เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 684
หลังจากที่ยานิเข้ามาในห้องทำงานของเขา เขาก็สังเกตเห็นลูซี่นั่งอยู่ที่โซฟาดูอารมณ์ไม่ดี เธอไม่รู้สึกง่วงอีกต่อไป
ยานิเดินเข้าไปและนั่งลงข้าง ๆ เธออย่างลนลาน ในขณะที่เขากำลังจะเอื้อมมือออกไปกอดเธอ หญิงสาวก็ถอยห่างออกจากเขาทันที เธอไม่อยากให้เขากอดเธอ
เรื่องทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเขาจริง ๆ
ยานิระงับความโกรธของเขา และขยับเข้าไปใกล้ลูซี่ แต่ลูซี่ก็ขยับหนีออกไปบนโซฟาอีกครั้ง แต่ยานิก็ยังคงขยับเข้าไปใกล้เธอ เรื่องนี้ดำเนินไปอีกสัพักหนึ่งจนกระทั่งในที่สุดลูซี่ก็ไม่สามารถระงับความโกรธของเธอได้อีกต่อไป เธอหันไปมองเขาอย่างโกรธจัดด้วยดวงตาบ๊องแบ๊วของเธอ เธอพูดขึ้นมาว่า “ยานิ เควน วันนี้เพิ่งเป็นวันแต่งงานวันแรกของเรานะ”
ยานิตอบอย่างว่าง่ายว่า “ผมรู้”
วันนี้เป็นวันที่พวกเขาไปจดทะเบียนสมรสกัน แต่โคโค่ก็ปรากฏตัวขึ้น แค่ความคิดนี้เพียงอย่างเดียวก็ทำให้ลูซี่รู้สึกสับสนอย่างมาก เธอสงสัยว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นอีกไหม
ยิ่งลูซี่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอคิดผิดมากขึ้นเท่านั้น แม้แต่สายตาที่โกรธจัดของเธอก็เริ่มน้ำตาคลอ เธอพูดว่า “คุณคิดว่าหลังจากที่ได้จดทะเบียนสมรสในวันนี้ และทำให้ฉันท้องลูกของคุณ หมายความว่าคุณได้รับอนุญาตให้รังแกฉันยังไงก็ได้อย่างงั้นเหรอ?”
“ลูซี่ ผมจะคิดแบบนั้นได้อย่างไร? ลูซี่ เรื่องทั้งหมดที่เกี่ยวกับโคโค่เป็นเพียงแค่อุบัติเหตุ”
ลูซี่เย้ยหยันอย่างเย็นชา และพูดว่า “อุบัติเหตุงั้นเหรอ? อุบัติเหตุที่ทำให้คุณเห็นไฝที่หน้าอกของเธองั้นเหรอ? ทำไมคุณไม่บอกฉันว่ามันก็เป็นอุบัติเหตุที่คุณนอนกับเธอด้วยเลยล่ะ?”
ลูซี่ไม่เข้าใจข้อแก้ตัวของชายหนุ่ม และสิ่งนี้ทำให้เธอยิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก
ยานิอธิบายทันทีว่า “ผมไม่เคยนอนกับเธอเลย”
“ถ้าคุณไม่เคยนอนกับเธอ คุณจะไปเห็นไฝที่หน้าอกของเธอได้ยังไง?”
ยานิถอนหายใจ และจับที่ไหล่ของเธอ ให้ลูซี่มองมาที่เขาตรง ๆ ในขณะที่เขาพูด “ลูซี่ เธอเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียง และผมเคยเจอเธอเพียงครั้งเดียวระหว่างงานเลี้ยงดินเนอร์ ชุดที่เธอสวมเป็นชุดเดรสทรงต่ำ และร่องอกก็มองเห็นได้อย่างชัดเจนในชุดเดรสแบบนั้น ดังนั้น…"
ก่อนที่ชายหนุ่มจะอธิบายจบ ลูซี่ก็โวยวายขึ้นมาว่า “งั้นตอนนี้คุณจะบอกว่า คุณหยุดมองหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ ใช่ไหม?”
เธอไม่เคยรู้มาก่อนได้อย่างไรว่ายานิเป็นคนเลวขนาดนี้!
“... ลูซี่ คุณกล่าวหาผมผิด”
ลูซี่หันหน้าหนี ในขณะที่กอดอกของเธอโดยไม่สนใจเขา
ยานิมุ่ยปากของเขาในขณะที่เขาสังเกตเห็นว่าเธอโกรธแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงอุ้มหญิงสาวไว้ในอ้อมแขนของเขาทันที
ลูซี่ไม่คิดว่าจู่ ๆ ยานิจะอุ้มเธอ เธอจึงตะโกนด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ “เฮ้! คุณกำลังจะทำอะไร! วางฉันลงนะ!"
