เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 283

ช่วงค่ำคืนที่นิวยอร์กแสงไฟส่องสว่าง บนชั้นระเบียงที่ชมวิวสูง เธอซบอยู่ในอ้อมกอดเขา เขาหยิบโทรศัพท์มาถ่ายเซลฟี่ตัวเอง

สายตาของทั้งสองคนต่างเป็นประกาย รอยยิ้มดูจริงใจหาที่เทียบไม่ได้

ภีมพลมองออกว่าตัวเองในตอนนั้นดูมีความสุขอย่างเทียบไม่ได้

พลิกดูต่อไป ทั้งหมดเป็นภาพคู่กับเธอ ไปกินข้าวด้วยกัน เดินจูงมือกัน ซื้อถังหูหลู่ กินสายไหม………คล้ายกับคู่รักคู่หนึ่งที่มีความสุข แต่ละรูปพลิกดูยิ่งดูโรแมนติกและอบอุ่นยิ่งขึ้น

ภีมพลนึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้นไม่ออก แต่ในใจอดไม่ได้ที่จะเจ็บปวด

เธอไปอยู่ที่วิลล่าของไวศิษฎ์ ไม่แน่ตอนนี้อาจจะนอนอยู่ข้างไวศิษฎ์

ทันใดนั้นความรู้สึกหึงหวงอย่างบอกไม่ถูกปกคลุมทั่วตัวเขา ทำให้คืนนี้เขาดื่มไปไม่นอน แถมยังนอนไม่หลับอีก

เช้าวันถัดไป

แลมโบกินี่เพิ่งจะออกจากเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า ใจของภีมพลยังคงสับสนวุ่นวาย

หลังจากนั้นห้านาที ข่าวเด็กๆถูกลักพาตัวก็ปล่อยออกมาบนอินเทอร์เน็ต ส่งผลให้เกิดความโกลาหลและการคาดเดาต่างๆมากมาย

ระหว่างทางไปบริษัท สีหน้าของญาณีเปลี่ยนไป แต่ไม่นาน ริมฝีปากเธอก็ยกขึ้นอย่างได้ใจ

บางทีพระเจ้ากำลังช่วยเธออยู่ หากเด็กสองคนนี้ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ มันจะดีสักแค่ไหน?

ตอนนี้ ความรักของญาณีที่มีต่อภีมพลมันบิดเบี้ยวไปหมดแล้ว

ในเวลาเดียวกัน เครื่องบินส่วนตัวลำหนึ่งจอดไม่ไกลจากสนามบินส่วนตัวของเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่ามากนัก

นภาลัยนั่งอยู่ข้างหน้าต่าง เธอรอคอยอย่าตื่นเต้น

ไวศิษฎ์พาคนไปห้าสิบคน ทำลายประตูใหญ่ของเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่า!

และลงมือกับบอดี้การ์ดทั้งเจ็ดคน

มีเสียงปืนดังขึ้นมา!

ทำให้พ่อบ้านปวิธและป้าโสนที่อยู่ในห้องรับแขกตกใจจนเดินออกมา เหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเจอมาก่อน

“รีบไปรายงานคุณภีม!!”

เวลานี้เอง เด็กที่แอบอยู่ชั้นดาดฟ้าได้ยินเสียงปืนก็รีบปีนหน้าต่างขึ้นมา มองไปยังสวนที่ดูวุ่นวายอยากแปลกใจ

“พี่ชาย ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้?” ขวัญข้าวตกใจกลัว “จะมีคนมาลักพาตัวพวกเราจริงๆหรอ?”

แชมป์ก็ตกใจเช่นกัน เขาเคยเจอเหตุการณ์ยิงต่อสู้กันจริงๆเสียที่ไหนกันล่ะ? มากสุดก็ดูในโทรทัศน์

เวลานี้ หน้าประตูเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่ามีรถจอดอยู่หลายคัน บอดี้การ์ดในชุดสูทรองเท้าหนังพุ่งเข้ามา และล้อมรอบกลุ่มคนของไวศิษฎ์ไว้เป็นวงกลม!

ตอนนี้จำนวนคนเท่ากันแล้ว แถมอีกฝ่ายมีปืน

เห็นได้ชัดว่าตอนนี้ไวศิษฎ์ด้อยกว่า

นภาลัยวิ่งมาที่นี่อย่างไม่คิดชีวิต! เธอหอบหายใจแรง หน้าผากมีเหงื่อเล็กๆไหล ประตูของเอเมอรัลด์ เบย์ วิลล่าอยู่ใกล้แค่ตาเห็น

เธอมองเห็นแลมโบกินี่กำลังขับวนไปที่สวน และเห็นในสวนมีรถจอดอยู่มากมาย

ไวศิษฎ์มองดูประตูรถที่เปิดออกมา มองดูภีมพลลงจากรถ

“สวัสดีคุณภีม” เหล่าบอดี้การ์ดทำความเคารพ

สองมือภีมพลสอดในกระเป๋า คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย และยืนตรงอยู่กลางแสงอาทิตย์ และใช้สายตาคมกริบเย็นชาจ้องไปยังไวศิษฎ์

ห่างจากปัญหาได้สองวันปัญหาก็ตามมาอีก

วันนั้นที่เจอกันในสายฝนครั้งหนึ่ง……ยังมีที่ญาณีเอารูปมาให้

ไวศิษฎ์เห็นเขา ก็ไม่คิดจะไว้หน้า “ฉันมาพาแชมป์กับขวัญข้าวไป ยังไงซะเจ็ดปีมานี้นายก็ไม่ได้ดูแลพวกเขา” ดวงตาดุดันสะท้อนความโกรธที่อดกลั้นอยู่ภายในดวงตา