เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 100

“พี่พีทคะเก็บเสื้อผ้าลงตระกร้าด้วยนะคะ อาบน้ำเสร็จตากผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำนะคะ ไอ้พีทมึงแม่งซกมกว่ะ แต่บางทีกูก็เป็น”

ไอ้เต้กับไอ้รุจนั่งขำเขา หลังจากที่เขาเล่าให้พวกมันฟังถึงสิ่งที่น้ำหวานบอกเขา

“นี่มึงรู้ไหม เมื่อเช้ากูโดนบ่นเรื่องฉี่ไม่ยกฝาชักโครก แม่งเอ้ยกูรู้สึกว่ากูแม่งซกมกมาก” 

ไอ้รุจขำหนักจนหยุดไม่ได้ ส่วนไอ้เต้บอกว่า

“เรื่องของมึงทำให้กูขยาดจนไม่อยากมีเมีย” 

นั่นสิเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าการใช้ชีวิตอยู่กับใครต้องปรับตัวขนาดนี้ กับศศินาเขาแทบไม่ต้องปรับอะไรเลย 

ชายหนุ่มคิดถึงอดีตเมียขึ้นมาทันที ตอนมีอยู่ไม่รู้จักรักษา เสียไปแล้วถึงเห็นค่าสมน้ำหน้าตัวเองขึ้นมาทันที 

“นาจะอยู่ที่ไหนนะตอนนี้”

“ยัง ยังไม่หยุดเพ้อกูถามจริงเถอะพีท มึงยังมีหวังว่าคุณนาจะกลับมาอีกเหรอวะ มึงไม่คิดว่าเขาจะมีคนใหม่บ้างเหรอ บางทีเขาอาจจะเจอใครที่ดีกว่ามึงไปแล้วก็ได้ ตอนนี้คุณนาเขาอาจจะกำลังนั่งเสียดายว่าไม่น่าเสียเวลากับผู้ชายเหี้ยๆแบบมึงอยู่ตั้งหลายปี”

“นี่เต้ มึงเกลียดอะไรกูหรือเปล่าวะ หรือมึงยังโกรธเรื่องตอนมอหนึ่งที่กูล้อชื่อพ่อมึง หรือเรื่องตอนมอสามที่กูดันสอยหญิงได้ก่อนมึง มึงถึงขยันจี้ใจดำกูนัก”

ไอ้เต้หัวเราะชอบใจ

“เปล่ากูโกรธมึงเรื่องมอสี่ที่หนีไปตีกระหรี่แล้วไม่เรียกกู”

“เต้มึงนี่แม่ง ชั่วว่ะ”

ดนุรุจส่ายหัวให้กับความกวนบาทาของเพื่อน นับเป็นพรสวรรค์ของมันอย่างแท้จริง กวนตีนได้ไม่มีใครเกิน

“นั่นสิ ถ้านามีใครไปแล้วกูจะทำยังไงดีมึง”

“ถ้าเขามีคนอื่นมึงถือไหมล่ะ”

แค่คิดว่าศศินาจะมีใครนอกใจเขา เขาก็แน่นหน้าอกไปหมด เขาไม่เคยคิดถึงมุมนี้มาก่อนเลย เพราะตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาศศินาไม่เคยสนใจใครนอกจากเขา ไม่เคยทำให้เขาต้องระแวง แต่นั่นก็อยู่ด้วยกันตลอดเวลา แต่นี่ก็ห่างกันมาสามเดือนกว่าแล้ว จะมีผัวใหม่นอกจากเขาไปหรือยัง

“ว่าไงมึงไอ้เต้มันถามมึงว่า มึงถือไหมถ้าระหว่างที่ห่างกันเขาจะไปลองกับคนใหม่ เหมือนที่มึงลองกับน้ำหวาน”

“กูรักนา กูอาจจะเจ็บนะมึง ที่คิดว่าจะมีใครที่ทำกับนาเหมือนที่กูทำ..”

แค่พูดก็จุกอกจนน้ำตาจะไหล เชี่ย เจ็บฉิบหาย

“แต่กูไม่ถือ เรื่องนั้นไม่ใช่สิ่งสำคัญในชีวิต กูรักนาเพราะนาเป็นนา ไม่ได้รักที่ตรงนั้นมึงรู้ไหมเขาชอบบ่นว่าเขาไม่สวย แต่สำหรับกูนาสวยที่สุดแล้ว กูรักเขาที่ตรงนี้ ข้างในนี้ ตรงที่ใจ เหมือนกันต่อให้เขามีใครไปแล้ว ถ้ากูเป็นอิสระ กูก็จะตามไปเอาเขาคืน”

พูดไปก็ยกแก้วขึ้นดื่มไประบายความเจ็บ

ยกดื่ม ยกดื่ม อยู่ไม่เกินครึ่งชั่วโมง อาการของภัทรพล ก็กรึ่มได้ที่

“มึงไม่น่าไปจุดไฟสุมในใจมันเลยไอ้เต้ ดูสิเพื่อน มึงมันเมาแล้ว มันจะขับได้เหรอวะ”

“เออนั่นดิ ขืนปล่อยให้ขับกลับแบบนี้นะ มีหวังตำรวจจับเป่าเข้าคุกแน่ เสียชื่อผู้บริหารบริษัทประกันหมด”

เพื่อนรัก

“มึงก็รู้ว่าไอ้นี่แม่งเมาแล้วเงี่ยน มึงพนันกับกูไหมว่าคืนนี้ น้ำหวานเสร็จแน่”

“กูไม่พนันล่ะกูกลัวแพ้”

นั่งรอประมาณสี่สิบนาทีนลินีก็มารับภัทรพลกลับ

“รถพี่พีทจอดไว้ที่นี่ได้ใช่ไหมคะ”

“เดี๋ยวพี่เอาไปจอดที่คอนโดพี่ที่ตึกข้างๆเองครับ แต่ก่อนเวลาคุณนามารับมันก็จอดทิ้งไว้ที่นั่นเหมือนกัน”

ดนุรุจกระทืบเท้าเขี่ยไอ้เต้แทบไม่ทัน เจ้าตัวเมื่อรู้ตัวว่าพูดผิดก็รีบแก้

“คือพี่หมายถึงเวลามีงานเลี้ยงบริษัท แล้วขับกลับไม่ได้มันก็จะให้คุณนาไปส่งแล้วฝากรถไว้ที่คอนโดพี่น่ะครับ พอดีสองคนนี้เขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว”

“ค่ะ น้ำหวานทราบค่ะว่าพี่นาเป็นเพื่อนสนิทพี่พีท”

นลินีเห็นอาการของเพื่อนสนิทคู่หมั้น ก็คิดว่าพวกเขากลัวเธอเข้าใจผิด เธอไม่ได้ขี้ระแวงขนาดนั้น ก็เลยส่งยิ้มให้

“เอากุญแจรถมึงมาพีท เดี๋ยวตอนกลับกูขับไปจอดให้แล้วจะฝากกุญแจไว้กับบัตเลอร์นะ”

สองหนุ่มมองตามร่างของภัทรพลที่โอบไหล่คู่หมั้นแล้วเดินออกไป