เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 681
ตอนที่ยานิคบกับแซมในตอนนั้น พวกเขาเป็นเพียงแค่นักศึกษามหาวิทยาลัย ด้วยเหตุนั้น พวกเขาเลยไม่เคยทำอะไรที่อาจล้ำเส้นเลย
แต่ก่อนที่จะได้พบกับลูซี่ในช่วงสิบปี ยานิยอมรับว่าเขาเป็นคนที่แย่มากในตอนนั้น
เขาเหงามากและไม่คบใครจริง ๆ จัง ๆ เลย เขามักจะเป็นโสดมาโดยตลอด และเนื่องจากเขาเป็นผู้ชายที่ร่ำรวย จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะไม่ขาดคู่นอน
ลูซี่หัวเราะและพูดว่า “คุณเควน คุณอยากจะบอกฉันเรื่องความสัมพันธ์ก่อนหน้านี้ของคุณกับ ริเชล แซนด์, โคโค่ ซัมเมอร์, เฟย์ ซิมม่อน... และนางแบบ คนดังคนอื่น ๆ อีกไหม?”
ยานิพูดไม่ออก…
ยัยชั่วร้ายกวิน...ทำไมเธอถึงไม่ไปเป็นนักเขียนข่าวบันเทิงนะ!
เขายังจำคนพวกนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่กวินจำพวกเธอได้อย่างชัดเจน ไม่สำคัญที่เธอจำพวกเธอได้ แต่เธอบอกลูซี่ทั้งหมดเกี่ยวกับเรื่องนี้!
หวังว่ากวินจะไม่มาหายานิอีก ไม่อย่างนั้นเขาจะโยนเธอลงกลางทะเลทรายซาฮาร่าให้เธอเคี้ยวทรายไปเลย!
ยานิวางถ้วยลงอย่างลนลาน เนื่องจากเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกินอะไรลงได้อีก ในขณะที่เขารีบเข้าไปหาลูซี่ทันที เขานั่งลงข้างเธอ และกอดเธอ เขาบอกกับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงที่จริงใจอย่างมากว่า “ลูซี่ ผมจำผู้หญิงที่คุณพูดถึงก่อนหน้านี้ไม่ได้ด้วยซ้ำ ผมจำไม่ได้จริง ๆ”
ลูซี่ตอบด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างแปลกประหลาด “แน่ใจ” จากนั้นเธอก็มองตรงไปที่ยานิด้วยดวงตาเป็นประกาย เธอดูใจเย็นมากในขณะที่เธอยิ้ม และพูดต่อว่า “งั้นประธานเควนก็เป็นคนที่ขี้ลืมเนื่องจากจำนวนเรื่องดี ๆ ที่คุณทำมามากมายใช่ไหม?”
ยานิอยากจะตะโกนคำด่าออกมาแต่เขาหุบปากของตัวเองไว้ ด้วยเหตุผลที่ว่า เขาจะไม่ยอมรับความผิดของเขา ไม่ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไรก็ตาม
“ลูซี่ เรื่องพวกนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นในอดีต ผมไม่เคยไปยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นหลังจากเจอคุณเลยนะ”
โดยปกติแล้ว ยิ่งผู้ชายยิ่งพยายามอธิบายมากเท่าไหร่ ทุกอย่างก็จะยิ่งแย่ลง ตัวอย่างที่ดีที่สุดคือตอนนี้ที่ยานิกำลังพยายามแก้ตัวอยู่
ลูซี่พยักหน้า และตอบอย่างมั่นใจ “งั้นกวินก็ไม่ได้โกหกฉัน และดูเหมือนว่าเมื่อก่อนคุณจะมีประวัติเรื่องรัก ๆ ค่อนข้างเยอะ”
ยานิก่นด่าอยู่ในใจของเขา '...บ้าเอ้ย'
ลูซี่ทานอาหารของเธอเสร็จแล้ว เธอจึงยืนขึ้น และพูดว่า “ฉันอิ่มแล้ว คุณกินต่อเองนะ”
ยานิรีบเดินตามเธอไปทันที และพูดว่า “คุณอิ่มจากอาหาร หรือความโกรธ?”
"ฉันไม่ได้โกรธ"
ลูซี่เดินขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบน ในทางกลับกัน ยานิคว้าโทรศัพท์ของเขา และส่งข้อความที่โกรธจัดถึงกวิน
“อย่ามาให้ผมเห็นหน้าคุณอีก ไม่งั้นผมจะตัดลิ้นคุณทิ้งในครั้งหน้าที่เจอคุณ!”
กวินตอบอย่างเป็นกันเองว่า “การแก้แค้นเป็นอาหารที่จะกินให้อร่อยต้องรอให้มันเย็นซะก่อน”
ใครบอกให้เขาโกหกเธอในตอนนั้นล่ะ!
ในที่สุดกวินก็สามารถปลดปล่อยความผูกพันของเธอหลังจากที่เธอได้แก้แค้น
ยานิเดินขึ้นไปชั้นบน และเข้าไปในห้องนอน
ลูซี่กำลังยืนอยู่ริมหน้าต่าง ในขณะที่เธอชื่นชมทิวทัศน์ในขณะที่กำลังลูบท้องที่ยื่นออกมาเล็กน้อยของเธอ
ยานิเดินเข้าไปหาเธอด้วยความตั้งใจที่จะประจบประแจงเธอในขณะที่เขาพูด “วันนี้อากาศค่อนข้างดี คุณอยากจะออกไปเดินเล่นข้างนอกไหม? คุณหมอบอกว่าการออกกำลังกายอย่างพอเหมาะนั้นดีสำหรับสตรีมีครรภ์”
“ฉันเพิ่งกินข้าวมา และถ้าฉันออกไปเดินเล่นข้างนอกตอนนี้ ท้องของฉันก็จะยิ่งหย่อนคล้อยอ่ะสิ”
ยานิพูดไม่ออก
ยานิรู้สึกหมดความอดทนกับคำตอบที่ไม่เป็นมิตรของหญิงสาว แต่เขาก็รู้ว่าลูซี่รู้สึกอย่างไรในใจ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ลูซี่ ผมแค่ล้อเล่นกับผู้หญิงพวกนั้น”
ลูซี่ตอบด้วยน้ำเสียงเฉยเมยว่า “คุณรู้ไหม ประธานเควน คุณอาจจะพูดว่า 'โอ้ ผมแค่ล้อเล่นกับลูซี่' กับผู้หญิงคนอื่นในสักวันหนึ่ง”
ยานิพูดไม่ออกเลย
“คุณคือมาดามเควน สถานะของคุณแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่นอย่างสิ้นเชิง”
เมื่อลูซี่ลุกจากเตียง ใส่รองเท้าอยู่บ้าน แล้วเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นแหวนเพชรที่นิ้วนางของเธอผ่านเงาสะท้อนในกระจก
ลูซี่เอื้อมมือออกไป และจ้องเขม็งไปที่แหวนเพชรที่อยู่ตรงหน้าของเธอ
ยานิต้องเป็นคนที่สวมแหวนเพชรให้เธอในขณะที่เธอหลับอยู่
ลูซี่ฉีกยิ้มกว้างออกมาในขณะที่เธอยืนอยู่หน้ากระจก
หลังจากที่เธอล้างหน้าล้างตาเสร็จแล้ว ลูซี่ก็เดินลงมาชั้นล่าง และสังเกตเห็นยานิกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร
ลูซี่เดินเข้าไปหาเขา และถามว่า “คุณใส่แหวนเพชรนี้ให้ฉันเมื่อไหร่? ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าคุณใส่มันให้ฉัน”
ยานิจับมือบางเล็ก ๆ ของเธอในขณะที่เขาใช้นิ้วลูบแหวนเพชรที่นิ้วของเธอ และพูดว่า “ผมใส่มันให้คุณเมื่อเช้านี้ ผมไม่อยากปลุกคุณเพราะคุณนอนหลับสนิทมาก”
“คุณไปซื้ออันนี้มาเมื่อไหร่?”
“โอ้ ผมมีมันมาสักพักแล้ว แต่ฉันแค่ไม่เคยมีโอกาสได้ใส่มันให้คุณ ตอนที่ผมกำลังเตรียมงานแต่งงาน และกำลังวางแผนจะขอคุณแต่งงาน คุณก็จากผมไปแล้ว”
ลูซี่รู้สึกแย่เล็กน้อยจากคำพูดของเขาในขณะที่เธอพูดว่า “ฉันแต่งงานกับคุณในสถานการณ์ตอนนั้นไม่ได้ คุณรู้ใช่ไหม”
“ผมรู้ และผมก็ไม่โทษคุณ แต่ตอนนี้เราควรจะจดทะเบียนสมรสกันให้เร็วที่สุด ดีหรือไม่?”
ลูซี่หน้าแดงในขณะที่เธอลดสายตาลง และยัดขนมปังเข้าปากของเธอ เธอพึมพำด้วยท่าทางประหม่าเล็กน้อยว่า “แล้วแต่คุณเลย”
ยานิยิ้มในขณะที่เขาวางแขนบนหลังเก้าอี้ของเธอ ขยับเข้าไปใกล้เธอ และเขาพูดว่า “มาดาม เควน คุณเพิ่งตกลงแต่งงานกับผมงั้นหรือ?”
ลูซี่ฉีกขนมปังชิ้นหนึ่งแล้วยัดมันเข้าไปในปากของยานิทันที เขาควรจะหุบปากได้ถ้าเขากินอะไรเข้าไป
ชายหนุ่มมีสีหน้าอิ่มอกอิ่มใจ หลังจากที่เขาได้เปรียบเธอได้สำเร็จ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน