เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 721

รูบี้ที่กำลังถือระเบิดอยู่ในมือตกใจ เธอยืนตัวแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ท่าทีของเธอเริ่มเปลี่ยนไป

เบลนยืนสูบบุหรี่อยู่ไม่ไกล เขาเล่นกับไฟแช็กที่อยู่ในมือ เขาจุดไฟแช็กปล่อยให้มันสว่างและดับไปเอง

ชายหนุ่มสังเกตเธอด้วยดวงตาคมเข้ม เมื่อเขาจุดไปแช็ก

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รูบี้เริ่มกระวนกระวาย

พวกเขายืนห่างกันไม่ไกล รูบี้ยืนหันหลังให้เบลน เหงื่อไหลลงมาจากหน้าผากเมื่อเธอกำระเบิดไว้ในมือ เธอสูดลมหายใจเข้าแล้วหันมาเผชิญหน้ากับเขาอย่างใจเย็น

มันเป็นช่วงเวลาที่วิกฤต เธอยังคงวิงวอนเขา "ผู้บัญชาการเบลน คุณล้อฉันเล่นใช่ไหม? ตอนนี้ฉันกลัวไปหมดแล้วนะ!"

เบลนยิ้มบางที่มุมปาก เขาเดินเข้ามาหาเธอและจุดไฟแช็ก ทำให้เห็นใบหน้าของเธอในความมืด เขามองเธอด้วยสายตาขี้เล่น

เขาจับมือเธอและรู้สึกว่าพวกเขามือเย็นแค่ไหน เขาแหย่เธอ "ซอฟตี้ คุณขวัญอ่อนจังนะ"

รูบี้แอบกลอกตาแล้วคิดในใจ 'ใครจะไม่กลัวล่ะ ถ้ามีระเบิดที่ทำงานแล้วอยู่ในมือ? เบลนบ้าไปแล้ว!'

เบลนจุดไฟแช็กด้วยมืออีกข้าง เขาเดินเข้ามาใกล้รูบี้

ขนตาที่หนาของรูบี้สั่น "ผู้บัญชาการเบลน มันอันตรายนะ"

มันอันตรายมากที่เอาระเบิดกับไฟมาอยู่ใกล้กัน

ถึงจะเป็นแค่ประกายไฟ มันก็อาจทำลายที่แห่งนี้และเผาพวกเขาให้ไหม้เกรียม

เบลนยังมีอารมณ์มาแกล้งหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมกอด ในสถานการณ์อันตรายแบบนี้อีก หายากที่จะเห็นจิ้งจอกน้อยกลัวจนหน้าซีดขนาดนี้

คลิ๊ก

เปลวไฟหายไป

เบลนเข้ามาใกล้และหยิบระเบิดออกมาจากมือของเธอ เธอได้กลิ่นบุหรี่ เขาพูดใกล้หูเธอด้วยเสียงทุ้มต่ำและน่าดึงดูด "ผมแค่อยากแกล้งคุณแต่ดูเหมือนว่าคุณจะตกใจ แต่มันก็สนุกดีนะ ที่ได้เห็นด้านนี้ของคุณ"

รูบี้พูดไม่ออก

ริมฝีปากของเธอกระตุก เธอเริ่มโกรธ

แกล้งเล่นเหรอ? นี่มันเป็นการล้อเล่นเหรอ? ไฟแช็กกับระเบิดเนี่ยนะ?

เธอเกือบโดนเผาเชียวนะ!

