เผยลับจับใจ ซุปเปอร์สาวบ้านนอก นิยาย บท 35

“ภารกิจเร่งรีบของพวกเราในตอนนี้คือซ่อมแซมระบบ ดูสิว่าข้อมูลของพวกเราหายไปหรือไม่”

“ถูกต้อง เร็วเข้า”

สรุปแล้ว สำนักงานใหญ่แห่งR-Alan กรุ๊ปก็ยุ่งวุ่นวายเละเป็นโจ๊ก ถ้าหากข้อมูลหาย ความเสียหายก็จะมหาศาลแล้ว

แสงอาทิตย์อันอบอุ่นส่องลงบนโรงเรียนอนุบาล ภีมพลเห็นสภาพของลูกๆโอเคแล้ว ก็เอ่ยลาลูกๆกลับบริษัทไป

ในภายหลังแชมป์ก็ค้นพบว่ามีคนตรวจสอบตำแหน่งของเขา เขายิ้มเย็น หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาติดตั้งระบบป้องกันอย่างไม่สะทกสะท้าน

เด็กที่นั่งเล่นแท็ปเลตบนสนามหญ้าดึงดูดความสนใจของครูนาดา

คุณครูเดินไปทางเขา “แชมป์ ทำไมหนูถึงไม่ไปเล่นกับเพื่อนๆล่ะจ๊ะ”

“ผมไม่ชอบเล่นเกมส์ครับ มันอ่อนหัด” เด็กชายเอ่ยโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้น “ผมมาโรงเรียนอนุบาลเพราะจะปกป้องน้องสาว ไม่ได้มาเรียน” เขาเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา

ครูนาดายิ้มกระอักกระอ่วน แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก อย่างไรเสียก็เป็นลูกคุณภีม

เธอมองแท็ปเลตเขาแวบหนึ่ง ก็มีรหัสเลขยาวเฟื้อยที่ครูนาดาดูแล้วไม่เข้าใจ เธอนึกว่าเขากำลังเล่นเกมส์อะไรอยู่

ทีเอ็ม กรุ๊ป

อาคารบริษัทที่สูงตระหง่านหลายสิบชั้น logoที่สะดุดตาเรืองรอง

อาคารยิบย่อยหลายหลังตั้งอยู่ใจกลางเมืองที่คึกคักที่สุดในเมือง ท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่สว่างไสว คล้ายกับพระราชวังที่ทำได้เพียงแค่มองแต่มิอาจเข้าใกล้ได้

ห้องทำงานประธานบริษัทอยู่ชั้นที่ 22 ของอาคาร พื้นที่ภายในห้องสามร้อยตารางเมตรเต็มๆ ใช้สีดำขาวเทาเป็นหลัก เป็นสไตล์การตกแต่งที่เรียบง่ายทันสมัย

ภีมพลที่รูปร่างสูงโปร่งยืนมือไพล่หลังอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ แววตาลึกล้ำมองไปทางนอกหน้าต่าง ใครก็ไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

เสียงฝีเท้าหนึ่งดังลอยมา เขาเก็บงำความรู้สึก แต่กลับไม่ได้หันกลับไป

“ภีมพล ดื่มกาแฟด้วยกันเถอะ”

ญาณีที่ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม เอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล

“ไม่ต้อง” ชายหนุ่มเอ่ย “ใช้ความคิดไปกับการออกแบบเถอะ”

“แต่ฉันนัดเขาแล้ว เขานัดยากมาก ทำไมถึงไม่ยอมรับเรื่องที่ดีกับตัวเองกัน” ญาณีกลุ้มใจเล็กน้อย “ป้านิตย์ก็เป็นห่วงคุณมากนะ”

“ผมบอกว่าไม่ต้อง” เขาเบนสายตามา น้ำเสียงเย็นชาเล็กน้อย “คุณฟังไม่เข้าใจหรอ”

“...” แน่นอนว่าญาณีไม่อยากทำให้เขาโมโห

เธอรีบเบนหัวข้อสนทนา “ความจริงแล้ว...คุณก็ไม่จำเป็นต้องรังเกียจฉันขนาดนี้ สิ่งที่ฉันทำทั้งหมดล้วนทำเพื่อคุณ”

ภีมพลดื่มกาแฟ ในห้วงความคิดปรากฏภาพของนภาลัยขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว ผู้หญิงคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่นะ?

ญาณีค้นพบว่าเขาเหม่อลอย ในใจก็รู้สึกหดหู่เล็กน้อย แต่ยังคงเอ่ยต่อว่า “โอเค ฉันไม่รบกวนคุณแล้ว เรื่องออกแบบนั้นฉันจะเอาใจใส่ และจะมอบชิ้นงานที่คุณพึงพอใจหนึ่งชิ้น”

เอ่ยจบ เธอก็มองเขา แต่เขากลับขี้เหนียวแม้กระทั่งสายตาที่จะใช้มองเธอ

เธอทำได้เพียงแค่หมุนกายจากไปอย่างรู้ตัว