เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 540

เมื่อพวกเขากลับมาถึงบ้านในเวลากลางดึก ใช้เวลาไม่นานเวอเรียนก็รู้สึกง่วงอีกครั้ง ขณะที่นอนอยู่ในวงแขนของฮีลตัน

อย่างไรก็ตามมันดูเหมือนมาดามฟัดด์ไม่ลืมที่จะถามฮีลตัน “ฮีลตัน ถ้างั้นคุณเป็นเพลย์บอยหรือเปล่า?”

ฮีลตันตอบกลับด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “มาดามฟัดด์ คุณกำลังถามผู้ชายที่เคยอยู่ในความสัมพันธ์แค่ครั้งเดียวว่าเขาเป็นเพลย์บอยหรือเปล่าเหรอ? คุณไม่คิดว่าคำถามนั้นค่อนข้างจะไม่มีเหตุผลไปหน่อยเหรอ?”

เวอเรียนพึมพำ “มันไม่ได้ไม่มีเหตุผล”

ชายหนุ่มก้มลงจูบหน้าผากของเธอ ขณะกระซิบ “มาดามฟัดด์ คุณควรคิดว่าคุณฟัดด์เป็นชายหนุ่มที่บริสุทธิ์และจงรักภักดีนะ”

เวอเรียนไร้ซึ่งคำพูด

บริสุทธิ์? บริสุทธิ์… ฮีลตันเคยบริสุทธิ์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

เวอเรียนเหนื่อยมากจนรู้สึกว่าเปลือกตาของเธอหนักเกินกว่าจะเปิดออก ดังนั้นฮีลตันจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเธอ

…

ฮีลตันลุกออกจากเตียงด้วยท่าทางผ่อนคลายในเช้าวันถัดมา อย่างไรก็ตามเวอเรียนยังคงนอนอยู่บนเตียงปฏิเสธที่จะตื่นขึ้นมา

ฮีลตันนั่งถัดจากเธอก่อนจะลูบหลังของเธอผ่านผ้าห่ม พลางพูด “วันนี้ไปเยี่ยมยานิด้วยกันนะ”

เวอเรียนมีสีหน้าขมขื่นขณะที่เธอโอดครวญ “ยานิเป็นคนไม่ดี ฉันไม่อยากพบเขา เพราะงั้นคุณไปหาเขาคนเดียวนะ โอเคไหม?”

ฮีลตันพูดไม่ออก

…

เวอเรียนกำลังช่วย เจลลี่ บีนปลอกเปลือกไข่ที่โต๊ะกินข้าวตอนกำลังกินอาหารเช้า เหมือนที่ทำปกติ เธอเอาไข่ขาวให้เจลลี่ บีน ส่วนเธอกินไข่แดง

เวอเรียนถามฮีลตัน “หลังจากนี้คุณจะไปเยี่ยมยานิจริง ๆ เหรอ?”

“ครับ”

“ฉันไม่ไป โอเค อีกอย่างยังไงฉันก็ไม่ได้สนิทกับเขาด้วย”

ฮีลตันไม่ได้บังคับเธอ เขาดีใจมากกว่าที่เธอไม่สนใจผู้ชายคนอื่น ดังนั้นเขาจึงยิ่งกว่าเต็มใจที่จะอนุญาตให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ

“โอ้ นั่นก็ถูก แล้วคุณได้เรื่องอะไรของแซมบ้างไหม เพราะคุณให้คนตามหาเธอนี่?”

ฮีลตันเลิกคิ้วเล็กน้อยขณะตอบ “ตอนนี้ยังไม่มีอะไร อย่างไรก็ตามผมได้ให้คุชส่งคนไปหาแซมที่บ้านเก่าของเธอ ผมน่าจะได้ข้อมูลเกี่ยวกับเธอในไม่ช้านี้”

เวอเรียนงงงวยขณะพูด “แซมคนที่คุณพูดถึงไม่ใช่… แซมคนที่เป็นน้องสาวที่ชื่อ ลูซี่เหรอ? อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ตอนนั้นที่ทั้งคุณและยานิต่างก็สนิทกับแซม ทำไมเธอไม่บอกพวกคุณว่าเธอมีน้องสาวฝาแฝด?”

“ผมยังคงตรวจสอบมันอยู่ อย่างไรก็ตามผมแน่ใจว่าเธอเป็นน้องสาว หรือแม้ว่าจะเป็นฝาแฝดหรืออย่างอื่น แต่พวกเขาก็ไม่เคยดูเหมือนกัน"

เวอเรียนพยักหน้าและถามอีก “ถ้าอย่างนั้น ถ้ายานิเจอว่าแซมตายไปนานแล้ว เขาจะยังคงขัดแข้งกับคุณอยู่ไหมคะ”

ฮีลตันหยุดมือที่กำลังถือส้อมและมีด ขณะหั่นแซนด์วิชไว้ จากนั้นเขาก็เงยหน้าและยิ้มให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาพลางพูด “หัวใจของผมถูกขึ้นเปิดขึ้นโดยคุณแล้ว และถึงแม้ว่ายานิจะขัดแย้งกับผม นั่นก็ไม่มีอำนาจที่เขาจะขัดแย้งกับผมมากเท่าไหร่อยู่ดี”

เวอเรียนพึมพำด้วยน้ำเสียงขมขื่น “แน่นอนว่าต้องเป็นอย่างนั้นแต่… จะเป็นยังไงถ้าบุคลิกที่สอง หรือสามของคุณถูกกระตุ้น และพวกเขาปรากฏตัวพวกเขาอีกครั้ง? ไม่ว่าอย่างไรทั้งเจลลี่ บีน และฉันจะต้องเป็นคนทุกข์ทรมานอยู่ดี”

ขณะที่ เจลลี่ บีนน้อยกำลังกินแฮมย่างอาหารโปรดของเธอ เธอบังเอิญได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ขณะเดียวกันนั้นเธอก็ถามด้วยสายตาเต็มไปด้วยความสงสัยจากดวงตากลมโตวาววับของเธอ “มอนตี้ บุคลิกที่หนึ่งหรือสองหมายความว่าอะไรคะ? พ่อรู้วิธีแปลงร่างเหรอคะ?”

