"วะ..หวัดดีค่ะเฮียเหมราช ขอเรียกเหมือนนาร์เนียนะ จะเรียกว่าพี่เหมราชมันก็ยังไงๆอยู่" ไพลินยกมือทักทายเมื่อได้สติกลับมา กลบเกลื่อนท่าทางเขินอายของตัวเองด้วยการทำสีหน้าเรียบเฉย แต่ความหล่อเหลาราวกับนายแบบบนหน้าปกนิตยสารของเหมราชมันก็ตรึงให้เธอละสายตาจากดวงหน้าของเขาไม่ได้
"มองอะไรหนักหนาวะ" เพราะโดนจ้องมองจนเกิดความรำคาญเหมราชจึงโพล่งถามออกไปตรงๆ ทำเอาไพลินทำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบอารมณ์ของเขา
"เฮียเหมอย่าดุเพื่อนหนู เดี๋ยวหนูไม่มีเพื่อน" นาร์เนียปรามหน้ามุ่ยเมื่อเห็นไพลินเริ่มทำตัวไม่ถูก เธอไม่อยากให้ไพลินรู้สึกกลัวเหมราช เพราะเธออาจจะเสียเพื่อนใหม่คนนี้ไป
"เฮียไม่ชอบให้ใครมองหน้า หนูก็รู้นิ"
"ตอนหนูเจอเฮียเหมครั้งแรกหนูก็มองแบบนี้เหมือนกัน เพราะเฮียเหมหล่อเหมือนนายแบบเลย ให้เพื่อนหนูมองสักนิดไม่ได้เหรอ"
"มองมากๆเดี๋ยวจะได้มองตีนแทนหน้า"
"เฮียเหมเกเรอีกแล้ว เดี๋ยวหนูจะตีก้น"
"หันควงไม้ไอติมให้ชำนาญก่อนเถอะค่อยมาไล่ตีก้นเฮีย" เหมราชยิ้มท้าทาย แต่ก็โดนคู่หมั้นสาวปล่อยหมัดใส่หน้าท้องแกร่งเบาๆ ในขณะที่ไพลินยืนมองการหยอกล้อของทั้งสองคนเงียบๆ
"ไพลินไปกินข้าวกับเรานะ" นาร์เนียเอ่ยชวน
"เธอจะไปกับคู่หมั้นของเธอไม่ใช่เหรอ ฉันไม่ตามไปเป็นก้างขวางคอดีกว่า เดี๋ยวหาอะไรกินในศูนย์อาหารคณะเนี่ยแหละ" ไพลินปฏิเสธด้วยสีหน้าเกรงใจ
"แต่ในศูนย์อาหารของวิศวะฯมีไอติมฟรีให้กินเยอะเลยนะ เราใช้อภิสิทธิ์คู่หมั้นเฮียเหมกินติมฟรีที่นั่นบ่อยๆ ทุกคนเกรงใจเฮียเลยชอบเลี้ยงติมเรา ไพลินไปกินติมฟรีด้วยกันนะ"
"..." คนโดนชวนทำหน้าไม่เข้าใจ ไม่ต่างจากเหมราชที่กลอกตาไปมา
"ไปด้วยกันนะ เดี๋ยวให้เฮียเหมเลี้ยงข้าว" ไม่รอให้ไพลินปฏิเสธเป็นรอบที่สอง นาร์เนียก็ดึงมือของหล่อนมากุมไว้อย่างถือวิสาสะ
"เฮียเหมเลี้ยงข้าวไพลินด้วยนะ" เด็กสาวแหงนคอมองชายหนุ่ม กะพริบตาปริบๆอย่างออดอ้อน แต่เหมราชก็ไม่ได้ตอบตกลงหรือปฏิเสธ เขาเดินกอดคอเธอออกมาจากตรงนั้น ทำให้ไพลินเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเดินตามไป เพราะโดนนาร์เนียจับมือข้างหนึ่งไว้
@คณะวิศวกรรมศาสตร์
"แหมมมมม เมียเข้ามหาลัยวันแรกนี่นั่งเรียนไม่ติดเลยนะมึง ทิ้งเพื่อนไปรับเมีย ช่างเป็นเพื่อนที่ประเสริฐเหลือเกิน"
"แม่มึงให้ปากมาไว้แซะคนอื่นอย่างเดียวรึไง" เหมราชว่าให้เพื่อนรักอย่างต้นน้ำ ซึ่งเป็นเจ้าของคำพูดกระแนะกระแหนเมื่อสักครู่
"น้องนาร์เนียใส่ชุดนักศึกษาแล้วน่ารักมากเลยนะเนี่ย เหมือนตุ๊กตาตัวน้อยๆ น่าทะนุถนอม รับน้องเสร็จเมื่อไหร่ใส่กระโปรงทรงเอนะ พี่อยากเห็นหมาบ้ามันคลั่งข้ามคณะ"
"ขอบคุณค่ะ" นาร์เนียร์ยิ้มรับชม
