เล่ห์รัก ท่านประธาน นิยาย บท 791

หลังจากที่เชอรีชเข้าไปในสำนักงานกฎหมายได้สำเร็จืฮันท์ลีย์ก็มองไปที่เธออย่างแปลกประหลาดราวกับว่าเธอเป็นมนุษย์ต่างดาว

เธอรู้สึกอายกับการการพิจารณาอย่างละเอียดขนาดนั้น

ฮันท์ลีย์ยิ้ม “ถ้าเป็นแบบนั้น คุณก็รู้จักบอยล์งั้นเหรอ? ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าคุณรู้จักเขา คุณก็สนิทกับเขาด้วยใช่ไหม?”

ในขณะที่บอยล์ออกไปอาบน้ำ เชอรีชไม่กล้าพูดเกินจริงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา เธอกำลังเสี่ยงในขณะที่เธอยิ้มตอบอย่างเขินอาย “ฉันรู้จักเขา แต่เราไม่ได้สนิทกันอย่างที่คุณคิด”

อย่างน้อยที่สุด บอยล์ก็ไม่ได้สนิทเธอ

“แต่คุณมาส่งอาหารให้เขาที่นี่?”

“...”

“บอกผมมาตามตรง คุณชอบเขาใช่ไหม?”

ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่บอยล์ตลอดเวลาตั้งแต่เธอเข้ามาที่สำนักงานกฎหมาย ฮันท์ลีย์ก็เป็นผู้ชายที่หล่อเหลาเช่นกัน แต่เขาถูกหญิงสาวคนนี้เมินเฉยโดยสิ้นเชิง

คำอธิบายเดียวที่เขาคิดได้คือ หญิงสาวคนนี้ชอบบอยล์ และตกหลุมรักเขาอย่างสุดซึ้ง

ความเงียบของเธอทำให้มันชัดเจน

ฮันท์ลีย์ปากร้ายมาก เนื่องจากเขาเห็นว่าเธอค่อนข้างน่าสนใจ เขาจึงพูดต่อ “สาวน้อย คุณเคยได้ยินคนเขาพูดกันว่า ‘ชายที่มั่นคงมักใจอ่อนกับผู้หญิงที่ตามตื้อ’?”

เชอรีชส่ายหัว

ฮันท์ลีย์พูดต่อ “บอยล์มีช่วงเวลาที่ยากลำบากในเรื่องความสัมพันธ์ เขาเป็นแบบฉบับของชายที่ซื่อสัตย์ในเรื่องของความรัก ถ้าคุณชอบเขา และต้องการได้ความรักจากเขา คุณจะต้องตามตื้อเขา”

เชอรีชเม้มริมฝีปากของเธอ เธอคิดตามคำพูดของเขาอย่างจริงจัง และถามเขาด้วยความกังวล “ถ้าหากเขารำคาญกับการที่ฉันตามตื้อเขาล่ะ?”

ฮันท์ลีย์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะท่าทางไร้เดียงสาของเธอ “เขาจะไม่รำคาญ อย่างมากที่สุดเขาจะเมินเฉยใส่คุณ หรือบางทีเขาอาจจะกลายเป็นของคุณด้วยซ้ำ ถ้าคุณยังคงตามตื้อเขาอยู่”

เชอรีชถอนหายใจอย่างหนัก เธองอไหล่ของเธอ แล้วพึมพำ “ฉันกลัวว่าฉันจะไม่มีความมุ่งมั่น…”

“คุณจะไม่รู้ผลลัพธ์ ถ้าคุณไม่ลองลงมือทำ”

ฮันท์ลีย์กำลังจะกิน เขายกตะเกียบของเขาขึ้นเพื่อหยิบน่องไก่อันเดียวในกล่องพลาสติก

เชอรีชแย่งกล่องพลาสติกนั้นออกมาทันที “คุณกินอันนี้ไม่ได้”

ฮันท์ลีย์ตกใจ "ทำไมล่ะ?"

แก้มของเธอแดงก่ำ ในขณะที่เธอพูดตะกุกตะกัก “เฮกเตอร์ไม่ได้เตรียมนี้ไว้ ฉันซื้อมันมาจากโรงอาหาร”

ฮันท์ลีย์เลิกคิ้ว "โอ้ จึ๊ นั่นสำหรับบอยล์แน่นอน”

เนื่องจากฮันท์ลีย์ไม่สนใจกินน่องไก่แล้ว เชอรีชจึงวางกล่องพลาสติกลงบนโต๊ะ

เชอรีชพยายามเอาใจเขา “ฮันท์ลีย์ ถ้าคุณอยากกินน่องไก่ เดี๋ยวครั้งหน้าฉันจะซื้อมาให้คุณอันหนึ่ง”

ฮันท์ลีย์โค้งริมฝีปากของเขาขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ช่างเป็นเด็กผู้หญิงที่มีไหวพริบดีจริง ๆ คุณจะต้องมีอนาคตที่สดใสแน่นอน”

เชอรีชพึมพำ “แต่… คุณต้องช่วยฉันจีบบอยล์นะ”

“เฮ้อ มันเป็นเรื่องเล็กน้อย เราจะตกลงทำสัญญากันด้วยน่องไก่”

หัวใจของเชอรีชเต็มไปด้วยความพึงพอใจ

ก่อนหน้านี้วิทนีย์ได้มอบหนังสือชื่อเคล็ดลับความสัมพันธ์ให้กับเธอ ในหนังสือบอกว่าหากใครต้องการเอาชนะใจใครสักคน พวกเขาจะต้องติดสินบนเพื่อนสนิทของคน ๆ นั้น

