เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 305

ทางเดินด้านนอก ประตูลิฟต์ของโรงพยาบาลเปิดออก ภีมพลวิ่งเข้าไปพร้อมกับนภาลัยที่เป็นลม ทุกฝีก้าวของเขาดูเหมือนจะกำลังแข่งขันกับเวลา

อดทนไว้! ต้องอดทนไว้ก่อนนะ!

เขาอุ้มเธอไปยังหอผู้ป่วยที่หมอจัดให้

หมอกำลังรออยู่ อุปกรณ์ทั้งหมดพร้อมแล้ว เพราะเขาอธิบายสถานการณ์ทั้งหมดตอนขับรถมาเป็นที่เรียบร้อย

ในทางเดินทอดยาวของโรงพยาบาล...

นุชวราที่ถือใบเสร็จเดินสวนเข้ากับภีมพลที่เพิ่งจะมาถึง เธอตกใจพลางหันหลังกลับและยืนอย่างมั่นคง ใบเสร็จในมือของเธอแทบจะปลิวออกไปตามสายลม

“เดินไม่มองทางหรือไง” เธอหันไปมอง ก่อนจะหดตัวเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายคือ “คุณภีม?”

เขาหายตัวไปอย่างรวดเร็วที่มุมตึก

เมื่อกี้เขากำลังอุ้มใครกัน? ดูเหมือนจะเป็นนภาลัย

นุชวราหัวใจจมดิ่ง ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

ประการแรก เธอตั้งครรภ์ลูกสองคนอย่างเงียบๆหลังจากนั้นโผล่เข้ามาในชีวิตของภีมพลและจากไป

ทำให้เขาสูญเสียความทรงจำตอนประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ และในที่สุดก็แต่งงานกับคุณญาณีเพื่อเริ่มต้นชีวิตใหม่ แต่ผู้หญิงคนนี้กลับตามมาหลอกหลอนอีกครั้ง!

นุชวราทำให้จิตใจมั่นคงและเดินกลับไปหาญาณีที่ห้อง

ในห้องพักผู้ป่วย

ญาณีกำผ้านวมแน่น เธอร้องไห้จนทั้งตัวสั่นสะท้านและรู้สึกว่าตนเองกำลังจะแหลกสลาย

ภาพถ่ายครอบครัวเหล่านั้นหลอกหลอนจิตใจเธอราวกับฝันร้าย

“คุณญาณี!” นุชวรารีบวิ่งเข้าไปประคอง “คุณเป็นอะไรไปคะ? ไม่สบายหรือเปล่า? ฉันจะเรียกหมอให้ค่ะ!”

“อย่านะ!” เธอเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเธอแดงก่ำ

“…” นุชวราตกใจกับดวงตาคู่นั้น

เธอกัดฟัน “นภาลัยกลับมาแล้ว นภาลัยกลับมาหาภีมพลแล้ว...”

เธอรู้แล้ว?นุชวรานั่งลงบนเก้าอี้อย่างเศร้าใจ โดยไม่รู้จะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง

“เธอรู้นานแล้วใช่ไหม?!” ญาณีถามด้วยความหงุดหงิด

เธอเริ่มวิ่งไปข้างหน้าค้นหาทีละห้องโดยไม่รอให้นุชวราตอบ

เมื่อมองดูแผ่นหลังที่บ้าคลั่งของเธอ นุชวรารู้สึกว่าเธอเสียสติไปแล้ว

การดึงดันในความรักมากเกินไปมักจะทำให้เจ็บปวดได้ง่ายที่สุด

ณ ห้องพักผู้ป่วยที่เงียบสงบ

แพทย์ผู้เชี่ยวชาญเพิ่งตรวจอาการนภาลัยเสร็จ “คุณภีมครับ เธอไม่เป็นอะไรมาก แค่น้ำตาลในเลือดต่ำ บวกกับอารมณ์แปรปรวนเมื่อเร็วๆ นี้นำไปสู่การเป็นลม พักผ่อนสักหน่อยก็ฟื้นแล้วครับ เพียงแค่ควรใส่ใจกับอาหารให้มากขึ้น ไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาล”

ภีมพลนั่งอยู่หน้าเตียงพลางเอนตัวไปข้างหน้า เขาจับมือเธอแน่นด้วยมือทั้งสองข้าง สัมผัสริมฝีปากของเธอเบา ๆ และมองดูเธอด้วยความทุกข์ใจ

หน้าซีดมากเซียว... น้ำตาลในเลือดต่ำมานานขนาดนี้

เธอซึมเศร้าด้วยหรือเปล่า? เพราะอะไรกัน?

“คุณภีม ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวก่อนนะครับ” คุณหมอทำความเคารพ “ให้เธอพักผ่อนสักครู่ก็ดีขึ้นครับ”

“ขอบคุณครับ”

หมอเดินออกไป เมื่อเปิดประตูเข้าไป ญาณีปรากฏตัวขึ้นที่ด้านนอกและเธอมองเห็นภีมพลได้อย่างรวดเร็ว