ทั้งฮีลตันและเวอเรียนตกตะลึงก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง ขณะมองกันและกัน

เวอเรียนพูดว่า “ใช่จ้ะ พ่อของลูกจะแปลงร่างเหมือนอุลตร้าแมน เขาจะปกป้องเจลลี่ บีน น้องชายของลูก และแม่”

เจลลี่ บีนพูดอย่างตื่นเต้น ขณะที่มีตะเกียบสำหรับเด็กอยู่ในมือ “พ่อคะ โชว์ให้หนูดูหน่อยเร็ว ๆ เข้า!”

ฮีลตันลูบหัวของเจลลี่ บีน และพูด “พ่อจะแปลงร่างได้แค่ตอนที่พวกเราอยู่ในอัตราย พ่อไม่สามารถแปลงร่างภายใต้สถานการณ์ปกติได้”

เจลลี่ บีนกะพริบตาดวงโตของเธอ พลางพูดด้วยน้ำเสียงไร้เดียงสา "แม้ว่าพ่อจะไม่สามารถแปลงร่างเป็นอุลตร้าแมนได้ พ่อก็จะยังเป็นยักษ์ใหญ่ในใจหนู!"

ขณะที่ฮีลตันมองไปยังภรรยาและลูกสาวของเขา หัวใจของเขาก็อ่อนลง

เวอเรียนเหลือบมองฮีลตันและเขารู้อย่างเห็นได้ชัดว่าเธอหมายถึงอะไร ถึงอย่างนั้น… ดูเหมือนว่าวิลสันจะไม่ได้มีครอบครัวเลยจริง ๆ

ฮีลตันพูดว่า "เซรีน ถ้ามีเอกสารที่ต้องให้คนในครอบครัวเซ็น คุณสามารถเซ็นให้เขาได้เลย"

เซรีนอ้าปากกว้าง เธอดูเหมือนไม่เชื่อขณะที่เธอพูด "ฉัน? แต่วิลสันกับฉันยังไม่ได้แต่งงานกัน…"

"ไม่เป็นไรเลย ผมเชื่อว่าคุณเป็นภรรยาในใจของเขาแล้ว"

ในใจของเซรีนยุ่งเหยิง มันส่งเสียงดังหึ่ง ๆ และเธอไม่มีเรี่ยวแรงเหลือที่จะจดจ่อกับอย่างอื่นอีก

ทุกอย่างที่เธอต้องการคือ ให้วิลสันออกจากห้องฉุกเฉินอย่างปลอดภัย

เขาดูสบายดีทุกอย่าง เพราะอย่างนั้นอยู่ ๆ เขาก็เป็นลมไปได้อย่างไร?

หลังจากนั้นไม่นาน หัวหน้าแพทย์ก็เดินออกมาจากห้องฉุกเฉินพลางถอดแมสก์ออก

"ดร.จาร์เร็ตตอนนี้สบายดีแล้ว เขาถูกย้ายไปที่วอร์ดคนไข้แล้ว"

เซรีนงุนงงขณะถามว่า "แต่หมอคะ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงเป็นลมได้? ไม่พูดถึงว่ามันดูเหมือนค่อนข้างจะรุนแรง… เขาสบายดีแล้วจริง ๆ เหรอคะ?"

"กระเพาะของผู้ป่วยมีเลือดออก ดังนั้นเขาจึงหมดสติไปชั่วคราวโดยฉับพลัน อย่างไรก็ตามตราบเท่าที่เขาได้รับการรักษา เขาจะสบายดี"

เซรีนขมวดคิ้วแน่นขึ้นพลางพูด "อย่างไรก็ตาม ตัดสินตามอาการของเขาแล้วดูเหมือนจะรุนแรงกว่าแค่เลือดออกในกระเพาะอาหารทั่วไป…"

"เราได้ทำการทดสอบที่เราสามารถทำกับเขาแล้ว และด้วยความสัตย์จริง คนไข้เพียงมีเลือดออกในกระเพาะอาหารเล็กน้อยเท่านั้น"

เซรีนไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับมันอีกดังนั้นเธอจึงพยักหน้า ทั้งฮีลตันและเวอเรียนตามเซรีนเข้าไปในห้องของวิลสัน

วิลสันตื่นขึ้นมาแล้ว ริมฝีปากของเขาเป็นสีซีดและใบหน้าหล่อเหลาของเขาทั้งหมดเหมือนจะอยู่ในลักษณะที่ไม่ค่อยดี เขาค่อย ๆ ลุกขึ้นจากเตียงของเขา หลังจากสังเกตเห็นสายตาที่เป็นกังวลของเซรีน เขาก็โบกมือให้เธอ

“มานี่สิ เด็กน้อย”