เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 744

รูบี้วางเดิมพันห้าสิบล้านในรอบแรก

เธอแทงสูง

ลูกเต๋าถูกโยนในถ้วยลูกเต๋า และต่อมาเจ้ามือก็เปิดฝา และเผยตัวเลขบนลูกเต๋า ห้า หก และหนึ่ง ลูกเต๋าแต้มรวมเป็นสิบสอง และผู้ชนะคือสูง!

รูบี้ไม่เคยเล่นไฮโล ดังนั้นเธอจึงกระซิบข้างหูของสแตนลีย์ว่า “สแตนลี่ย์ นี่ถือว่าสูงหรือต่ำ?”

สแตนลีย์มองไปที่ลูกเต๋าอย่างเหลือเชื่อ ดวงตาของเขาเบิกกว้าง “บ้าจริง หัวหน้า คุณเจ๋งมาก คุณชนะ! แต้มรวมเป็น 12 แต้มเป็นสูง! คุณชนะรอบแรกแล้ว! คุณต้องเป็นยอดนักพนันแน่ ๆ!”

ชายวัยกลางคนชาวเมดิเตอร์เรเนียนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะตบหัวของเขาด้วยความเสียใจทันทีที่เขาเห็นผลคะแนน “บ้าเอ้ย! ถ้าฉันรู้ ฉันจะไม่ลงเงินเยอะขนาดนั้น!”

รูบี้ก็ตีหัวของเธอเช่นกัน และอุทานในใจว่า “ให้ตายเถอะ ฉันไม่เคยโชคดีอย่างนี้มาก่อนเลยในชีวิต ทันทีฉันเล่นเกมคาสิโน ฉันก็ชนะตั้งแต่รอบแรก!’

“มาเล่นกันต่อเถอะ ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะโชคดีแบบนี้ตลอด อย่าคิดที่จะกลับบ้านถ้าเราไม่ใช้เงินของเบลนให้หมดในวันนี้!”

สแตนลีย์หัวเราะในใจ ‘เธอเกลียดเบลนมากขนาดไหนกัน?’ สแตนลีย์สงสัย และพูดว่า “แต่เจ้านาย คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะสามารถใช้เงินของเขาหมดได้ในหนึ่งวัน?”

มันคือผู้บัญชาการเบลนที่พวกเขากำลังพูดถึง เขามีพลัง และอำนาจสูง นอกจากนี้เขาก็ร่ำรวยมหาศาล บางทีพวกเขาอาจจะใช้เงินของเขาไม่หมดทั้งเดือนเลยด้วยซ้ำ!

รูบี้ไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้ง่าย ๆ เธอกระแทกการ์ดลงบนโต๊ะ และถามผู้คนรอบ ๆ โต๊ะว่า “มีใครอยากจะเข้าร่วมบ้าง! ลงที่ร้อยล้าน!”

ความกล้าหาญของเธอดึงดูดความสนใจของผู้เล่นที่อยู่ใกล้ ๆ ในทันที ผู้ชมจำนวนมากมารวมตัวกันรอบพวกเขาเพื่อชมการเดิมพัน

ผู้เล่นสองสามคนกระหายที่จะเดิมพันในเกม พวกเขาสามารถกลับบ้านพร้อมกับเงินร้อยล้าน หากพวกเขาชนะเกมนี้ นักพนันยินดีที่จะเสี่ยงแม้ว่าพวกเขาจะต้องเดิมพันทรัพย์สิน และชีวิตของพวกเขา!

“ฉันจะเข้าร่วมเกม!”

เซียนพนันคนหนึ่งออกมาจากฝูงชน และต้องการจะเดิมพันกับรูบี้

“เจ้ามือต้องการเดิมพันสูงหรือต่ำ?”

รูบี้เป็นเจ้ามือในรอบนี้ และเธอก็แน่วแน่ในการตัดสินใจของเธอ “ฉันจะลงสูงอีกครั้ง!”

“ลงต่ำ!”

ลูกเต๋าถูกโยนในถ้วยลูกเต๋า และเสียงเขย่าดังขึ้น

ช่วงเวลาที่ลูกเต๋าถูกเปิด ตัวเลขบนลูกเต๋าคือหนึ่ง สอง และห้าตามลำดับ ลูกเต๋าทอยไปทั้งหมดแปดแต้ม และคะแนนก็คือต่ำ!

สแตนลีย์ตบหัวของเขา และถอนหายใจ “เราแพ้แล้ว!”

แต่ดวงตาของรูบี้เป็นประกาย จากนั้นเธอก็ยกมือขึ้นเพื่อไฮไฟว์ “ในที่สุดเราก็แพ้!”

ผู้เล่นที่นั่งตรงข้ามพวกเขาส่งเสียงเชียร์อย่างมีความสุขสำหรับชัยชนะของเขา เมื่อเขาเห็นท่าทางตื่นเต้นของรูบี้ เขาก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ เขาขยี้ตาของเขา และตรวจสอบตัวเลขบนลูกเต๋าอีกครั้ง เขามั่นใจว่าเขาชนะ

เบลนขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็นึกถึงยัยจิ้งจอกตัวน้อยที่แอบหยิบบัตรแบล๊คการ์ดของเขาใส่กระเป๋าของเธอ ตอนที่เธอทะเลาะกับเขาเมื่อเช้านี้

ยัยจิ้งจอกน้อยนั้นใช้เงินของเขางั้นหรือ?

คิ้วที่ขมวดของเขาค่อย ๆ ผ่อนคลาย และรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา อารมณ์ของเขาดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากอึมครึมมาตลอดทั้งวัน

รอยยิ้มของเขาเหมือนดอกไม้ที่กำลังเบ่งบานในฤดูใบไม้ผลิที่อบอุ่น โอลเคที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เบลนสังเกตเห็นรอยยิ้มอันแสนหวานบนใบหน้าของเขา และรู้สึกสงสัย “นายท่านเบลน คุณยิ้มอะไร? มันเกี่ยวกับประเทศเอหรือเปล่า? คุณเพิ่งแก้ไขปัญหาได้งั้นหรือ?”

เบลนเก็บโทรศัพท์ของเขาเข้าไปในกระเป๋าเสื้ออย่างเฉยเมย "ไม่มีอะไรมาก ไปหาว่าซอฟตี้อยู่ที่ไหน”

โอลเคตกใจไปชั่วขณะหนึ่ง "คุณซอฟตี้ไม่ได้อยู่บ้านตอนดึกขนาดนี้เหรอ?”

เบลนปิดโน้ตบุ๊คของเขาและจบการประชุม จากนั้นเขาก็มองไปที่โอลเค และพูดว่า "เอาล่ะ.. วันนี้พอแค่นี้ก่อน"

โอลเคถาม “นายท่านเบลน คุณยังต้องการให้ผมไปตามหาคุณซอฟตี้อีกหรือเปล่าครับ?”

ติ๊ง โทรศัพท์ของเบลนดังขึ้น และเขาได้รับข้อความแจ้งเตือนการทำธุรกรรมอีกครั้ง ก่อนหน้านี้มีการทำธุรกรรมในคาสิโนที่ตั้งอยู่ในเมืองกลาเซียร์

เบลนถือโทรศัพท์ของเขาในมือแล้วตอบว่า “ไม่เป็นไร นายกลับบ้านไปก่อนได้เลย”

"... ครับ"