“ถ้าทางท่านรองกับคุณนีรนุชไม่มีอะไรขัดข้อง ทางผมก็จะไปหาฤกษ์มาเลยนะครับ”
เจ้าสัวอนันต์มาทาบทามนลินีให้กับภัทรพล หลังจากที่หญิงสาวออกจากโรงพยาบาลได้เพียงหนึ่งอาทิตย์
“แล้วหมั้นแล้วจะแต่งกันเมื่อไหร่ คุยกันบางหรือยังล่ะลูก”
มารดาของนลินี สอบถามลูกสาวกับว่าที่ลูกเขย นลินีมองหน้าแฟนหนุ่มอย่างอึดอัด เขาไม่คุยอะไรกับเธอเลย เธอพยายามหาโอกาสคุยเรื่องนี้กับเขา แต่เขาก็เลี่ยงมันไปทุกครั้ง จนถึงตอนนี้เขายังไม่เคยบอกว่ารักเธอเลยสักคำ เขามาหาเธออย่างคนที่เป็นคู่รักกันพึงกระทำ วันที่ออกจากโรงพยาบาลเขาก็ไปรับ แม้ว่าเขาจะทำทุกอย่างตามขั้นตอน พยายามเข้าตามตรอกออกตามประตู ตามที่ควรจะเป็น แต่เธอสังเกตว่าหลายครั้งที่เขาดูเหม่อลอยและเฉยชาเกินไป
“ผมคิดว่าน้องเองยังมีความสุขกับการทำงานในวงการผมเลยอยากให้หมั้นกันไว้ก่อนสักสองปี รอให้น้องอิ่มตัวกับวงการจริงๆ ค่อยแต่งก็ได้ครับ ผมรอได้ ผมอยากให้น้ำหวานได้ทำงานที่รักก่อน เพราะถ้าแต่งแล้วผมอยากให้น้องคอยดูแลผมอย่างเดียว หรือถ้าน้องอยากทำงานนานกว่านั้นผมก็ยินดีจะรอน้องครับ”
คำพูดของเขาดูดีทีเดียวเรียกรอยยิ้มให้ผู้ใหญ่ฝั่งเธอได้ เธอคงจะปลื้มไม่น้อยถ้าเขาพูดคุยเรื่องนี้กับเธอก่อน แต่นี่เขากลับไม่เคยพูดอะไรกับเธอเลย
“น่ารักจริงๆ เลยตาพีท รู้จักคิดแทนน้อง”
“ถ้างั้นเอาตามนี้นะครับ ทางผมจะหาฤกษ์หมั้นมาก่อน ส่วนฤกษ์แต่งพร้อมเมื่อไหร่ก็ค่อยหาอีกที ในส่วนของสินสอดทองหมั้นทางนี้อยากจะให้ทางผมจัดหามาอย่างไรบ้างครับ”
เจ้าสัวอนันต์เอ่ยปากถามผู้ใหญ่ทางฝ่ายหญิง
“ทางผมไม่เรียกร้องอะไรครับเด็กๆ รักใคร่ชอบพอกัน ก็พอแล้ว”
บิดาของเธอตอบ
“ผมจะจัดมาให้สมเกียรติครับ”
“พ่ออย่าลืมที่รับปากผมไว้แล้วกัน ว่าจะช่วยตามหา นาให้ผม”
ชายหนุ่มเอ่ยทวงคำสัญญาจากบิดา
“แน่นอนพีท พ่อไม่ลืมที่รับปากแน่นอน”
ก็ใจจริงน่ะเขาก็อยากได้ศศินาเป็นลูกสะใภ้มากกว่า จากที่เขาได้เจอว่าที่คู่หมั้นของลูกชายแล้วเขาคิดว่า ผู้หญิงคนนั้นเอาลูกชายเขาไม่อยู่ คนที่จะเอาลูกชายของเขาอยู่มีเพียงศศินาคนเดียวเท่านั้น
หลังจากออกจากโรงพยาบาล นลินีก็พักผ่อนอยู่บ้านเพื่อให้ร่างกายฟื้นตัว หลังจากที่ผู้ใหญ่ฝั่งโน้นมาทาบทามเธอกับครอบครัว วันต่อมาเธอก็กลับไปทำงานตามปกติ การหยุดงานไปถึงสองอาทิตย์ในช่วงที่เธอกำลังโด่งดังมีงานรุมขนาดนี้ทำให้คิวงานหลังจากนั้นแน่นมาก แน่นชนิดที่ว่าไม่มีเวลาส่วนตัว เลย ภัทรพลดูเหมือนจะหายไปจากชีวิตของเธอไปเลย เหมือนเขาทำหน้าที่เสร็จตามที่รับปากแล้วก็จบงานไม่มีการขอนัดเจอกันไม่มีบ่นว่า ว่าเธอไม่มีเวลาให้ ไม่โทรหาไม่ส่งข้อความมา ถ้าเธอไม่โทรไปไม่ส่งข้อความไป เขาก็ไม่ติดต่อกลับมาเขาบอกให้เธอทำงานเต็มที่ไม่ต้องห่วงเขา เขาเข้าใจแต่ตัวเธอเองไม่เข้าใจ การที่เธอคบกับเขาเธอก็คาดหวังว่าเขาจะดูแลเธอบ้าง โทรหาเธอบ้าง แบบที่เธอเคยเห็นแฟนของเพื่อนๆเธอทำ แต่นี่ไม่เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ
สงสารน้ำหวาน สงสารหนูนา ไอ้พีทคือผู้ชายเลวๆ ที่เห็นได้ทั่วไปเลยอะ...