มือของเธอสั่น

น้ำเสียงและสายตาของเบลน เหมือนจะบอกว่าเขาอยากขย้ำเหยื่อที่เขาเพิ่งจับมาได้

แม้ว่าเธอจะถูกฝึกให้เป็นสายลับมาอย่างดี แต่เธอก็ยังกลัวที่จะเผชิญหน้ากับความตาย และเธอยังเป็นแค่เด็กผู้หญิงอายุสิบแปดปี

เขากุมมือเธอ

รูบี้ถอนหายใจ เธอบอกเขาเสียงเศร้า "ผู้บัญชาการเบลน อย่าแกล้งฉันแบบนี้อีกเลยนะ คุณทำให้คนอื่นกลัวแทบตาย"

เบลนหัวเราะเบา ๆ "ก็ได้ ผมจะไม่ทำให้คุณกลัวอีกแล้ว"

ในตอนกลางคืน พวกเขาพักในบ้านที่อยู่ในถ้ำ

รูบี้ยังรู้สึกสงสัยเรื้องถ้ำนี้ มันดูเหมือนเป็นคฤหาสน์ขนาดเล็กที่มีทุกอย่างที่ต้องการ แม้แต่ในห้องอาบน้ำยังเป็นสปาน้ำประปา มันเป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นมาสำหรับคนรวย

รูบี้หลับตา เธอถามเขา "คุณได้เจอผู้หญิงหลายคนมาก่อนหรือเปล่า?"

เบลนขำ ริมฝีปากของเขาเข้าไปใกล้เธอ "อยากให้ผมตอบคำถามนั้นจริง ๆ เหรอ?"

รูบี้ลืมตาแล้วมองขึ้นไปบนเพดานในถ้ำ "ถ้าคุณได้เจอผู้หญิงหลายคนมาก่อน งั้นตอนนี้คุณก็ต้องมองแค่ฉันคนเดียว และถ้าคุณไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนมาก่อน ก็ห้ามมองผู้หญิงคนอื่นเหมือนกัน"

เมื่อได้ยินที่เธอพูดด้วยความมั่นใจ เบลนกอดเธอแน่นแล้วถอนหายใจ "ซอฟตี้ คุณนี่เป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจจริง ๆ"

"คุณไม่ได้เพิ่งมารู้จักฉันวันแรกซะหน่อย"

"แต่ซอฟตี้ มันไม่พอสำหรับผู้ชายหรอกที่ได้แค่มองผู้หญิง" เบลนบอกด้วยเจตนาที่แฝงอยู่

รูบี้คิดสักพัก ก่อนจะกระดิกนิ้วไปที่เขา "ผู้บัญชาการเบลน ฉันจะให้คุณแต่ไม่ใช่ตอนนี้ ฉันจะบอกเองเมื่อเวลานั้นมาถึง"

เบลนมองเธอด้วยความขบขัน เธอยังมาออกคำสั่งแม้แต่เรื่องแบบนั้น เธอเป็นผู้หญิงที่ชอบทำตัวเหนือกว่าจริง ๆ

"ผมคิดว่าผมเป็นคนเอาแต่ใจแล้วนะ แต่คุณแย่กว่าผมอีก"

รูบี้หัวเราะ "คิดดูสิว่าลูกน้องของคุณจะทำหน้ายังไง เมื่อพวกเขารู้ว่าฉันเป็นคนเดียวที่คุณจะมีเซ็กส์ด้วย...คนอื่นคงคิดว่าฉันร่ายมนต์ใส่คุณแน่"

เบลนประคองใบหน้าของเธอภายใต้แสงสลัว เขาสบตาเธอ แล้วรอยยิ้มก็ค่อย ๆ ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา

"เพราะผมชอบคุณหรอก ถึงได้ปล่อยให้คุณทำอะไรได้ตามใจ เรื่องอื่นผมทนได้ แต่ถ้าคุณหักหลังหรือโกหกผม ผมต้องได้ทำร้ายคุณแน่"

รูบี้ถอยออกมาจากสายตาที่เย็นชาและดุร้ายของเขา เธอพยายามคลายความเครียด "คุณหมายถึงเรื่องบนเตียงเหรอ?"

"รวมถึงเรื่องนั้นด้วย แต่มันไม่พอแค่นั้นหรอก" เบลนตอบ