เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 32

“มีเรื่องอะไร?” ภีมพลไม่ได้มองเธอ

แต่ญาณีไม่สนใจท่าทีเช่นนี้ของเขา เดินอมยิ้มมาถึงตรงหน้าเขา เอ่ยเสียงเบาว่า “คุณเอาใจใส่การออกแบบอัญมณีเซตเฉลิมฉลองปีใหม่ของราชวงศ์อังกฤษในครั้งนี้มาก ความจริงแล้วฉันก็เอาใจใส่มากเหมือนกัน ฉันตัดสินใจออกแบบทั้งเซต เครื่องแต่งกายบวกเครื่องประดับ”

“ไม่จำเป็น” ภีมพลเซ็นชื่อตัวเองลงบนเอกสารฉบับหนึ่ง น้ำเสียงทุ้มต่ำเย็นชา “เวลาเร่งรีบขนาดนี้ ไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองเหนื่อยขนาดนั้น”

“ไม่เป็นไร ฉันไม่รู้สึกว่าเหนื่อย”

“ฝ่ายออกแบบของพวกเราไม่ขาดแคลนคนมีความสามารถ” เขาเอ่ย “แบ่งงานกันทำถึงจะสามารถรักษาคุณภาพและปริมาณได้”

ใบหน้าของญาณีประดับไปด้วยรอยยิ้มตั้งแต่ต้นจนจบ “ฉันเพียงแค่คิดว่าไม่แน่ว่าการออกแบบทั้งเซตอาจจะถูกนำออกมาใช้ก็ได้ ไม่ง่ายเลยที่จะช่วงชิงโอกาสในครั้งนี้ คุณไม่สามารถรับประกันได้ว่าทุกคนจะไม่หย่อนยาน อีกอย่าง ไม่ต้องกลัวว่าจะมีผลงานดีๆมาก จักรพรรดินีอังกฤษมีเงื่อนไขสูงมากอย่างแน่นอน”

ภีมพลไม่เอ่ยอะไรอีก ตามใจเธอเถอะ!

เขาเพียงแค่รู้สึกว่าไม่จำเป็น แต่ถ้าเธอดื้อดึงจะทำเช่นนั้น ภีมพลก็ขี้เกียจจะสิ้นเปลืองคำพูดกับเธอ สรุปแล้ว เขาไม่ได้ซาบซึ้งและตื้นตันใจต่อเธอ

ภีมพลเปิดคอมพิวเตอร์ และเริ่มตอบกลับอีเมล์

นี่ทำให้หญิงสาวที่ยืนอยู่อีกด้านกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง กลิ่นอายจากการเลิกบุหรี่ที่กำจายมาจากร่างของภีมพล ก่อนหน้านี้ดึงดูดเธออย่างลึกซึ้ง แต่ในตอนนี้กลับทำให้เธอรู้สึกเสียใจมาก

เพราะการคงอยู่ของนภาลัย ดังนั้นเขาจึงไม่เห็นเธอเป็นเพื่อนแล้วหรอ

“ยังมีเรื่องอะไรอีกมั้ย” ภีมพลเหลือบตาขึ้นมองเธอแวบนึง

รอยยิ้มของญาณีปรากฏขึ้นใหม่อีกครั้ง “ไม่มีแล้ว คุณทำงานเถอะ” เอ่ยจบ เธอก็หมุนกายจากไป

และเขาก็ไม่ได้รั้งเอาไว้

ภีมพลเพิ่งจะตอบกลับอีเมล์ที่มาจากแอฟริกาใต้ไปฉบับหนึ่ง วริศก็รีบเดินเข้ามารายงานอย่างร้อนรน “ท่านประธาน ตรวจสอบพบแล้วครับว่าR-Alan กรุ๊ปเป็นคนที่วางแผนบุกยึดระบบป้องกันของบริษัทเรา มีความเป็นไปได้มากว่าเป้าหมายสุดท้ายของพวกเขาอยู่ที่ฝ่ายออกแบบ”

ความจริงภีมพลก็เดาได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้มีท่าทีตะลึงอะไร

นัยน์ตาภีมพลเย็นเยียบเล็กน้อย “ผมรู้แล้ว”

“ทีเอ็ม กรุ๊ปของพวกเราเป็นคู่แข่งกับR-Alan กรุ๊ปเพียงหนึ่งเดียวในวงการอัญมณี โดยเฉพาะไม่กี่ปีมานี้ หลังจากที่พวกเราก้าวนำพวกเขาไปแล้ว พวกเขาก็เคลื่อนไหวอย่างคิดจะฟื้นตัวกลับมาตลอดเวลา คาดว่าพวกเขาก็อยากจะได้รับคัดเลือกให้เป็นผู้ออกแบบเซตเฉลิมฉลองปีใหม่ของราชวงศ์อังกฤษทั้งเซตในครั้งนี้เช่นกัน”

“คิดจะพลิกกลับมานั้นไม่ง่ายขนาดนั้น” มุมปากภีมพลโค้งขึ้น แย้มรอยยิ้มเย็นยะเยือกเล็กน้อย “จับตามองความเคลื่อนไหวของพวกเขาอย่างใกล้ชิด”

โรงเรียนอนุบาลเดือนดาวที่อาบไล้ด้วยแสงอาทิตย์อันอบอุ่น ครูนาดาเดินมาหาแชมป์ “เด็กชายแชมป์ ทำไมหนูไม่ไปเล่นเกมส์ล่ะจ๊ะ เป็นเพราะไม่ชอบหรอ”

“ครูนาดา ผมไม่ได้ไม่ชอบครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!” แชมป์เก็บแท็ปเลตเข้ากระเป๋าหนังสือ หยิบหมวกเบสบอลที่อยู่ด้านข้างขึ้นมาสวมให้เรียบร้อย

ในที่ไม่ไกลนัก เด็กชายสองคนกำลังล้อมขวัญข้าวอยู่ และขวางทางเธอเอาไว้

หนึ่งในนั้นถามเธออย่างเย้ยหยันว่า “ได้ยินมาว่าเธอย้ายมาจากบ้านนอก?”

ขวัญข้าวกระพริบตากลมโตฉ่ำวาว “เกี่ยวอะไรกับนายด้วย”

“เธอมันเป็นไก่ป่าที่เข้ามาในรังหงส์ เธอรู้มั้ยว่าพวกเรามีฐานะอะไร” เด็กชายอีกคนหนึ่งยิ้มอวดดี “ฉันล่ะอยากรู้จริงๆว่าเธอเข้าโรงเรียนแห่งนี้ได้ยังไง”

ขวัญข้าวมีนิสัยเก็บตัว เธอไม่เชี่ยวชาญการทะเลาะวิวาท จึงกำหมัดเล็กๆอดกลั้นจนหน้าแดง

เด็กชายรู้สึกสนุกจึงคว้าหมับเข้าที่มือของเธอ ถามอย่างหยอกล้อ “เฮ้ เธอเล่าเรื่องในหมู่บ้านของพวกเธอให้ฉันฟังหน่อยสิ! คนที่นั่นไม่อาบน้ำเดือนหนึ่งจริงๆหรอ เหม็นจนรมคนให้ตายแบบนั้นน่ะ?

“นายปล่อยฉันนะ!” ขวัญขาวดิ้นรน เหลือบตาขึ้นไปเห็นแชมป์ที่อยู่ไม่ไกล “พี่คะ! พี่ช่วยหนูด้วย!”