เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 239

นภาลัยนั่งตรงลงข้ามเขา พี่กุ้งรีบนำอาหารเช้ามาอีกชุดหนึ่งมาเสิร์ฟทันที “คุณนภาชอบดื่มนมวันหรือนมถั่วเหลืองคะ?”

“ฉันดื่มได้หมด” เธอตอบเรียบๆ ก่อนจะเงียบราวกับดอกลิลลี่บานในขวดหลัง ไม่เคยแม้แต่มองเขาตั้งแต่ต้น

ไวศิษฎ์ไม่ได้มองเธอด้วยซ้ำ เขากำลังกินอาหารเช้าอย่างจริงจัง

พี่กุ้งรู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศโดยรอบ ทั้งสองคนตรงหน้าทำตัวแปลกประหลาดซะจริง

แต่การที่คุณนภาเต็มใจลงมาชั้นล่างนั่นเป็นพัฒนาการที่ดี ทำไมคุณชายศิษฎ์ถึงไม่ทักทายเธอด้วยรอยยิ้มล่ะ เขาโกรธเรื่องอะไร?

หลังอาหารเช้า

โทรศัพท์มือถือของ ไวศิษฎ์ดังขึ้น เขารับโทรศัพท์ต่อหน้าทุกคน โดยไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดอะไร

เขาตอบกลับไปว่า “สถานที่จัดงานตอน 9 โมงเช้า ฉันจะไปที่นั่นทันที” หลังจากพูดเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นและเดินออกไปโดยไม่กล่าวคำอำลากับนภาลัยแม้แต่น้อย

ขณะเดินผ่าน พี่กุ้ง เขาก็วางโทรศัพท์มือถือลงและจงใจหยุด “วันนี้ฉันจะไปถ่ายละคร คงจะเลิกงานดึกหน่อย”

“ค่ะ คุณชายศิษฎ์ ไม่เป็นห่วงนะคะ” พี่กุ้งพูดอย่างครุ่นคิด “ดิฉันจะจัดการอาหารมื้อเย็นให้คุณนภาเองค่ะ”

ไวศิษฎ์หันไปมองผู้หญิงที่รับประทานอาหารเช้าโดยหันหลังให้เขา ราวกับว่าไม่สนใจว่าจะจากไปหรืออยู่ต่อ

เขาหลับตาแล้วเดินจากไปด้วยรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหายไป นภาลัยวางแก้วนมลง ความเศร้าปรากฏขึ้นในดวงตาของเธอ เธอกังวลเรื่องของภีมพลมากขึ้นเรื่อยๆ

หัวใจห่วงแต่ภีมพล เธอเพียงแค่อยากรู้ว่าเขาเป็นอย่างไรบ้าง

เธอรู้สึกเสียใจที่ตนเองยอมประนีประนอมกับคะนึงนิตย์ในตอนแรก ความรักควรทุ่มเทจนไม่ถึงตัวเองต่างหาก

ถ้าเธอกล้าหาญมากกว่านั้นและพาเขาไปสู้กับแม่ของเขา สักวันเธออาจจะเอาชนะใจหล่อนได้

และจะไม่เป็นอย่างทุกวันนี้

นภาลัยลุกขึ้นและออกไปหลังจากรับประทานอาหารเช้า

ในห้องนั่งเล่นที่ตกแต่งอย่างอบอุ่น พี่กุ้งนำโทรศัพท์มือถือที่ไวศิษฎ์ซื้อมาให้เมื่อครึ่งเดือนก่อนยื่นให้เธอ “คุณนภา โปรดรับโทรศัพท์นี้ไว้ด้วยค่ะ”

เธอปฏิเสธมามากกว่าสามครั้ง

สายตาของนภาลัยจ้องไปที่เคสโทรศัพท์มือถืออันบอบบาง เธอคิดเกี่ยวกับมัน และในที่สุดก็เอื้อมมือไปหยิบ “ขอบคุณนะ”

พี่กุ้งแสดงออกอย่างมีความสุขด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “คุณชายศิษฎ์รู้ต้องดีใจมากแน่ๆ ค่ะ”

ไม่มีอารมณ์ใดๆ บนใบหน้าของนภาลัย เธอหันสายตามองออกไปนอกหน้าต่าง

เธอหยิบโทรศัพท์ออกจากกล่อง เปิดเครื่อง แต่พบว่าโทรศัพท์ได้รับการตั้งค่าพิเศษ

มีเพียงหมายเลขของไวศิษฎ์เท่านั้นที่ถูกบันทึกไว้ และมีเพียงหมายเลขนี้เท่านั้นที่สามารถโทรออกได้

“เด็กจริงๆ” นภาลัยขี้เกียจเกินกว่าจะแก้ไขมัน และเธอก็ไม่ได้อยากทำแบบนั้นด้วย

เธอเปิดหน้าเว็บด้วยโทรศัพท์มือถือและพิมพ์คำว่า “อุบัติเหตุทางรถยนต์ของภีมพล” แต่กลับไม่เจออะไรเลย...

ไม่มีข่าวออนไลน์เกี่ยวกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ของเขา

เมื่อคิดดูดีๆ ข่าวดังแบบนี้จะไม่ปิดได้ยังไง?

ด้วยสถานะไม่มั่นคง เกิดความปั่นป่วนวุ่นวายภายในหมู่คณะแบบนี้จะไม่เกิดคลื่นใต้ทะเลได้ยังไง?

เมื่อมองขึ้นไปบนท้องฟ้า เมฆขาวลอยอยู่บนท้องฟ้าสีคราม

นี่คือท้องฟ้าของเมืองไนร์ก้า และเขาก็เช่นกัน ทีเอ็ม กรุ๊ปกำลังแบกรับท้องฟ้าครึ่งหนึ่งของเมืองไนร์ก้าอยู่

พี่กุ้งนำถ้วยแสนรักซึ่งเต็มไปด้วยน้ำอุ่นมาให้

“ขอบคุณนะ” นภาลัยรู้สึกประทับใจกับรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆนี้