เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 69

“หนูนาคิดดูอีกทีดีไหมลูก”

“คิดดีแล้วค่ะ นาไม่ได้ตัดสินใจด้วยอารมณ์แน่นอน นาคิดทบทวนมาหลายครั้งแล้ว มันอาจจะดีที่นาเป็นคนไปเอง ทางนั้นก็เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม ถ้ารุกออกมาให้ข่าวขนาดนี้ เขาคงมั่นใจและคิดดีแล้วค่ะ ถ้าพีทยังลังเลและตัดสินใจไม่ขาดอยู่แบบ นี้ รังแต่จะให้เกิดความเสียหายกับทุกฝ่ายซึ่งอาจจะกระทบต่อชื่อเสียงของสยามพาณิชย์ได้ เพราะทางโน้นเขาก็มีตำแหน่งสำคัญในรัฐบาล ผิดพลาดอะไรขึ้นมามันไม่ดีมันอาจจะกระทบกับธุรกิจได้ นาเลยคิดว่านาจะไปค่ะ”

“โธ่หนูนาลูก”

ชายชราถึงกับกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ขนาดจะไปและเจ็บขนาดนี้ ลูกสะใภ้ของเขาก็ยังคิดถึงภัทรพลมาก กว่าคิดถึงตัวเอง รู้สึกเสียดายหญิงสาวผู้เป็นลูกสะใภ้ทางพฤตินัยอย่างสุดซึ้ง และคิดเสียใจแทนลูกชายคนเดียวของเขาว่าช่างไม่มีวาสนา ที่จะรักษาผู้หญิงดีดีแบบนี้เอาไว้ อดย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องราวของตนเองกับแม่ของภัทรพลไม่ได้ ที่ต้องจบกันทั้งที่ยังรัก ชีวิตของลูกชายเขาช่างคล้ายคลึงกับชีวิตของเขานัก

“แล้วหนูนาจะไปไหนลูก”

ภัทรพลไปพบบิดาของนลินีที่สำนักงานอัยการแต่เช้า แต่ได้คำตอบจากเลขาหน้าห้องของท่านว่า

“ท่านรองไปศาลค่ะวันนี้น่าจะไม่เข้า”

ชายหนุ่มจึงขอเบอร์โทรของหน้าห้องไว้ เพื่อที่จะได้โทรถามและมาอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ หลังจากนั้นเขาก็ขับรถเข้าบริษัท

ศศินาไปพบติณห์ที่ตึกพิริยะตามเวลาที่นัดกับติณห์ไว้ ติณห์มานั่งรอศศินาก่อนเวลานัดเล็กน้อยที่คาเฟ่ใต้ตึกพิริยะ ร้านกาแฟใต้ตึกนี้เป็นของตวงพรน้องสาวของเขาที่ชอบทำขนมและเรียนจบหลักสูตรทำขนมมาจากฝรั่งเศส สิบโมงตรงศศินาก็เดินเข้ามาในร้านด้วยชุดสูทกางเกงแบบเข้ารูปพอดีตัวสีเปลือกมังคุด ดูน่ารักอ่อนหวานและเหมาะกับเธอมาก ไม่รู้เป็นอะไรแต่ติณห์รู้สึกว่าศศินาน่ารักขึ้นทุกครั้งที่เจอ และเขาก็คิดถึงเธอบ่อยๆ เวลาที่เขาเผลอ

“คุณนาสวัสดีครับ”

ติณห์ลุกขึ้นยืนต้อนรับเธอ เขารู้สึกขัดเขินแปลกๆ เหมือนกลับไปเป็นเด็กหนุ่มอีกครั้ง พรางยื่นช่อดอกกุหลาบสีขาวให้กับเธอ ศศินาตกใจที่ได้รับดอกไม้จากติณห์ เธอไม่ได้คิดว่าจะมาพบติณห์ในบรรยากาศแบบนี้ หญิงสาวรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็เอื้อมมือไปรับไว้ พร้อมกล่าวขอบคุณ

“ขอบคุณค่ะ แต่เนื่องในโอกาสอะไรคะ”

ติณห์เย้าหญิงสาวพร้อมรอยยิ้ม เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากศศินาได้ทันที ติณห์รู้สึกว่าเขาไม่เคยรู้สึกใจสั่นกับรอยยิ้มของศศินามาก่อน แต่วันนี้หัวใจเขาเต้นแรงเมื่อศศินายิ้ม

‘ใจเย็นไว้ติณห์เหมือนหนุ่มเพิ่งหัดมีความรักไปได้’ ติณห์ปรามตัวเองในใจที่ใจสั่นเพราะเห็นรอยยิ้มของศศินา

“ขอบคุณมากค่ะที่จำได้ นาอยากจะไปเรียนแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนเลยอยากจะมาขอความช่วยเหลือจากคุณติณห์ค่ะ”

“ผมยินดีมากครับที่คุณนานึกถึงผม แต่คุณนาไปเรียนแล้วงานที่สยามพาณิชย์ล่ะครับเพราะหลักสูตรก็มีตั้งแต่สามเดือนจนถึงเป็นปี คุณนาจะทำยังไงกับงานที่สยามพาณิชย์ครับ”

“นาจะลาออกค่ะ นาพอจะทราบว่าอาจจะต้องใช้เวลาเป็นปี แต่นาอยากทำตามความฝัน คุณติณห์พอจะช่วยนาได้ไหมคะ”