหน”

อย่างไรก็ตาม เวอเรียนไม่ชอบอยู่ที่โรงพยาบาล และถ้าเธออยู่ ครอบครัวของเธอจะต้องอยู่กับเธอด้วย แม้ว่าพวกเขาจะเปลี่ยนกะกันเฝ้า มันจะไม่สะดวกอย่าง

มากสำหรับพวกเขา และเวอเรียนก็จะรู้สึกไม่ดี

“แม่กลับบ้านกันเถอะ อีกอย่าง ฉันยังมีเวลาเหลืออีกสิบสี่วัน”

หมอกล่าวว่า “เธอมีเวลาเหลือพอสมควรก่อนถึงกำหนดคลอด และโดยปกติผู้หญิงตั้งครรภ์จะเข้าโรงพยาบาลสามวันก่อนถึงกำหนดคลอด บางคนจะเข้าโรงพยาบาลก่อนหนึ่งสัปดาห์ แต่ไม่ค่อยจะมีสองสัปดาห์ก่อนกำหนดคลอดหรอก”

ในท้ายที่สุด เวอเรียนก็กลับบ้าน แต่เธอก็กังวลอย่างมาก

เมื่อเธออยู่เหลือเวลาสิบวันก่อนถึงกำหนดคลอด น้ำคร่ำของเธอก็แตกในเช้าวันที่ฮีลตันนั่งเครื่องกลับบ้าน