เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 76

“นา นา นาอยู่ไหนออกมาคุยกับพีทเดี๋ยวนี้ นา นา”

“มาแล้วเหรอไอ้ตัวดี”

พ่อเขาเดินออกมาต้อนรับอย่างรู้ว่าเขาจะมา

“นาอยู่ไหนพ่อ เรียกนาออกมาคุยกับผม นาเขาทำกับผมแบบนี้ได้ยังไง”

ภัทรพลเดินผ่านบิดาที่มายืนรอที่หน้าประตูอย่างไม่คิดจะหยุดคุยด้วย ตาสอดส่ายหาคนที่เขาอยากจะจับตัวเธอมาเขย่าถามว่าเธอหมายความว่ายังไง เขาอ่านข้อความในจดหมายไม่เข้าใจเลยสักคำ

“หนูนาทำอะไรให้แก ฉันเห็นแต่แกที่เป็นฝ่ายทำให้เขาเสียใจ”

“นี่ไงพ่อ นาเขาทิ้งจดหมายบ้าๆ นี้ไว้ให้ผม ผมไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง เมื่อคืนเรายังดีดีกันอยู่เลย นาเขาอยู่ที่ไหน ข้างบนใช่ไหม”

ชายหนุ่มยัดจดหมายในมือให้ผู้เป็นบิดาดู

“นาเขาไม่ได้อยู่ที่นี่”

“ไม่จริง พ่ออย่ามาหลอกผมผมไม่ตลกผมเห็นรถนาจอดอยู่”

ภัทรพลพูดด้วยความโมโห เดินขึ้นไปชั้นสองตะโกนเรียกหาศศินาเปิดประตูเช็คทุกห้อง แต่ก็ไร้วี่แวว เสียงตะโกนโหวกเหวกของชายหนุ่ม เรียกให้พี่เลี้ยงสูงวัยเดินออกมาดู เห็นเจ้านายที่ตัวเองเลี้ยงมากับมือตั้งแต่ยังเล็กเดินร้องเรียกหาศศินาไปทั่วบ้าน ก็ร้องไห้ด้วยความสงสารภาพของชายหนุ่มซ้อนทับกับภาพเด็กตัวน้อยวัยเจ็ดขวบที่ร้องเรียกหามารดาหลังกลับจากโรงเรียนแล้วไม่พบ เธอในตอนนั้นบอกคุณหนูตัวน้อยว่า

‘คุณแม่ไม่อยู่แล้วค่ะคุณพีทอยู่กับป้าน้อมนะคะ ป้าน้อมจะดูแลคุณหนูเอง’

‘ไม่จริง คุณแม่อยู่บนบ้านใช่ไหมป้าน้อมพีทจะหาคุณแม่คุณแม่ครับคุณแม่อยู่ไหนพีทกลับมาแล้ว คุณแม่'

“โธ่คุณพีท ท่าทางเหมือนตอนที่คุณแม่จากไปเลยค่ะ”

เธอคงไม่รู้หรอกว่าไม่ใช่แค่เขาที่เป็นครอบครัวให้เธอ แต่เธอก็เป็น ครอบครัวของเขาเหมือนกัน แต่วันนี้คนที่เขาวางใจไว้ให้ก็ทิ้งเขาไปอีกคนแล้ว หรือบนโลกใบนี้จะไม่มีใครที่เป็นของเขาจริงๆ สุดท้ายทุกคนก็จะทิ้งเขาไป

“พีท เคารพการตัดสินใจของหนูนานะลูก”

ไม่บ่อยนักหรอกที่เจ้าสัวอนันต์จะพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ชายผู้เป็นบิดาใช้สองมือประคองคนเป็นลูกให้ลุกขึ้น โอบประคองเขาเข้าบ้าน

“พ่อนาเขาไปไหน เขาบอกพ่อไหม”

ภัทรพลพูดอย่างเลื่อนลอย น้ำใสใสยังคลอที่หัวตา

“หนูนาเขาไม่ต้องการให้พีทไปตามหาเขา เคารพการตัดสินใจของหนูนานะลูก”