เล่ห์สวาท นิยาย บท 6

เธอขอเขาไปแต่งตัวอย่างเร่งรีบเพราะเขาบอกว่าต้องเดินทางไปประชุมต่างจังหวัด เธอได้แต่ตาลีตาเหลือก เขาไม่เห็นบอกอะไรล่วงหน้าเลยสักนิด

นราวดีเห็นเขากำลังติดกระดุมเสื้อและผูกเน็กไท ในขณะที่เธอแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอใจกล้าเดินไปช่วยเขาแต่งตัว แต่เขาดึงมือออกห่าง

“ไปแต่งหน้าสักหน่อย ผมก็ยังยุ่งๆ อยู่”

เขากวาดมองการแต่งตัวของเธอ

นราวดีหน้าร้อนผ่าวนึกอับอายเมื่อกวาดมองตัวเอง

รสนิยมเธอแย่จริงๆ ขนาดใส่เสื้อผ้าราคาแพงแต่หน้าซีดยังกับผีดิบ ผมเผ้าไม่ได้ทรงกับเขาเอาเสียเลย

“เป็นผู้หญิงหัดแต่งตัวสวยๆ บ้าง จะได้น่ามอง”

เขาติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้ายก่อนจะจัดการรูดเน็กไทเป็นอันเสร็จสิ้น เธอมองเขาแล้วกะพริบตาปริบๆ อัครัฐหล่อเท่ห์ สูงสมาร์ทเสมอไม่ว่าเขาจะอยู่ในลุคไหน

“พี่จะไปรอข้างนอก จัดการหน้ากับผมเสียด้วย”

เขาบอกอีก ก่อนจะเดินออกไป

สรุปว่าเธอไม่ได้มีเวลาอับอายกับเรื่องเมื่อคืน และถามตัวเองว่าแล้วเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันล่ะ

เธอมองเครื่องสำอางที่เขาซื้อให้เมื่อวาน เคยลองหัดแต่งหน้าดูเหมือนกัน แต่ไม่ค่อยเก่ง แต่ก็พอได้ล่ะ

เธอสูดลมหายใจเข้าปอดแรงๆ ก่อนจะรีบจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมให้เรียบร้อย เสื้อผ้าก็ถือว่าผ่านอยู่ในชุดทันสมัยสวยและเรียบหรูดูดี

แต่งหน้าบางๆ ทำผมให้เข้าทรง มันก็ดูโอเคขึ้น

อัครัฐก้มมองนาฬิกาอย่างหงุดหงิด เขาไม่ชอบรอใครนานๆ แต่พอเงยขึ้นก็ต้องชะงัก มองคนที่เดินออกมาไม่วางตา

พอแต่งหน้าทำผมเรียบร้อยเธอก็ดูเป็นสาวสวยทันสมัยและน่ารักไปเลย จริงๆ นราวดีเป็นคนผิวสวยเพราะเป็นคนเหนือ แต่เธอชอบปล่อยเนื้อปล่อยตัว คนเราไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง เขาชอบผู้หญิงดูแลตัวเองดี อยู่ใกล้แล้วมีชีวิตชีวา

“พี่เก้าคะ พี่เก้า” เธอเรียกเมื่อเห็นเขาเอาแต่นั่งอึ้ง

“ฮะ แฮม ไปกันได้แล้ว”

เขากระแอมก่อนลุกมาหาเธอ

เธอไม่ค่อยมั่นใจว่าการทำผมแต่งหน้าของเธอจะโอเคไหม

แต่เขาเข้ามาคว้าแขนเธอให้เดินตาม สีหน้าพึงพอใจของเขาฉายชัด แต่เธอไม่ได้เห็นมันเพราะเดินตามการลากจูงของเขา

“น่ารักดี รู้จักแต่งหน้าบ้างก็ดีนะ ทำตัวเหมือนยัยเพิ้งก้นครัวไม่น่ามองสักนิด”

เขาหันมากระซิบขณะดันเธอเข้าไปในนั่งในรถ วันนี้เขาไม่ได้ขับรถเอง แต่มีคนขับรถมารับไปที่สนามบิน

“เราจะไปไหนกันคะพี่เก้า”

อัครัฐเงยหน้าขึ้นจากการอ่านข่าวสารในโทรศัพท์มือถือ เห็นเลขาสาวในชุดสวยแอบเซ็กซี่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาดูพึงพอใจขณะเดินมากุมมือเธอเอาไว้

มือหนากระตุกเบาๆ เธอก็เดินตามเขาไปอย่างง่ายดาย

“ไม่ค่อยชอบชุดนี้เท่าไหร่”

เขาบ่น เหมือนเริ่มหงุดหงิดเมื่อเดินเข้ามาในงาน

“ชุดไม่สวยเหรอคะ”

คนซื่อบื้อเอ่ยถาม ยิ่งก้มมองชุดตัวเองอย่างไม่มั่นใจมากขึ้นไปอีก

“เปล่า”

เขาตอบเสียงเข้มดุ เธอเลยปิดปากเงียบไม่กล้าถามอะไรเขาอีก

อัครัฐไม่ชอบสายตาผู้ชายคนอื่นที่มองเธอ ชุดด้านหน้ามันรัดหน้าอกเธอจนอวบตึงเห็นร่องอก ด้านหลังก็ผ่าเห็นแผ่นหลังขาวเนียน ชุดยาวจริงแต่รัดเอวคอดของเธอ มันเห็นสัดส่วนชัดเจน แถมชุดผ่าขึ้นมาจนถึงขาขาวผ่องที่เขาได้เห็นมันเต็มๆ ตาเมื่อคืน

งานเลี้ยงดูน่าเบื่อหน่ายสำหรับเธอ เพราะคุยกันแต่เรื่องธุรกิจและเรื่องการลงทุน เธอไม่ค่อยรู้เรื่อง เรียกว่าไม่รู้เรื่องอะไรเอาเสียเลย ขนาดอัครัฐพูดเรื่องหุ้นเธอยังงงเลย

เธอหยิบเครื่องดื่มมาจิบเมื่อพนักงานเดินมาใกล้ๆ อัครัฐกำลังถูกสาวๆ รุมทึ้ง เอ๊ย! หมายถึงลากไปอีกด้านหนึ่ง ดูก็รู้ว่าใครๆ ปลื้มเขา เธอเลยโดนเบียดออกมาเหมือนเป็นส่วนเกิน