เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 309

พี่กุ้งไม่รู้จะตอบอย่างไร

“เธอหย่ากับคุณภีมแล้วเหรอคะ?” เขมินทราต้องการคำตอบ ใครๆ ก็รู้ว่าภีมพลต้องแต่งงานกับ ญาณีรองประธานกรุ๊ป

ญาณีถึงกับลองชุดแต่งงาน และเรียกแม่สามีในอนาคตว่าแม่แล้ว

ทุกสิ่งที่เกี่ยวกับภีมพลและนภาลัยไม่สามารถค้นหาได้ทางอินเทอร์เน็ตอีกต่อไป ราวกับว่ามีใครสักคนจงใจล้างจนหมด

ความสัมพันธ์ของพวกเขาช่างลึกลับจริงๆ

แต่เขมินทรสนใจแค่ว่าทำไมนภาลัยจึงอาศัยอยู่ที่นี่ และเกี่ยวข้องยังไงกับไวศิษฎ์เท่านั้น

พี่กุ้งพูดเบา ๆ “ดิฉันไม่ทราบค่ะ วันนี้คุณเขม์มาหาคุณชายศิษฎ์ แต่คุณไม่ควรอยู่กับเขาเหรอ?”

เขมินทราไม่ตอบ

ในเวลานั้นเอง รถวอลโว่สีดำขับรถเข้ามาในสนาม ตามมาด้วยไวศิษฎ์ที่ลงจากรถ

เมื่อได้ยินข่าวว่านภาลัยกลับมาจึงรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

เขารีบตรงไปที่ห้องนั่งเล่น หัวใจเต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับตัวเธอ

ทันทีที่เขาก้าวเข้าไปข้างในประตู เขาก็พบว่าเขมินทราอยู่ในนั้น

ไวศิษฎ์จ้องมองเธออย่างเย็นชา “คุณมาที่นี่ทำไม?”

น้ำเสียงของเขาไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

ก่อนจะมองไปที่พี่กุ้งโดยไม่รอให้เธอตอบ “ส่งแขก”

หลังจากพูดจบ เขาก็ก้าวขึ้นไปชั้นบนด้วยออร่าเย็นเยียบ

เขมินทราพูดไม่ออก เธอยืนอยู่ข้างโซฟาด้วยความอับอาย

วันนี้มีฉากที่เขาต้องเล่นประกอบฉากไม่ใช่เหรอ?

ทำไมเขาถึงกลับมาเร็วจัง

“คุณขม์ เชิญค่ะ” พี่กุ้งโค้งคำนับและส่งแขกตามคำสั่ง

เขมินทรามองไปที่ทางเข้าของบันได “พวกเขาเป็นอะไรกันแน่เหรอคะ?”

พี่กุ้งไม่ตอบ

นภาลัยยืนอยู่ริมหน้าต่างห้องนั่งเล่นบนชั้นสองและมองดูเขมินทราเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น

ใบหน้าของนภาลัยฉายแววเย็นชาและซับซ้อน

ไวศิษฎ์ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ดีแล้วที่คุณไม่ได้บาดเจ็บ” ก่อนที่เขาจะพูดต่อว่า “ผมจะปกป้องคุณ ผมจะไปหาเด็กๆ กับคุณด้วย”

“ไม่ต้องหรอก” แค่นี้เธอรู้สึกหงุดหงิดมากพอแล้ว “ฉันคิดว่า... การไปหาเด็กๆ คงเป็นเรื่องผิด ฉํนกำลังทำร้ายพวกเขา”

“ต่อไป...ฉันอาจจะชวนเด็กๆ ออกไปทานข้าวข้างนอกดีกว่า” เธอกล่าว

เมื่อเห็นความเสียใจบนใบหน้าของเธอไวศิษฎ์รู้สึกเป็นทุกข์อยู่พักหนึ่ง

เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นฝ่ายทุกข์ทรมาน

เห็นได้ชัดว่าสามีของเธอกำลังถูกแย่งไป

เธอต้องใจดีขนาดไหน? ถึงรู้สึกว่าตัวเองกำลังผิด

...

รถมาเซราติออกจากวิลล่า เขมินทรากำลังนั่งอยู่ในรถพลางอ่านข่าวที่นภาลัยกับภีมพลพาลูกๆ ไปถ่ายรูปครอบครัว

“ผู้หญิงคนนี้นี่มันยังไงกันแน่? ไวศิษฎ์จะทนได้เหรอเนี่ย?” เธอไม่เข้าใจจริงๆ และรู้สึกอารมณ์เสียอย่างอธิบายไม่ถูก “เหยียบเรือสองแคม? ปัญหาคือผู้ชายสองคนนั้นก็ยอมให้เป็นแบบนี้งั้นเหรอ?”

ขณะขับรถ เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกดหมายเลขโทรออก

“ฮัลโหล สำนักพิมพ์วานวานใช่ไหม? ฉันมีข่าวจะขายให้ค่ะ”