เธอรู้สึกว่าเธอทำได้ค่อนข้างดีในด้านนี้ และเข้าใกล้การได้หัวใจของเขาเข้าไปอีกก้าวหนึ่งแล้ว

เมื่อบอยล์ออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าของเขาก็มืดลงทันทีที่เขาเห็นพวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างมีความสุข

สายตาของเชอรีชจับจ้องไปที่บอยล์ทันทีที่เธอเห็นเขา “มากินนี่สิ อาหารเริ่มเย็นแล้ว”

บอยล์นั่งลงข้างฮันท์ลีย์ ในขณะที่เชอรีชส่งน่องไก่ให้เขา “ฉันตั้งใจไปที่โรงอาหารของโรงเรียน และซื้ออันนี้ให้คุณ”

“ผมไม่ชอบน่องไก่”

เชอรีชถามอย่างลนลาน “... งั้นคุณชอบกินอะไร?”

ฮันท์ลีย์เหลือบไปมองชายหนุ่มขี้จุกจิกที่กำลังนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา และอารมณ์เสียด้วยความไม่พอใจ เขาลากกล่องพลาสติกมาทางเขาด้วยตะเกียบของเขา “เชอรีช คุณไม่ต้องไปเอาใจเขาหรอก ถ้าเขาไม่ต้องการกิน งั้นเดี๋ยวผมจะกินมันเอง!”

บอยล์พูดออกมาด้วยหน้าตาเฉยเมย “เดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับ หลังจากที่ผมจัดการคำให้การของพยานพวกนี้เสร็จแล้ว ผมขอครึ่งชั่วโมง”

เชอรีชกลัวว่าเธอจะรบกวนงานของเขา "ไม่เป็นไร ฉันจะนั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงเรียน”

ฮันท์ลีย์ขัดจังหวะ “ไม่กี่วันก่อน ผมได้ยินข่าวว่ามีการฟ้องคดีฆาตกรรมเกี่ยวกับแอปจองรถแท็กซี่ ผู้โดยสารหญิงถูกข่มขืนก่อนถูกคนขับฆ่า ร่างของเธอถูกทิ้งอยู่ในป่า”

เชอรีชตกใจกลัว และพูดไม่ออก

บอยล์มองไปที่ฮันท์ลีย์ ด้วยสายตาที่เย็นชา “ฮันท์ลีย์ กรุณาหุบปากซะ ถ้านายไม่มีอะไรดี ๆ จะพูดดี”

“จึ๊” ฮันท์ลีย์ดุเขาว่า “น้องชาย ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อความสุขของนาย โปรดขอบคุณความพยายามของฉันด้วย”

คำพูดของฮันท์ลีย์คลุมเครือเล็กน้อย หลังจากนั้นเชอรีชก็ไม่ยืนกรานที่จะออกไปอีกต่อไป เธอนั่งเงียบ ๆ อยู่ที่มุมหนึ่ง ในขณะที่รอให้บอยล์ทำงานของเขาให้เสร็จ

บอยล์กับฮันท์ลีย์มุ่งมั่นให้กับงานของพวกเขา

ในขณะที่เธอกำลังรอให้เวลาผ่านไป เธอก็นึกถึงการบ้านวิชาคณิตศาสตร์เพิ่มเติมที่เธอยังไม่ได้ทำ เนื่องจากบอยล์อาจจะต้องใช้เวลากับงานของเขา และเธอก็เอากระเป๋าของเธอมาด้วย เธอจึงทำเอาการบ้านของเธอออกมา และเริ่มทำการบ้านโดยให้ศีรษะของเธอวางอยู่กับแขนของเธอบนโต๊ะ

บอยล์กำลังจัดการไฟล์และคำให้การ ในขณะที่เธอกำลังทำการบ้าน บรรยากาศดูเงียบสงบมาก

บอยล์เป็นคนบ้างาน ทันทีที่เขาเริ่มทำงาน เขาจะหมกมุ่นอยู่กับงาน และไม่สนใจสิ่งที่เกิดขึ้นรอบตัวเขา

เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเพื่อพักจากการทำงานสักแปปหนึ่ง เขาก็เห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กำลังแก้โจทย์คณิตศาสตร์ด้วยสีหน้าจริงจัง

เธอจะขมวดคิ้ว หรือหักข้อนิ้วเป็นบางครั้ง มันดูน่ารักแต่ก็จริงจังในเวลาเดียวกัน

เขาเหลือบไปมองที่นาฬิกาของเขา มันสามทุ่มแล้ว เขาควรไปส่งเธอกลับไปที่โรงเรียน มิฉะนั้นประตูหอพักจะถูกล็อก

เขาเดินไปที่ข้างหลังของเธอ และมองไปที่คำถามเกี่ยวกับพีชคณิตที่เธอกำลังแก้อยู่

"ผิด"

เชอรีชถึงกับสะดุ้ง ในขณะที่เสียงทุ้มดังมาจากด้านบนของเธอ เธอนั่งตัวตรง และยืดหลังตรงอย่างลนลาน

'เขามายืนอยู่ข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไหร่? เขาทำให้ฉันประหม่าเพราะเขาอยู่ใกล้กับฉันมาก’ เชอรีชคิดในใจ