เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 311

เมื่อเห็นนภาลัยถูกตบจนทรุดกับพื้น และมีเลือดไหลซึมออกมุมปากภีมพลก็รู้สึกอึดอัดมาก

“คุณนายนิตย์!”

ในวิดีโอกล้องวงจรปิด ผ้าไหมเอนตัวจะไปช่วย แต่แม่ของเขากลับรั้งเธอเอาไว้

เมื่อเห็นฉากนี้ ภีมพลเกิดความรู้สึกโกรธภายในใจ ดวงตาของเขาฉายแววเย็นชา

ขณะนั้นดูเหมือนว่าญาณีจะเริ่มได้สติ เธอดึงนภาลัยขึ้นจากพื้น “เธอคือรมิตาไม่ใช่เหรอ? เธอเก่งมากไม่ใช่หรือไง เข้าไปช่วยภีมพลสิ มัวอึ้งอะไรอยู่”

“หมอบอกว่าเขาอาจจะต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทรา! เขาจะไม่ฟื้นขึ้นมาอีกเลย เขาอาจจะตายก็ได้! นภาลัย! เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะเธอ! นภาลัย! เธอเป็นปีศาจหรือไง!”

ภีมพลรู้สึกเป็นทุกข์อย่างยิ่ง!

หญิงสาวที่เขารักกำลังยืนด้วยเท้าเปลือยเปล่าและถูกตบขณะสวมชุดคลุมของโรงพยาบาล ถูกเข่นฆ่าโดยไม่มีใครช่วยเหลือ

เธอไม่ขัดขืนราวกับเป็นเพียงหุ่นเชิด

ดวงตาของภีมพลเปียกชื้น เขาสามารถเข้าใจความสิ้นหวังและความเศร้าในใจของนภาลัย ในขณะนั้นได้ทั้งหมด

บางทีเธออาจจะอยากตายด้วยซ้ำใช่ไหม?

ในเวลานี้เอง คำพูดของผ้าไหมดึงดูดความสนใจของภีมพลทันที

ผ้าไหมกล่าว “เธอเพิ่งผ่าตัดมา! คุณญาณี เลิกเขย่าตัวเธอเถอะนะคะ”

ผ่าตัดงั้นเหรอ?

นภาลัยเพิ่งได้รับการผ่าตัด?

เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?

ทันทีหลังจากนั้น ภีมพลเห็นนภาลัยเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินผ่านกล้องวงจรปิด...

แท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ว่าเธอไม่สนใจเขา

ภีมพลไม่รู้ว่าเขาควรรู้สึกดีใจหรือไม่ แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกเป็นห่วงนภาลัยมากกว่า

ไม่นานหลังจากนั้น กรินทร์ก็หยุดเธอ

เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ “ให้ฉันดูหน่อย ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง..” . เสียงของเธอแหบแห้ง

ภีมพลได้ยินเสียงร้องไห้แทบหมดหวังของนภาลัย

ในไม่ช้า ข่าวภาวะขาดเลือดในคลังก็แพร่กระจายออกไป

หลังจากถามผู้คนแถวนั้น ไม่มีใครมีกรุ๊ปเลือดเดียวกันกับเขาเลย เขามีกรุ๊ปเลือด RH-ที่หายาก

จนกระทั่งไวศิษฎ์ปรากฏตัวบนหน้าจอกล้องวงจรปิด

“ศิษฎ์ คุณมีกรุ๊ปเลือด RH-หรือเปล่า?” นภาลัยดูเหมือนจะเห็นความหวังอันริบหรี่

เธอรีบวิ่งไปคว้าแขนของไวศิษฎ์

ภีมพลไม่เห็นความลังเลในแววตาของเธอเลย

เธอร้องไห้ทั้งน้ำตา มันเป็นความเศร้าที่มาจากก้นบึ้งของหัวใจ

วินาทีถัดมา เธอคุกเข่าลงต่อหน้าไวศิษฎ์และทุกคน

“ฉันขอร้อง ศิษฎ์! ช่วยเขาที” เธอจับมือเขาพลางเงยหน้าขึ้นและขอร้อง

หยดน้ำตาของภีมพลร่วงหล่นบนหน้าจอโทรศัพท์

หัวใจของเขาถูกฉีกออก มันกำลังฉีกออกเป็นชิ้นๆ ด้วยความเจ็บปวด

“ตกลง แต่ผมมีเรื่องจะขอ” ไวศิษฎ์ตอบตกลงอย่างเฉยเมย

“ว่ามาเลย ฉันจะรับปากทุกอย่าง ต่อให้ฉันจะต้องตาย ฉันก็รับปาก” คำพูดของหญิงสาวทิ่มแทงหัวใจของภีมพลอีกครั้ง

ต่อมา เขาได้ยินคำของที่ไร้ยางอายของไวศิษฎ์ “มาผู้หญิงของผม คุณจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับภีมพลอีก คุณลองคิดดูก่อนแล้วค่อยตอบก็ได้”

จากนั้นก็ได้ยินเขาหันไปพูดกับคะนึงนิตย์ว่า “ความหมายของชีวิตไวศิษฎ์คือการแย่งทุกสิ่งทุกอย่างจากภีมพล ยิ่งเขาต้องการมากเท่าไร ผมก็ยิ่งอยากแย่งมันมากขึ้นเท่านั้น”

ไร้ยางอาย!

ภีมพลกำมือแน่นและมีแสงเย็นวาบในดวงตาของเขา เขาเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถลุกขึ้นได้ในตอนนั้น

ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่มีทางปล่อยให้มันทำตัวหยิ่งผยองได้ขนาดนี้!