"แล้วแม่สาวน้อยหน้าสวยนี่ใครวะ" ต้นน้ำปรายตามองเพื่อนใหม่ของนาร์เนีย
"นี่ไพลินเพื่อนใหม่หนูเองค่ะ ไพลินนี่พี่ต้นน้ำเพื่อนสนิทของเฮียเหม" นาร์เนียแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน พร้อมกับเดินจูงมือไพลินเข้าไปนั่งบนเก้าอี้ว่าง
"งานดี" ไพลินพลั้งปากอย่างลืมตัวเมื่อได้มองใบหน้าหล่อเหลาของต้นน้ำในระยะประชิด เธอมองหน้าเหมราชกับต้นน้ำสลับกันไปมา ก่อนจะเลื่อนใบหน้าเข้าไปกระซิบกระซาบกับนาร์เนีย
"อิจฉาเธอเป็นบ้าเลย อยากถูกรายล้อมด้วยคนหล่อแบบนี้บ้าง"
"เฮียเหมมีเพื่อนอีกสองคนนะ หล่อทั้งแก๊งเลย" นาร์เนียกระซิบบอก ในขณะที่ต้นน้ำเท้าคางฟังสองสาวคุยกัน
"พวกเขาโสดทุกคนเลย หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ ไพลินสนใจไหม"
"อะไรวะ" บดินทร์หันหน้ากลับมามองเจ้าของใบหน้าสะสวยอย่างมึนงง ก่อนจะเบนสายตาไปหาต้นน้ำและเหมราช "ยัยเตี้ยนี่ใครวะ"
"เพื่อนน้องนาร์เนีย" ต้นน้ำตอบ
"ปล่อย" บดินทร์กดเสียงต่ำเมื่อได้รับคำตอบ แต่นอกจากไพลินจะไม่ยอมปล่อยมือจากคอเสื้อของเขาแล้ว เธอยังขบกรามแน่น
"ขอโทษไม่เป็นรึไง ทำคนอื่นเดือดร้อนไม่คิดจะรับผิดชอบหน่อยเหรอวะ"
"เป็นแค่รุ่นน้องอย่าปีนเกลียว"
"ถามจริงนี่เป็นรุ่นพี่เพราะเข้าเรียนก่อนเฉยๆเหรอวะ ความน่าเคารพนับถือไม่มีเลย ห่วยว่ะ" ไพลินยอมปล่อยมือออก ใช้สายตาเหยียดหยามมองบดินทร์ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
"ไอ้ดินมึงขอโทษน้องเขาดิ มึงผิดนะเว้ย" สหรัฐรีบเดินเข้ามาตบหลังเพื่อนรักเบาๆ แต่บดินทร์กลับปรายตามองไพลินเพียงนิด แล้วเดินเข้าไปนั่งข้างๆต้นน้ำ
"ขอโทษแทนเพื่อนพี่ด้วยนะ" สหรัฐกล่าวขอโทษเพราะคิดว่ามันน่าจะเป็นความผิดของเขาด้วยที่ถีบบดินทร์
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เวลาหมามันฉี่ใส่เรามันขอโทษไม่เป็นอยู่แล้ว" ไพลินเดินผ่านหน้าสหรัฐออกไปหลังพูดจบประโยค แต่คนโดนหลอกด่าอย่างบดินทร์กลับชักสีหน้าไม่พอใจ ต่างจากเหมราชและต้นน้ำที่ลอบยิ้มมุมปาก
"เดี๋ยวหนูมานะ" นาร์เนียบอกคู่หมั้นหนุ่ม แล้วรีบวิ่งตามไพลินออกไปทันที
"ผู้หญิงคนแรกที่กล้าต่อยไอ้ดิน ยอมใจความไม่ยอมคนเลยว่ะ" ต้นน้ำพูดขึ้น พร้อมกับตวัดแขนกอดคอบดินทร์หลวมๆ "คนแรกและคนสุดท้ายของกันและกัน สนใจไหมมึง"
"ถ้าเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายที่กูจะกระทืบจมตีนก็ได้อยู่นะ" บดินทร์ทำหน้าไม่สบอารมณ์พลางใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มเบาๆ แรงต่อยของไพลินทำให้เขารู้ว่าผู้หญิงบางคนก็หมัดหนักพอๆกับผู้ชาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียนักเลง