เมียเสี่ย นิยาย บท 48

อัครราชมองตามร่างภรรยาจนหายลับออกไปจากห้องน้ำ ถอนหายใจเบาๆด้วยความโล่งอก ที่อย่างน้อยๆเธอก็ไม่ร้องไห้งอแง เรื่องที่เขากับเพื่อนของเธอเคยเป็นแบบนั้นมาก่อน แต่ก็ยังวางใจไม่ได้ ไม่รู้หลินหรือลรินจะเล่นตลกอะไร ถึงได้แสดงตัวออกมาขนาดนั้น

อารยาเดินออกไปใช้ห้องน้ำในห้องที่ตัวเองเคยนอน จัดการธุระส่วนตัวเงียบๆ พลางคิดถึงเหตุผลและทบทวนเรื่องที่เกิดขึ้นไปด้วย ไม่ว่าจะคิดยังไง ก็มีแต่เรื่องที่น่าสงสัยเต็มไปหมด เกี่ยวกับลริน

“ไอซ์ไม่อยากใส่ร้ายรินหรอกนะ แต่ไอซ์ก็มั่นใจว่ารินต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องทั้งหมดแน่ๆ”

อารยาพึมพำออกมา เรื่องข่าวผู้หญิงที่นอนกับเสี่ย รวมทั้งเรื่องของมารวี เธอรู้มาจากลริน ลรินเป็นคนเอารูปผู้หญิงพวกนั้นกับเสี่ยมาให้เธอดู ทั้งยังให้คำแนะนำมาว่าต้องทำยังไงบ้าง เป็นคนที่ตอนนั้นเธอคิดว่าหวังดีกับเธอมากที่สุด แต่ความจริงแล้วกลับไม่ใช่เลย

อารยาอาบน้ำเสร็จก็ออกไปใส่เสื้อผ้า ทิ้งตัวนอนลงบนเตียง พร้อมกับเปิดไอแพดที่ใช้ทำงาน เปิดเข้าไปในไลน์ที่ล็อกอินไอดีเดียวกับโทรศัพท์เครื่องเดิม เพื่อติดต่อหาปัญณิสา

ไลน์ ไลน์ !

อารยาเลิกเมินข้อความที่ส่งมาจากไลน์ไม่ทราบชื่อบุคคล เปิดอ่านไลน์ของเพื่อน พิมตอบกลับไปว่าเธออยู่กับเสี่ย ไม่นานปัญณิสาก็อ่าน และเลือกโทรกลับมาแทนการพิมพ์

[ไอซ์โอเคไหม]

น้ำเสียงห่วงใยทำให้อารยาน้ำตาคลอ เธอเป็นคนเพื่อนน้อย เพราะฐานะด้วยกว่าเพื่อนในโรงเรียนระดับจังหวัด ตลอดสามปีที่เรียนต่อที่นั่น เธอมีปัญณิสากับลรินเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่ใช่ เพื่อนจริงๆของเธอ อาจจะมีแค่คนเดียวมาตลอด

“จ๊ะ ปรายอยู่กับคุณนิษเหรอ”

[ไล่กลับไปแล้ว]

“อ่าว แล้วปรายอยู่ไหน”

[กำลังขับรถกลับ อีกไม่นานก็ถึงบ้านแล้ว]

“เดินทางคนเดียวกลางคืนแบบนี้มันอันตรายนะปราย”

[แล้วใครทิ้งปรายไว้คนเดียวละ]

“ขอโทษจ๊ะ”

[ฮะฮ่า ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ว่างไหม ออกมาหาปรายหน่อยสิ มีเรื่องจะคุย]

“จ๊ะ ขับรถระวังนะ”

อารยากดวางสาย เพราะไม่อยากให้เพื่อนคุยทั้งๆที่ยังขับรถอยู่ ดวงตาสีน้ำตาลดูวูบไหว แม้จะหักห้ามใจไม่ให้เปิดดูสิ่งที่คนๆนั้นส่งมาให้ แต่ความอยากรู้ที่มีมากกว่า กลับเอาชนะใจของเธอได้

มือเล็กสั่นระริก กัดริมฝีปากแน่นจนเจ็บ เมื่อเห็นข้อความด่าทอด้านใน

‘อี้เหี้ย! หน้าด้าน! เลิกกับเขาซะ ! อีหน้าไม่อาย แย่งผัวเพื่อน! ฯลฯ

น้ำเสียงอู้อี้ มาพร้อมกับมือที่คว้าผ้าห่มขึ้นคลุมทั้งตัว จนเขาไม่เห็นเธอ

เมียเขางอแงแต่เช้าเลยแฮะ!

“ไม่ได้ จองเรือไว้แล้ว”

“เรืออะไรคะ?” อารยาลุกขึ้นนั่งด้วยสีหน้างัวเงีย ขอบตาบวมช้ำ ถึงจะยังง่วงและงอนอยู่มาก แต่คำพูดของสามีก็น่าสนใจมากทีเดียว

“จะพาไปล่องเรือ” อัครราชยิ้มให้ด้วยความเอ็นดู ก้มลงหอมแก้มคนขี้เซาเบาๆ ด้วยความรัก เขารู้วิธีทำให้เธอตื่น ไม่เอาของกินมาหลอก ก็ต้องเรื่องเที่ยวนี่แหละ

“คิดว่าทำแบบนี้แล้วไอซ์จะหายโกรธ?”

“ก็ไม่ได้ทำเพื่อให้หายโกรธ แต่หยุดตั้งหลายวัน เบื่อ จะไปด้วยไหมล่ะ”

อัครราชมองคนหน้ามุ่ย คนเขาอุตส่าห์จองเรือเพื่อง้อเธอโดยเฉพาะ ยังจะมาพูดขัดคอเขาอีก

“ไอซ์ชวนปรายไปด้วยนะคะ ไม่อยากไปกับเสี่ยสองคน กลัวอดใจไม่ไหว ถีบเสี่ยลงจากเรือ”

อารยาพูดจบก็ลุกไปอาบน้ำ โกรธแหละแต่ก็ไม่ได้มากมายนัก เธอคิดว่ารับมือไหว ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า เธอเตรียมใจไว้แล้ว และคิดหาทางออกให้ชีวิตตัวเองในอนาคตเตรียมไว้แล้วเช่นกัน