เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 104

หลังเหตุการณ์ในคืนนั้น ผู้จัดการของนลินีก็มาขอพบเขาแล้วด่าเขายาวเหยียด ถ้าฟาดได้เธอคงฟาดเขาไปอีกคน เธอเป็นผู้จัดการที่เขี้ยวลากดิน รักษาผลประโยชน์และหน้าตาของเด็กในความดูแลอย่างยอดเยี่ยม เธอเรียกค่าตอบแทนในตำแหน่งพรีเซนเตอร์ให้น้ำหวานเพิ่มเท่ากับที่พิริยะเสนอให้ แต่ขอลดสัญญาเหลือแค่ปีเดียว และมีข้อตกลงร่วมกันว่า จะเก็บเรื่องการถอนหมั้นไว้เป็นความลับไม่แพร่งพรายให้ใครรู้ หากมีเหตุจำเป็นที่ต้องออกงานคู่กันเพื่อรักษาหน้าของฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็จะทำตามสมควร

เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม นลินีจะเป็นคนประกาศเรื่องถอนหมั้นเอง โดยเหตุผลที่จะประกาศจะต้องไม่กระทบกับภาพลักษณ์นางเอก ซึ่งถ้าพูดยาวๆก็คือ จะกระทบเขาหรือไม่ก็ช่างหัวเขา เรื่องครอบครัวของน้ำหวาน น้ำหวานจะหาโอกาสชี้แจงเองเมื่อเธอพร้อม 

เขาตกลงทุกอย่างกับข้อเสนอที่บีบีให้มา โดยไม่มีข้อโต้แย้งใดใด ภัทรพลทุ่มเทเวลากับงานในบริษัทมากขึ้น เขามาทำงานแต่เช้าหอบงานกลับไปทำที่บ้านทุกวัน เขาย้ายกลับไปอยู่คฤหาสน์พาณิชย์ศิริกุล เพราะไม่สามารถอยู่คนเดียวที่คอนโดที่เป็นรังรักของเขากับศศินาได้  ในขณะเดียวกันก็ให้คนติดตามหาข่าวของศศินาอยู่เนืองๆ เขาเชื่อว่าสักวันเธอต้องกลับมา และที่สำคัญเขาเลิกดื่มแล้ว

หกเดือนผ่านไปจากการทุ่มเททำงานอย่างหนัก สยามพาณิชย์ประกันภัยเติบโตตามแผนที่ศศินาทำไว้ ตัวเลขในส่วนของประกันภัยเติบโตขึ้นสิบเจ็ดเปอร์เซนต์เมื่อเทียบกับปีที่แล้วภายในไตรมาสแรก ในส่วนของตลาดประกันชีวิตยอดขายของสยามพาณิชย์ก็กินมาร์เกตแชร์ไปถึงสิบสองเปอร์เซนต์ ของตัวเลขตลาดประกันชีวิตในช่วงไตรมาศแรกเช่นกัน วันนี้เขาหอบงานมาทำที่บ้านเหมือนเดิม 

“วันนี้มีอะไรกินบ้างครับป้าน้อม หิวจังเลย”

ภัทรพลถามแม่บ้านที่เดินออกมารับเขาพร้อมน้ำเย็นๆ

“วันนี้ป้าทำแกงคั่วหอยขมค่ะ แล้วก็มีกุ้งอบเกลือ ปลากระพงทอดน้ำปลา แกงจืดเต้าหู้หมูสับ หิวแล้วใช่ไหมคะ เดี๋ยวป้าให้เด็กตั้งโต๊ะเลย”

ภัทรพลกลับมากินข้าวเย็นกับเจ้าสัวอนันต์ผู้เป็นบิดาเกือบทุกวัน ยกเว้นวันที่มีนัดกับลูกค้า หรือนัดสังสรรค์กับเพื่อน หกเดือนที่ผ่านมาภัทรพลมีไปออกงานกับอดีตคู่หมั้นอยู่สามครั้ง ส่วนใหญ่จะเป็นงานที่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งพรีเซนเตอร์ของเธอ เลยยังไม่มีใครระแคะระคายกับความสัมพันธ์ของเธอกับเขา

เขาเคยทวงสัญญาจากพ่อว่า ให้ไปตามศศินาให้เขา แต่พ่อบอกให้เขารอ รอวันที่สังคมรู้ว่าเขาเป็นอิสระจริงๆ ถึงตอนนั้นจะไปตามศศินาให้เอง

“กินเยอะๆนะคะคุณพีท ป้าทำแต่ของโปรดคุณพีททั้งนั้นเลย” 

ภัทรพลเหลือบมองอาหารบนโต๊ะ เกือบทุกอย่างเป็นของชอบของเขา แต่มีของชอบของศศินาอยู่หนึ่งอย่าง เขาใช้ช้อนตักแกงคั่วหอยขมมาวางในจาน ตักข้าวพร้อมแกงคั่วเข้าปาก เคี้ยวไปก็คิดถึงศศินาไปอยากให้เธอมากินด้วยกัน พ่อคงเห็นท่าทางของเขาเลยพูดขึ้นว่า

หญิงชรายกเค้กหน้าตาน่าทานมาวางตรงหน้าเขา 

“ป้าน้อมชักจะเก่งใหญ่แล้วนะครับเนี่ย ทำขนมฝรั่งได้ด้วย” 

ก็ปกติหรูสุดก็เป็นขนมเปี๊ยะที่พี่เลี้ยงเขาจะทำให้ ไส้ลูกบัวถั่วแดงแบบนี้ไม่มีร้านไหนทำขายแน่นอน แบบนี้ต้องทำเอง

“ใช่ที่ไหนล่ะคะคุณพีท ป้าให้ไอ้เข้มมันไปซื้อมาจาก ร้านตรงปากซอยค่ะ เจ้าของร้านเรียนจบเชฟขนมหวานมาจากฝรั่งเศสเลยนะคะ คุณพีทลองชิมดู”  

พี่เลี้ยงชราของเขา แทบจะป้อนเข้าปากให้ เขาเลยต้องลองชิมดู อืมรสชาติดีจริงๆด้วย เนื้อเค้กหวานละมุนละลายในปาก เข้ากับไส้ลูกบัวที่ไล่เรียงสลับชั้นกับถั่วแดงอย่างเข้ากัน ไม่น่าเชื่อว่าขนมฝรั่งจะเข้ากันกับลูกบัวถั่วแดงได้ คนทำมีฝีมือจริงๆ สมกับที่เรียนจบมาจากฝรั่งเศส