เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 182

ผ้าไหมตกตะลึงครู่หนึ่ง แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เป็นเรื่องง่าย ๆ ตอนนี้เธอก็อยู่ที่นี่แล้ว เรียกเธอมาทำก็สิ้นเรื่อง” ไม่ใช่เรื่องง่าย ๆ ที่คุณนายนิตย์จะเอ่ยปาก

“……” คะนึงนิตย์รู้สึกกังวล ถ้าลูกชายของเธอรู้ เขาอาจจะรู้สึกไม่พอใจ?

และเธอเองก็ต้องการรักษาหน้าด้วย เธอไม่อยากให้นภาลัยรู้ว่าวันนี้เธออยากทานฝีมือการทำอาหารของเธอ!

ผ้าไหมอยู่กับเธอมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และเดาได้ทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ผ้าไหมเอนตัวไปอยู่ข้างหูของคะนึงนิตย์ และกล่าวด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นว่า “คุณนายนิตย์ เรื่องนี้ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเถอะ ฉันรับรองว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับคุณสักนิด”

เมื่อเห็นแผ่นหลังของผ้าไหมที่กำลังเดินขึ้นไปชั้นบน คะนึงนิตย์ก็ถอนหายใจเบา ๆ

นภาลัยเพิ่งจะวิจัยยาออกมาอีกหนึ่งขวด เธอใช้ปากกาเขียนฉลากอย่างมีความสุข

“คุณนายนภา” ผ้าไหมเดินเข้ามา เมื่อไม่ได้อยู่ต่อหน้าคุณนายนิตย์ เธอจะเรียกนภาลัยแบบนี้เสมอ

นภาลัยหันไปมอง “ผ้าไหม” จากนั้นเธอยกขวดยาที่อยู่ในมือขึ้นมาอย่างมีความสุข “ดูสิ นี่เป็นผลการวิจัยของวันนี้ เมื่อมียาขวดนี้ ผิวหนังที่ตายก็มีความหวังที่จะฟื้นฟูแล้ว!”

“คุณเก่งมาก!” ผ้าไหมชื่นชมด้วยความจริงใจ “ถ้าผลิตยาเหล่านี้ออกมาจำนวนมาก มันจะเป็นประโยชน์ต่อมนุษยชาติ!”

“ถูกต้อง ฉันจะส่งตัวอย่างวิจัยนี้ไปที่แผนกวิจัย หวังว่าต่อไปมันจะสามารถช่วยเหลือคนได้มากขึ้น”

ผ้าไหมรู้สึกซาบซึ้งมากและรู้สึกซับซ้อนมากเช่นกัน เธอกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณนายนภา ฉันขอโทษแทนคุณนายนิตย์ด้วย”

“……” นภาลัยตกตะลึงเล็กน้อย และกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เรื่องที่ผ่านไปแล้ว ก็ช่างมันเถอะ ฉันสามารถเข้าใจเธอได้”

“คุณนายนภา เย็นนี้คุณทำลงมือทำอาหารเย็นได้ไหม?” ผ้าไหมกล่าวตามตรง “ฉันอยากให้คุณภีมทานอาหารเป็นเพื่อนคุณนายนิตย์ ได้ยินว่าคุณภีมชอบทานอาหารที่คุณทำเท่านั้น”

ถ้าสามารถกระชับความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขาสองแม่ลูกได้ นภาลัยไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว

“ได้แน่นอน” เธอตอบตกลงทันที “รบกวนคุณไปบอกคุณนายนิตย์ด้วย เพราะอย่างไรเสียที่นี่ก็เป็นรีพัลส์เบย์ วิลล่า ถ้าทำให้เธอรู้สึกแย่มันก็จะไม่ดี และเด็ก ๆ ก็อยู่ด้วย”

“วางใจเถอะ ฉันจะเกลี้ยกล่อมเธอเอง” ผ้าไหมรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก “ถ้าเช่นนั้นฉันไม่รบกวนคุณแล้ว! ตอนที่ใกล้ถึงเวลาทำอาหาร คุณค่อยลงไปที่ห้องครัวน่ะ”

“ขอบคุณ”

ผ้าไหมโค้งคำนับเธอ “คุณนายนภา ฉันควรจะเป็นฝ่ายขอบคุณ คุณมากกว่า!”

“คุณนายนิตย์” ชนรพเดินมาที่โต๊ะและทักทายเธอ

คะนึงนิตย์จ้องซองเอกสารที่อยู่ในมือของเขา เธอยืนขึ้น “ตามฉันมา”

หนึ่งนาทีต่อมา ในห้องพักผ่อนที่ประตูปิดอยู่

คะนึงนิตย์นั่งอยู่บนโซฟา ชนรพได้นำผลตรวจดีเอ็นเอสิบฉบับวางอยู่ตรงหน้าเธอ และกล่าวเบา ๆ ว่า “ผมได้นำผมทุกเส้นที่คุณมอบให้ไปตรวจแล้ว เด็กสองคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลกงพลีแน่นอน”

เขากล่าวว่า “เหตุผลที่ผลลัพธ์ใช้เวลานานขนาดนี้ เป็นเพราะไปตรวจที่หลายสถาบัน และได้ข้อสรุปเดียวกัน”

ในที่สุดคะนึงนิตย์ก็รู้สึกโล่งอก อย่างน้อยเรื่องของเด็กสองคนนี้ก็ไม่ได้ทำให้ภีมพลเสียหน้า

ถ้าหากนักข่าวเปิดเผยว่าเด็กสองคนนี้ไม่ได้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของตระกูลกงพลี ทุกคนคงหัวเราะเยาะสติปัญญาของลูกชายตนเองอย่างแน่นอน

“คุณนายนิตย์ ผมยังตรวจพบอีกเรื่องหนึ่ง” ชนรพรู้สึกลังเล และไม่รู้ว่าควรจะบอกความจริงหรือไม่