เป็นไปไม่ได้ที่ยานิจะฟังเธอ เพราะเขาเป็นคนไร้เหตุผลมาก ดังนั้นชายหนุ่มจึงอุ้มเธอไปที่ห้องพักในที่ทำงานของเขาทันที
ยานิวางเธอลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลหลังจากเข้ามาในห้อง ลูซี่นั่งที่ขอบเตียงในขณะที่ชายหนุ่มคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ
ลูซี่อยากจะลุกขึ้น และเดินหนีไป แต่ยานิกอดขาของเธอไว้ในขณะที่เขาพูด “ผมแค่สังเกตเห็นไฝที่หน้าอกของเธอก็เพราะคุณ”
ลูซี่ตกตะลึงเล็กน้อยในขณะที่พึมพำออกมา “มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?”
“ผมเพิ่งรู้จักโคโค่ตอนที่คุณเพิ่งหนีไปพีค แวลลี่”
ลูซี่ตอบว่า “โอ้ คุณกำลังพยายามจะบอกฉันว่าคุณตกหลุมรักคนอื่นทันทีที่ฉันจากไปงั้นเหรอ?”
ยานิพูดไม่ออก
ยานิลุกขึ้นและนั่งลงข้างลูซี่ ในขณะที่เขาพูดอย่างอดทนว่า “ผมคิดถึงคุณมากจริง ๆ ตอนที่คุณอยู่ที่พีค แวลลี่ แต่ผมหาคุณไม่เจอ และสิ่งเดียวที่ผมทำได้คือทำให้ตัวเองยุ่งกับงาน ผมไปงานเลี้ยงอาหารค่ำทุกที่เพราะผมไม่ต้องการปล่อยให้ตัวเองว่าง และเริ่มคิดถึงคุณทุกครั้งที่ผมว่าง”
หัวใจของลูซี่สั่นเล็กน้อยหลังจากฟังคำพูดของเขา และสีหน้าเคร่งขรึมของเธอก็เริ่มคลายลงเล็กน้อย
“เนื่องจากคุณคิดถึงฉันมาก แล้วทำไมคุณถึงไปเดตกับโคโค่ล่ะ?”
ลูซี่พูดไม่ออก
ยานิรู้สึกมีความสุขมากในขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เขาใช้นิ้วยาวบีบใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ และถามอย่างใจเย็นว่า “คุณไม่โกรธแล้วเหรอ?”
“ฉันจะทำอะไรได้ ต่อให้ฉันโกรธ? คุณก็ทำมันไปแล้ว นอกจากนี้ คุณก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอดีตได้”
ทันใดนั้น ยานิก็มองไปที่เธอด้วยสายตาจริงจัง และพูดว่า “ลูซี่ ถ้าผมเจอคุณเร็วกว่านี้ ผมจะไม่ลังเลเลยที่จะรักษาพรหมจรรย์ของผมเพื่อคุณ”
หัวใจของลูซี่เจ็บปวดเมื่อเธอรู้ว่าเขาโดดเดี่ยวเพียงใดในช่วงสิบปีที่ผ่านมาโดยไม่มีใครรักเขาในขณะที่เขาหมกมุ่นอยู่กับการตายของแซม เธอเอื้อมมือไปกอดคอของเขา และจูบเขาในขณะที่เธอพูดว่า “มันยังไม่สายเกินไปถ้าคุณเริ่มตอนนี้”
ยานิกอดเอวที่อวบเล็กน้อยจากการตั้งท้องของหญิงสาว เขาจูบเธอในขณะที่กระซิบกับเธอว่า “เราจะจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด แบบนั้นเราจะได้บอกทุกคนในนอร์ท ซิตี้ ได้ว่าตอนนี้ผมเป็นของคุณแล้ว ตกลงไหม?”
ลูซี่ปฏิเสธทันที “ไม่”
ยานิเลิกคิ้วขึ้น และถามด้วยความสงสัยว่า “ทำไม?”
“ตอนนี้ฉันท้องอยู่ และฉันไม่สามารถสวมชุดแต่งงานกับท้องของฉันได้ อดทนไว้จนกว่าลูกของเราจะคลอดออกมานะ”
ยานิถอนหายใจ และจับเธอนั่งบนตักของเขาในขณะที่กอดเธอ จากนั้นเขาก็ปัดผมยาวที่ยุ่งเหยิงของเธอด้วยมือใหญ่ของเขา และพูดในขณะที่หัวใจของเขาเจ็บปวดว่า “ทั้งหมดมันเป็นความผิดของผมเอง ผมขอโทษที่คุณต้องมาเจอเรื่องนี้ ถ้าผมไม่ใช่คนหัวแข็งเกินไป คุณคงไม่ได้มาแต่งงานกับผมตอนท้องแบบนี้”
ลูซี่เยาะหยัน และพูดว่า “ดีใจที่คุณรู้ว่าคุณเป็นคนหัวแข็ง”
ยานิหัวเราะ และพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณชอบที่ผมเป็นแบบนั้น”
ลูซี่พูดไม่ออก
ผู้ชายคนนี้เอาแต่คิดเรื่องที่เสื่อมทรามแบบนี้ได้อย่างไร!
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เล่ห์รัก ท่านประธาน